"Baran ne zaman çıkacaz buradan"
"Sabret be kızım çıkarız birazdan"
"Ben çok korkuyorum hadi çıkalım"
"Olmaz yakalanırız "
"Ben çıkmak istiyorum" diyip dolabın kapağını açtım o sırada odada bizi arayan Eylül bizi görür görmez koşarak bizi ebeledi arkasından koşsam da ona yetişemedim
Ebe yerine vardığımda soluk soluğa kalmıştım Eylül aramızda en hızlı koşan kişiydi zaten ona yetismem imkansizdı
"Benim yerimide belli ettin Maysa"diye çıkıştı Baran
"Napim , benimle aynı yere saklanmasaydın"
"Ben mi senle aynı yere saklnadim ilk ben buldum o yeri bir kere"
"Hayır , ben buldum"
"Yalan söyleme Maysa"
"Ben mi yalan söylüyorum asıl yalancı sensin"
"Sizinle uğraşamam ben gidiyorum" diyip eve doğru yürümeye başladı Baran
"Tabi korktun ya kaçarsın " dedim arkasından
"Senden mi korkucam ben " dedi arkasını dönerek
"Peki niye gidiyorsun o zaman? " dedim
"Kızlarla oynamak çok sıkıcı " diye sorduğum soruya cevap verdi
"İyiki gidiyorsun senin senin pis suratını görmekten kurtulucam" dedim
"Aynı fikirdeyim" diye karşılık verdi
"Oyunbozanlik yapma Baran" dedim
Bize döndüğünde ben ve Eylül gülmeye başladık daha fazla gülmeye başladığımda Barani sinirlendirmek isteğimi anlayan Eylül bana katıldı
Onu sinirlendirmek hoşuma gidiyordu
🦋✨
Çoktan başkasını bulmuştur
Ya bulmamissa( iç ses geldi)
Saçmalama iç ses kaç yıl geçmiş üzerinden başkasını bulmuştur diye düşünüsünürken Aslan hocanın kalemi kafama fırlatması ile kafamda bir ağrı hissettim "Maysa hanım keyfini bölüyoruz ama bir arzunuz var mı diye soracaktık" demişti bütün sınıf gülmekten yarıldı.Bir an gülmekten eşşeğe donusecekler sandım
✨ BÖLÜM SONU ✨
