Sürekli aklıma o konuşmamız geliyor. Bana sorduğu o soru: "Aşk insanları acıtıyorsa insanlar neden aşık olurlar? Herkes aşktan korkarken neden aşık olur? Acıtan bişeyi neden severler? Acıyı seven kişiler bile çekeceği acıdan korkar. Anlamıyorum çok...
Merhabalar kitabı yeni yazmaya başlamama rağmen okunması süekli artıyor. Eğer beğenirseniz oy atmayı unutmayın. Ayrıca kitap hakkındaki düşüncelerinizi söylerseniz çok mutlu olurum. Bu arada medya çok güzel.
-flasback-
Baban:"NEDEN BÖYLE YAPIYOSUN? NEDEN? SEN AKLI BAŞINDA DÜZGÜN BİRİYDİN. ŞİMDİ NASIL OLURDA BÖYLE ZIVANADAN ÇIKARSIN? AYRICA BU KADIN SENİN ANNEN ANLIYOR MUSUN? ONA DÜZGÜN DAVRAN"
Yine aynı şeyler ama daha fazla sessiz kalamam bu duruma
"YETER ARTIK BE! BIKTIM SENDEN DE SAÇMA KURALLARINDAN DA. BEN BÖYLEYİM! KABUL ETSENDE ETMESENDE BEN BUYUM! AYRICA BU KADIN BENİM ANNEM DEĞĞİL."
Baban:"Bu diye bahsettiğin kişi senin annen anlıyor musun? ANNEN"
Duyduklarımdan dolayı öfkeyle bağırmıştım;
"BENİM BİR ANNEM YOK BUNU O KAFANA SOK ARTIK! BEN O KADINA DA BU KADINA DA ANNE DEMEM."
"Sesini kıs duyacak şimdi üzülür."
"HA! BEN ÜZÜLMÜYOR MUYUM SANIYORSUN? AYRICA DAHA 2 YILDIR TANIYORSUN VE O KADININ SÖZÜNÜ DİNLİYORSUN! BEN SENİN KIZINIM AMA BANA DEĞİL ONA İNANIYORSUN. O KADIN SENİ KADIRI-"
Babamın bana attığı tokatla başım sol tarafıma düşmüştü. "Sen bir yalancısın. Benim kızım yalancı biri değil. Seni tanımıyorum. Sen benimkızım değilsin sen bir yabancısın"
Kafamı kaldırıp dolan gözlerimi saklama ihtiyacı duymadan konuşmaya başladım;
"Benden bu kadar mı nefret ediyorsun? İstemediğini keşke daha önce söyleseydin giderdim ben. Bana Tokyo'ya bilet al. Michi'nin yanına, beni seven tek kişinin yanına gideceğim. Ayrıca değişen biri varsa oda sensin. O kadınla tanıştıktan sonra bu hale geldin. Eskiden benimle her zaman ilgilenirdim ama şimdi benim yüzüme bakmıyorsun bile. Sen değiştin çünkü benim babam bana asla tokat atmazdı." Dolan gözlerimi daha fazla tutamadan konuştum;
"Senbenim babam değilsin o asla bana böyle davranmazdı. Senden nefret ediyorum."
Sonlara doğru sesim kısılmıştı. Koşarak odama çıktım ve bavulumu alarak daha çok olmasına rağmen havaalanına gittim. Vedalaşacak ne bir arkadaşım ne de bir ailem vardı. İşte ben buydum yapayanlız biri.
-flasback end-
Michi'nin bana seslenmesiyle kendime gelerek; "Aslında babamla büyük bir kavga ettik ve Michi'yi özlediğim için buraya geldim. Bunu beklemiyordun sanırsam. Yani daha farklı bir neden bekliyordun diye düşünüyorum. Yüzünden belli." C:"Evet aslında daha farklı birşey bekliyordum."
Biraz daha sohbet ettik ve Chifuyu evine gitti. Michi ise bana bakarak; T:"Tüm detayları anlat böyle bir sebepden gelmezsin. Ayrıca seni tanıyorum asla bu tarz şeyleri tam olarak kişilere anlatmazsın." "Gerçekten beni çok iyi tanıyorsun." Diyerek tokat hariç olan her şeyi anlattım. Michi'nin tepkisi beni şaşırtmıştı.
"Bir daha oraya dönme burada benimle kal. Zaten kocaman evde tek başımayım." "Tamam da eşyalarım ne olacak?" T:"Yarın eksik olanları alır odanı yeniden düzenleriz. Şimdilik misafir odasında yat." Bu lafları üzerine gülerek "Seve seve." Dedim ve sarıldım.
O günün akşamı birçok şey hakkında konuştuk. Michi'nin şuanki yaşamı, benim İngiltere'deki hayatım, hayallerimiz birçok şey. O gün ilk defa uzun zamandır çekemediğim o uykuyu çektim.
Bu bölüm bu kadardı. Bir sonraki bölümde görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok iyi değiller mi? Ben bunları çok seviyorum. Gerçi yinede yazık Mikey'e.
