Decemberဆောင်းနဲ့အတူ
နှင်းတွေဟာတဖွဲဖွဲကျနေလေသည်။
အရင်နှစ်တွေကနဲ့မတူစွာပင်ယခုနှစ်
ကနှင်းတွေဟာပိုအေးသယောင်။
အနွေးထည်တွေဟာလည်း
နွေးထွေးမှုကိုမပေးနိုင်သလို
မာဖလာတွေဟာလည်းအအေးဒဏ်
ကနေမကာကွယ်ပေးနိုင်တော့ပါ။
"ဒီနေ့လည်း သူမလာပါဘူးကွာ"
"သူတစ်နေ့တော့ရောက်လာမှာပါ"
လုံခြုံးရေးဦးလေးကြီးဟာသူ့ရဲ့
အဖြေကိုလက်မခံဟန်
ခေါင်းခါလေသည်။ဘယ်လိုပဲ
ဖြစ်ဖြစ်ပါလေ သူကတော့ယုံတယ်။
"စောင့်နေတာမို့ ကိုယ့်ဆီပြန်လာခဲ့ပေးပါအချစ်ရယ်"
တစ်ချက်တစ်ချက်တိုးဝှေ့လာတဲ့လေစိမ်းတွေမှာအေးစက်မှုတွေကအတိုင်းသား။လမ်းမပေါ်က
ပျော်ရွှင်နေကြတဲ့အတွဲတွေဟာ
သူ့ကိုလှောင်နေသယောင်။
ခရစ်စမတ်ဖိုးဖိုးကြီးကကလေး
တွေကိုကျလက်ဆောင်ပေးပြီး
သူ့ကိုကျဘာလို့မပေးတာလဲလို့ပဲ
အပြစ်တင်မိတော့သည်။သူလိုချင်တဲ့
လက်ဆောင်ဟာတစ်ခုထဲပါလေ။
"ငါဒီကောင်လေးကိုမြင်ဖူးသလိုပဲနော်"
"အဲ့ဒါအဆိုတော်Jeon Jungkookလေဟယ်"
"ဟင်..သူကဒီမှာဘာရပ်
လုပ်နေတာလဲ"
"သူ့အိမ်ကအမွေပြတ်စွန့်လွှတ်လိုက်တယ်ဆိုလားပဲ"
"သနားပါတယ်ဟယ်"
Jungkookရှေ့သိုချပေးလာတဲ့
ဝမ် ၂၀၀၀၀ကြောင့်အနည်းငယ်
ကြောင်အမ်းသွားရသည်။
နားမလည်သလိုအကြည့်မျိုးနဲ့မေးခွန်း
ထုတ်ပေးလိုက်တော့သူ့ကိုသနားသလို
ကြည့်လာတဲ့မိန်းကလေးနှစ်ယောက်။
ဘယ်လိုတွေတောင်ရူးကြောင်ကြောင်
နိုင်လိုက်သလဲ။လောကကြီးနဲ့
ဒီဆောင်းကတလွဲဖြစ်ရပ်ကြီးပါပဲ။စိတ်ပျက်စရာတွေ။
"ကောင်လေးကသနားကမား
လေးပါဟယ်"
စသဖြင့်နောက်လူတွေပါသူ့အရှေ့သို့ပိုက်ဆံများချပေးလာကြသည်။
တစ်စနှစ်နဲ့အများကြီးရနေပြီဖြစ်တဲ့ပိုက်ဆံတွေကြောင့်ဂျောင်ဂုဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်မိသည်။
သူတို့ထင်နေသလိုJungkook
ဟာငမွဲတစ်ယောက်မဟုတ်ပါ။တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုသာ
စောင့်နေရုံပါပဲ။
