KAYBOLDUM ANNE

KAN:)

Merhaba arkadaşlar bu bölüm biraz daha uzun lütfen okuyanlar yıldıza basmayı yorum yapmayı unutmayınız burda çok emek veriyorum sabaha kadar yazıyorum nerdeyse okulum olmasına rağmen emeğimin boşa çıkmasını istemiyorum iyi okumalar okurken şarkıyı açmayı unutmayın sözleri seviyorum

Bölüm şarkıları

Uzi -arasanda
Sagopa Kajmer -merhametine dön
lsabel larosa-i'm yours
Paloma faith -only love hurt like thiss
Son feci bisiklet - zaman yok
Tolga ayaz -uzansam yıldızlara

                                      

                                      💙
Eve geldiğimde ilk işim soğuk bir duş almak oldu aynanın karşısına geçtim her gün ki gibi

Ve kızıl belime uzanan saçlarıma yeşili andıran gözlerime ve pürüzsüz beyaz tenime kimdi bu kız

KUMSAL YILMAZ’DI O KIZ

                                    🔮

Karşımdaki bir kadın tüccarıydı

“Lütfen dur artık yeter yalvarırım bir daha yapmayacağım lütfen bırak beni ” dedi karşımdaki

“ Yaa öyle mi olmuş tamam affettim gidebilirsin dememi bekliyorsan yanılıyorsun” dedim

ve elimdeki sivri bıçağı vücudunda yavaş yavaş gezdirmeye başladım tam kalbinin  üstüne geldiğinde derin bir nefes çektim içime, bıçağı yavaşça derisine geçirmeye başladım .

Kanlar damla damla süzülmeye başladı yere damlayan kanları görünce içime daha çok öldürme arzusu geldi ve bende öyle yaptım  

Kanlar fışkırırcasına akmaya başlayınca her yerim kan olmuştu masanın üzerindeki telefonum titriyordu ellerimi yıkadıktan sonra masaya doğru ilerlemeye başladım

Arayan numara yabancı değildi ekranda

GÖKHAN ALPTEKİN

Yazıyordu Gelen çağrıyı reddettikten sonra kalan işimi halledip adamı burdan almaları için bizim çocukları çağırdım

“Kumsal yine kan döktürmüşsün lan” dedi Gökhan abi .Telefonu açmadığımı anlayınca yanıma gelmek istediğini söyledi ve ben yine yemedim

“ Aynen Gökhan abi o dediğinden” deyip geçiştirmeye çalıştım her zamanki gibi

“ Neyse ben gidiyorum sizde buraları halledersiniz artık” dedim ve çıkışa yürümeye başladım.

Arkamdan seslendiklerini duysamda umursamadım Kapıya geldiğimde kapıyı elimle yavaşça itip dışarı çıktım

İçime derin bir nefes çektiğimde kar yağdığını fark ettim ve kar tanelerinin yüzümü ele geçirmesine müsade ettim

tam o sırada önüme bir araç durdu

İçinden inenleri görünce biraz şaşırdım ama dışarıya yansıtmadım

“ Şu şey değilmi ya geçen önümüzde düşen kız” dedi mavi gözlü olan çocuk orada ben ,ben olduğumu bilmesem çok güzel rol yapıyor derdim ama neyse

“ Evet sanırım o yanına gitsek mi acaba” dedi Burak, ismini o gün duymuştum yanların da iki kişi daha vardı sanırım patronları olmalıydı

Ama bir dakika onların burada ne işleri vardı burayı sadece bizim ekip biliyordu yada ben öyle biliyordum

Kapının açılma sesini duyunca kafamı arkaya çevirdim Gökhan abi ve bizim çocuklar tek tek çıkmaya başladı Gökhan abiye ne oluyor der gibi bir işaret yaptım