ဆူညံလင်းထိန်နေတဲ့ညပွဲဈေးတန်းထဲ လူတွေပျားပန်းခတ်လှုပ်ရှားနေကြတယ်။အမျိုးစုံသောပုံစံတွေကြား စိတ်တွေကိုပေါ့နေအောင်ထားလိုက်ရင်းက တော်တော်ကြာမှပကာသနတွေမပါဘဲ မြင်သမျှတိုင်းကိုမျက်စိအစာကျွေးပစ်လိုက်တယ်။
ကောင်းလိုက်တာ...တစ်ယောက်ထဲမို့ပိုကောင်းတယ် .
လက်လုပ် fancy တွေရောင်းတဲ့သစ်သားဆိုင်နားက လမ်းချိုးကိုကွေ့လိုက်တာနဲ့ တူရိယာအတီးပြပွဲအတွက်လက်မှတ်ရောင်းတဲ့နေရာကိုတွေ့တယ်။
"တစ်စောင်ပေးပါ"
သူ့အသံနဲ့တစ်ထပ်တည်းကျသွားတဲ့ မိန်းကလေးအသံနောက်တစ်ခုကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင်သွားစုံတယ်။
"တစ်စောင်ပဲရှိတော့တယ်တော့ နှစ်ယောက်ကလာတာနောက်ကျကြတာကို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ"
ကောင်တာကအစ်မကဘူဆန်လေသံနဲ့အော်ကျယ်အော်ကျယ်ဝင်ပြောတော့မှ မိန်းကလေးဘက်ကပဲဖာသိဖာသာအကြည့်လွှဲသွားရင်း....
"ကျွန်မ မယူတော့ဘူးနော်"
ပြောပြီးထွက်သွားတဲ့ကောင်မလေးကြောင့် ဆောင်းဟွန်းအနည်းငယ်ကြောင်အမ်းသွားပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့အတော်ပဲဖြစ်သွားတာပေါ့။အခွင့်သာတုန်းလာရတဲ့အဓိကအကြောင်းအရင်းက ဒီပြပွဲကြည့်ဖို့အတွက်ပဲမလား။
"အိုက်ဂူးးး သဘောကောင်းလိုက်တာသဘောကောင်းတယ်...ဒါနဲ့ကောင်လေး!! မယူဘူးလား"
"ဗျာ! ဟုတ်..."
လှမ်းပေးလာတဲ့လက်မှတ်ကိုယူလိုက်ရင်းက ခန်းမအဝင်ဘက်ကိုဦးတည်လိုက်တယ်။
"ပြဿနာတက်ပြီသူဌေး!! တခြားတူရိယာတွေဖျော်ဖြေလို့ပြီးသွားပြီကို piano တီးတဲ့လူအခုထိမရောက်လာသေးဘူး"
ဝင်ပေါက်နားကပွဲစီစဉ်သူကိုပျာသလဲလဲလာပြောတဲ့ ဝန်ထမ်းကောင်လေးရဲ့အသံမှာကျယ်လွန်းလို့ သူအပါအဝင်အနားပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေအကုန်ကြားလောက်တဲ့အနေအထား။
"ဘာ!! အမြန်ဆက်သွယ်ကြည့်အုံး"
"ခုနထဲကမရဘူး ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
YOU ARE READING
TIAMO
ФанфикSunghoon×OC April... အသက်ရှူရပ်လောက်စရာအခိုက်အတန့်... ချစ်တယ် ဟွန်းလေး...
