MELEZ VARİS

BİLİNMEZLİK

Helluuuuuuuu
Nasıl derler bilirsin -sevilmemişim
Bu şarkı benim için yeri baya ayrı bu yüzden en iyi olan bölüme koymayı düşünmüştüm
Ve demekki bu bölüme nasipmiş ben severek yazarken ,sizlerde keyifle okuyorsunuzdur umarım
Neyse uzatmadan iyi okumalarrrr♡♡

27 AĞUSTOS

Bu dileğin yeri bende büyüktü
Daha hayata yeni gözlerimi açarken ailemin beni terk etmesi
Benim herzaman bir bilinmezlik içinde olmam
Bazen insan yorulur ama sorunda şudur ki bazen Fiziksel olarak bazende ruhsal olarak yorgun olur insan Fiziksel olan belki uzun sürer geçmesi ama ruhen olan yorgunluk her zaman bizlerle beraber olur .

Ruhen bir yorgunluktaydım.Bu yorgunluk beni içten içe yiyip bitiriyor,benim tükenmeme sebep oluyordu

Bu seferki ruhen olan bir yorgunluktan çok ,yıkımın içindeydim .bitmiyordu yada bitmek istemiyordu bu kabus .
Hayatan nefret eden bana sevdiren adamı elimden almıştı
nefret ettiğim hayat bir kez daha acımasızlığını gösteriyordu .
Ama bu kez beni en derinimden, canımdan bile değer verdiğim ,tek kişiydi
Ama hayat onuda elimde almıştı
Bir kez daha...

Daha doğar doğmaz ailemi elimden alması yetmiyormuş gibi...

Bizim için olan son belki başkaları için yeni başlangıçlar olacaktı...
Ama sadece başkaları için..

Her şey o kadar gerçek dışı olmuştu ki inanmıyordum

Zorlukla kendime gelmiştim ,ama aklıma gelen şey ile dizlerimin üstüne ďüşmem bir olmuştu
Neler oldu ?,neredeyiz?,ve benim için olan en önemli konu Mike ölüp ölmediğiydi.

Syrnix beni kendime getirirken onunda benden bir farkı olmadığını fark etmiştim .

Mike bakmaya zerre cesaretim yoktu
Çünkü onun ölümü benim başlamadan bitecek olan hikayemin sonu olurdu .
Kenimde o cesareti geçtim, yanına gidip yaşadığını kontrol edecek güç bile yoktu...
Ama yapmalıyım, yapmalıydım ama nasıl yapacaktım oni bile bilmiyordum ,
Yürümeyi geçtim düşünmeyi bile unutmuştum ama ben bunu yapmıştım
Mike bakmaya gitmeye karar vermiştim

Syrnix i bulduğum yere geldiğimde Mike orada kanlar içinde gördüğümde bir kez daha kaynar sular başımdan aşağı dökülüp, gözüm kararmıştı.

Onun olmadığını umut ederek gittiğimde gördüğüm şey beni bozguna uğramıştı.
Mike hediye ettiği çift bilekliği bu öldüğünü düşündüm kişideydi.
Ama belki o değildi belki bu başkanıydı.
Teyit etmek amacıyla kalbinin tam üstünde benim takma adımın olması gerekiyordu ve yavaş bir şekilde bakarken orada milen♡
Yazıyordu işte bu beni bitirmişti.
Benim başlamadan biten hikayem sona ermiş
Sesinde huzur bulduğum adamın sonu olmuştum
Ve onun güzel haylerini kabusa çevirmiştim.

Belkide gerçek ailemde bunu fark ettikleri için beni terk etmişlerdi .
İlk defa onlara hak veriyordum ben gitigim her yeri yangın yerine çeviren bir uğursuzdan başka bir şey değildim.
Ait olduğum hiç bir yer yoktu
Aptallık edip bir yer olduğunu düşünmüştüm
Çünkü Mike benim ait olduğum yer olduğunu düşünürdüm demek ki değilmiş

Onuda ait olduğu yerden,kendi hayatını elinden almıştım,
Belki doğum günümü kutlamasaydı,belkide hayata olurdu .
Ama artık belki oldu
İmkansız olmuştu...

26 AĞUSTOS

Dileğimi dilerken hiç düşünmemiştim Çünkü bu hayata en korktuğum şeydi terk edilmek,herkes tarafından yanlız kalmak...