Behind The Delicate Wall ( Pebble House Series #1)

CHAPTER 4

As for the expansion of the corporation in a new state, they wanted to be hands-on to make sure that the plan will go well.

That's why they took all the house employees with them, because the Zabala family will be staying in Japan for a couple of months.

While me? I'm not part of that family so I'm left alone here in this country.

I could actually die without them knowing.

Pity me.

“ Kapag ba pinabalatan kita nang buhay kay Harris, mabubuhay ka pa?”

“ It depends, if Harris could actually peel me alive. Which I highly doubt,”

Boses ni Mira ang gumising sa akin mula sa mahimbing na pagkakatulog.

There's something in this room that makes me comfortable to sleep.

Magaan ang pakiramdam ko na bumangon sa pagkakahiga. Nang tingnan ko ang sarili ay napansin ko ang iilang galos ko na may plaster na ngayon. I can also feel that my wounds is stitched again.

Tumama sa mukha ko ang sinag ng araw kaya tumayo ako papunta sa bintana. Mula rito ay tanaw ko ang buong front yard. Doon ay napansin ko ang magagandang sunflower na nakatanim. Bakit ngayon ko lang napansin iyon?

“ Harris, kapag binalatan mo nang buhay si Lexus, bibigyan kita ng angus beef.”

Humihina na ang boses si Mira kaya siguradong pababa na siya sa living room.

Pagkatapos kong mag-ayos ay sumunod na rin ako sa baba.

“ Nagbago na ang isip ko, tangina. Hindi ka magandang balatan, yung kotse mo na lang ang babalatan ko.”

“ Don't you dare, Lauridsen.”

Naabutan kong masama ang titig ng dalawa sa isa't isa. Para talaga silang mga bata minsan.

Sila lang ang nakatayo sa harap ng mesa habang walang pakialam sa kanila ang iba.

“ Good morning,” Rius took my attention away from them. “Tara, upo ka na.”

Hawak hawak niya pa ang kape nang iginiya niya ako sa upuan.

I don't know if it was because of the coffee but he actually smelled like smoke and vanilla.

Sa tapat ko naman nakaupo si Mav. Nakauniform siya kaya sa tingin ko ay may pasok siya.

“ Morning,” Mav smiled “ How are you feeling?”

“ I'm good. Thank you ulit.”

“ What do you want to eat?” his breath reached my nostrils

He's drinking coffee but why does it smell like mint?

“ Kahit ano,” paglingon ko sa kaniya ay ganon na lang ang gulat ko nang makita kung gaano kalapit ang mukha namin sa isa't isa

I couldn't help but to admire his features.

His thick eyebrows, long lashes, the perfect color of his lips, and his beautiful smile.

Lagi na lang siyang nakangiti. Parang walang problemang dinadala.

At ang ganda ganda ng ngiti niya.
Nakakagaan ng pakiramdam.

There's always this kind of glint and light inside those orbs.

And I wonder what is that.

“ Hey, ayos ka lang?”