Pavyon Gülü

"Abi"

RAMAZAN

16.04.2019

Ortamda ölüm sessizliği vardı. Kimse çıt çıkarmıyor ve birbirine bakmıyordu. Teke abi evi alt üst etmiş bütün bardak çanak ne varsa kırmıştı en sonunda yorulmuş oturmuştu. Şule ablanın gözleri kırmızı olmuş ellerini birleştirmiş koltukta hiç hareket etmeden oturuyordu. Bende onların yanında olanı biteni izliyordum. Teke abi en son elindeki tesbihi de hızla yere atıp Şule ablanın yanına gitti ellerini elinin içine alıp önünde diz çökmüştü. Ben ise yine fevri bir hareket yapar diye yanlarından gidemiyordum.

Teke: Şulem güzelim ben sana zarar verir miyim gülüm

Bunu derken Şule ablanın yüzünü ellerinin arasına almıştı. Şule abla ise onun yüzüne bakmamakta ısrarcıydı

Teke : SANA DİYORUM ULAN YÜZÜME BAK

Kendimi bir şey yapmak zorunda gibi hissediyordum . Teke abinin yanına gidip sırtına dokundum

- Abi sakin ol istersen biraz dışarı çıkalım

Yüzünü bana doğru çevirip

Teke : Sen gidebilirsin artık

Şule ablaya baktım. Yüzüme bakarken sanki gitme diyordu. Gözünden bir damla yaş akmıştı.

- Şuan normal bir kafada değilsin abi kusura bakma gidemem

Hızla ayağa kalkıp beni omuzlarımdan itmişti. Ne kadar benden yaşça büyük olsada bu vuruşu iri vücuduma çok da etkili olmamıştı

Teke: Benim kadınımı benden mi koruyorsun Ramazan siktir git dedim sana

Normalde olsa hiçbir insan evladının bu hareketlerine katlanmazdım . Sinirle elimi yumruk yaptım tam o sırada Şule abla Teke abinin elini tutup bana gülümsedi

Şule: Hadi koçum sen evine git artık bizde konuşalım aramızda olur mu

Bunu derken gözleriyle beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Teke abinin dibine kadar girip

- Normal bir zamanda olsa bu hareketlerini yemezdim abi haberin olsun

Hızla ceketimi alıp çıkmıştım ordan. Saat geç olduğu için mahallede kimse yoktu. Herkes kapısını penceresini kapatmış uyuyordu. Bende her ne kadar istemesemde eve gitmiştim. Kapıyı bir kez tıklamıştım. Bir kaç saniye bekleyip içerden ses gelmeyince arkama dönüp gidiyordum ki kapı açılmıştı. Eflun pijamalarıyla kapıyı açmış beni gördüğüne şaşırmıştı. Beni görür görmez boynuma sarılıp öpmüştü

Eflun: Seni çok özledim abi lütfen gitme

Sadece beline sarılmakla yetinip onu uzaklaştırmıstım kendimden. İçeri geçip Eflunun odasına girdim. Yatağının üstüne oturup kapının orda durup beni izleyen kardeşimi yanıma çağırdım. Yanıma oturup gözlerime bakıyordu sadece. Ben ise onun yüzüne bakmaya bile utanıyordum.

Eflun: Buraya geldiğini babama söylemem merak etme

- Babam umrumda değil biliyorsun dimi

Eflun: Biliyorum. Hem babam hem ben

Başını yere eğip gözünden bir damla yaş aktığını gördüm. Hızla kafasını başka yöne çevirip gizleniyordu benden. Kafasını göğsüme bastırıp sıkıca sarıldım ona. Biricik kardeşimdi o benim annemden kalan tek parçamdı. Ama ona da sahip çıkamıyordum. Kaçıyordum ondan. Pislik babamın yanında bile benim yanımdan olacağında daha mutlu olduğuna emindim ben. Kötü bir dünyam vardı benim içeri girerse o da zarar görürdü.

- Seni çok seviyorum gülüm. Sakın seni umursamadığımı falan düşünme bir daha annemin yadigarısın sen bana . Sadece büyüyene kadar yanına çok yaklaşmamaya çalışıyorum sebebini de sana şuan açıklayamam anla beni kızım