konser
Mücahit Zeynep'le birlikte sahne almayı çok seviyordu, Zeynep ne kadar itiraz etse de en azından kuliste olması için inat ediyordu. Fakat bu sefer inat edip kabul ettirdiği şey biraz daha farklıydı. Beraber büyük bir prodüksiyon ile sahne almak ve şarkı söylemek istemişti.
Zeynep'in ayaklarına kapanmak zorunda kalmıştı. Yalandan birkaç ağlamayla da halletmişti. Zeynep ona hiç kıyamıyordu. Ana temayı beyaz istemişti Mücahit. Zeynep'le birlikte hazırladılar, çoğu şeyi. Zeynep nefes kesici beyaz bir elbise, kendisi beyaz gömlek takımı giydi. Doğan ve Utku kırmızıyı tercih etti. Herşey çok okeydi, beraber eğlenecekleri şarkıları seçtiler, Doğan çoğu partını Zeynep'e verdi.
Onca hazırlık ardından konser günü geldi. Sahneye çıkarken Zeynep çok gergindi.
-"Aşkım sonra çıksam, çok göze batarım."
-"Bebeğim saçmalama, amaç beraber çıkmamız. Işıl ışılsın zaten."
Mücahit'in elini daha sıkı tuttu Zeynep. Sahneye çıktılar. Ne kadar gergin olsa da bir süre sonra Utku'nun bulaşmaları rahatlatmıştı. Konser Utku'yla dövüşmeleri, Doğan'la omuz omuz söylemeleri ve Mücahit'le beraber söylemeleri çok eğlenceliydi.
Son şarkı girdiğinde kendi partı olmadığı için kenara çekilmişti. İlle de sen söyleyen Mücahit kendi verse kısmı ardından Azer Bülbül'ün nakaratında Zeynep'i sahnenin ortasına çekmişti. Zeynep şaşırmış, anlamaz bakışlarla etrafına bakınmıştı. Mücahit Zeynep'in önünde dizleri üzerine çöktüğünde alkış kıyamet kopmuştu. Mücahit cebinden yüzüğü çıkarmış, Zeynep'e uzatmıştı.
-"Ey, deliler gibi vurgunum sana! Ömrümü uğruna harcayayım! Evlenir misin benimle?"
Şok olan Zeynep'in kısa bir sürenin ardından tek verebildiği tepki dizlerinin üzerine çöküp Mücahit'e sarılmaktı. Bunun bir evet olduğunu fark eden Mücahit ayaklamış, ona sarılan bedeni kucaklayıp etrafında döndürmüştü.
___________________________________________
by Erdm
