Hunger Games - run away

hoofdstuk III

De tijd stond voor mij stil.

Haymitch was is in de zelfde trein als mij!

Hij ging naast me zitten en zei vrolijk:

'jou heb ik zeker lang niet meer gezien, waar is je echtgenoot? Is het toch maar niks geworden? Ik had het eerlijk gezecht wel op gehoopt.'

Ik was nog in shock, Haymitch, hier, naast mij?!

'Ook hallo, en ja het is uit met Peeta. Hij was net als jouw maar dan meer dronken en higher.'

Zei ik kalm.

Ik probeerde zo kalm mogelijk over te komen. Maar volgensmij zag hij in men ogen dat ik hem erg heb gemist.

Het werd me teveel

Ik gaf hem een knuffel. En moest huilen.

Aan zijn houding te zien was hij verbaast maar accepteerde het en trooste me.

'Hey, rustig aan hé. Je weet dat ik altijd een groote fan van je zal blijven. Dus kom om, weet je wat?' Zei hij rustig

'Je gaat met mee naar het capitool, Effie zal blij zijn om je te zien. En daar kunnen we ook wel wat nieuwe kleren halen. Want nu lijk je net een boswachter.' Zei hij.

'W-w-wat?' Snikte ik.

'Mag ik echt mee?' Zei ik snikkend.

'Ja natuurlijk schat, we moeten de spotgaai even opknappen!' Zei hij blij.

Er kwam een stilte. En ik weer normaal zitten.

'Wat doe je eigelijk hier?' Vroeg Haymitch.

Ik vertelde aan hem over Gale en hoe Peeta me behandelde de laaste 4 jaar.

'Ik had het wel verwacht, maar zo erg.'
Zei Haymitch geschrokken.

'Maar eerst gaan we samen naar het kapitool, want er is niet zo goed nieuws...' Zei hij.

Ik vond het prima dat we eerst maar het capitool gingen. Maar dat slechte nieuws? Wat zou der nou slecht nieuws zijn? Misschien heerst er gewoon een griepje.

'Zeker een griepje, toch?' Zei ik.

Haymitch schudde zijn hooft en zei:

'Nee, sorry liefeschat, er is een nieuwe president en die wil de spelen weer laten beginnen.'