Ik stond te trillen In de kou. Ik had alleen maar een donker groene trui met een zwart T-shirt der onder aan, en een normale blauwe spijker broek met bruine laarsjes der onder.
Ja ik weet ik lijk om zo'n typische boswachter. Maar ik had niks anders, wat er fatsoenlijk uit zag. Alles was in de fik gestoken toen Peeta perongeluk zen stro-rum op de was gooide en daarna een zen peuk der opgegooit. Maar hij was natuurlijk dronken dus hij dacht niet goed na.
Dat is trouwens nog een reden waarom ik weg ben gegaan. Hij houdt met niemand rekening.
Ik stond te wachten op de trein. Ik kreeg van het station gemengde gevoelens. Want ja hier ging ik 5 jaar geleden voor het eerst maar het capitool. Met Effie, Haymitch en Peeta.
Ik vraag me af hoe het met Effie en Haymitch gaat.
Zou Effie nog steeds die lelijke pruiken dragen? Zou ze een gezin hebben? Leeft ze überhaupt nog?!
Het zelfde met Haymitch, leeft hij nog?!
De trein kwam er aan.
Niks aan veranderd.
Ik stapte in en moest een kaartje kopen. De vrouw die de kaartjes verkocht was verbaast dat ik met de trein ging.
Is ook wel logisch ik ben al 4 jaar uit de spotlicht. Dus niemand weet hoe het met me gaat, of ik kinderen heb en of ik nog leef.
Trouwens Peeta wou heel graag kinderen, maar ja hij was niet de gene die met zon buik moest lopen. En ik had geen zin om ja dat kind opvoeden.
Maar goed ik kreeg het kaartje en ging naar een coupé die leeg was. Ik legde men tas op het bankje tegen over me en ging zitten bij het raam.
Ik vond het altijd fijn om naar de natuur te kijken.
We gingen langs bossen, weilanden en districten die er trouwens veel beter uitzagen.
Dat is een goed teken dacht ik.
Er werd op de deur van de coupé geklopt.
Ik keek op, en schrok.
Het was Haymitch
JE LEEST
Hunger Games - run away
Fanfic"Let the games begin" Dit is een vervolg op de hunger games. Met plotwendingen en spanning.🔥 "Its the things we love most that destroy us"
