Yeni Başlangıç (İzana x Reader)

Touku'ya

Sevgili Touku;

Öncelikle senden çok özür dilerim. İlk önce ailen, sonra sevdiğin kız hayatından çıktı ve şimdi de ben çıkıyorum. Özür dilerim, galiba gerçekten bir yalancıyım. Seni tekrar terk ediyorum. Tek fark bu sefer herşeyi arkamda bırakıyor oluşum. Lütfen bana fazla kızma. Ben artık dayanamıyorum. İçimde gün geçtikçe büyüyen suçluluk duygusu peşimi bırakmıyor. Ne zaman bir yere gitsem, ne zaman birşey yapsam aklıma hep Asu geliyor. Buraya gelmeden önce onun mezarına uğradım. Etraf çok sessizdi. Artık Asu yok ve benim yüzümden. Çoğu zaman onun öldüğünü unutuyorum ve onu arıyorum. Onu bulamıyorum, daha sonra öldüğü aklıma geliyor. Ben ne yapacağımı bilmiyorum.

Ben ölsem de, herkes ölsede yaşa. Biliyorum ben öldükten sonra sen çok kötü olacaksın. Lütfen Kaku-chan için yaşa. Sözümüzü tutamadım. Seninle bir müzik grubu kurma hayalimiz artık gerçekleşmeyecek. Verdiğim sözleri tutamıyorum. Galiba bana güvenmemek gerekli.

Tou ben Asu'dan özür dileyeceğim. Beni merak etme olur mu? Asu'nun yanında olacağım. O ilk başta bana kızsada benimle ilgilenir. Yanımıza gelmekte acele etme. Ben Asu'yu çok özledim. Bana kızmasını, çocuk gibi davranmasını, onunla söylediğimiz şarkıları...

Sence ölmem yeterli olur mu? Ölmek affedilmem için yeterli mi? Görüşürüz Tou, seni bekleyeceğiz. Ha bir de mezarıma çiçek koyar mısın?

-Hana

_________________________________________

Gözyaşlarım elimdeki kağıdı ıslatmaya başladı.

"Gerçekten sen tam bir yalancısın. Beni tekrar terk ettiğine inanamıyorum."

Şuan Hana'yı bulduğumuz yerdeyim. O lanet olasıca ağaç evdeyim.

"Neden byrayı seçtin ki Hana?"

Gözyaşlarım durmak bilmiyordu.

"Bizim için her zaman güzel anılara ev sahipliği yapan yer değil mi burası?"

Doğru burası bizim için çok değerli bir yer.

"Burayı biz dekore etmedik mi? Buraya biz hayat vermedik mi? Burası zamanla sadece gizli yer olmaktan çıkmadımı?"

Kelimeler boğazımda düğümleniyor.

"Burası bizim evimiz olmadı mı?"

Nefes alamadığımı hissediyorum.

"Burası bize hayat veren yer değil mi? Bize hayat veren yer neden seni benden aldı?"

Etrafıma baktım.

"Neden bu yeri seçtin? Ölmek için neden böyle yeri seçer ki bir insan?"

Burnumu çekerek tekrar konuştum. İyice Hana gübi olmaya başladım. Kendi kendime konuşuyorum.

"Ne diye öldün ki? Mutlu değilmiydik? İzana ile sevgiliydin. Ben seni yeniden bulmuştum. Herkes yanındaydı. Kesin o kadın senin aklına soktu."

Neden böyle oldu ki?

"Senden gözümü bir saniye ayıramayacak mıyım ben? Senden gözümü ayırdığın an illa bir şey mi olacak?"

Dudaklarım hatırladığım anıyla kenara kıvrıldı.

"Doğru ya o zamanlar da aynısını demiştim."

-flashback-

Sinirden bir ileri bir geri gidiyordum. Ciddi miydi bunlar?

"Siz ciddi misiniz?'

Asu:"Ama Hana haklıydı."

Hana:"Adamlar bize laf attı. Ayrıca Asu ve benim hakkımda ağıza alınmayacak şeyleri söylediler. Bende onlara günlerini gösterdim."

Gözlerimi devirdim.

"Bir o kadarda yara almışsın."

Hana:"Hem Asu'yu korumak hem dövüşmeyi aynı anda yapacak kadar güçlü değilim."

Asu:"Özür dilerim."

Hana:"Senin suçun yok sadece kabul etmek gerekirse çokda güçlğ değilim. Güçlenmem gerek."

İç çekerek Hana'ya yaklaştım.

"Senden gözümü bir saniye ayıramayacak mıyım ben? Senden gözümü ayırdığın an illa bir şey mi olacak? Seni yanlız bırakınca nasıl hemen başına bela alıyorsun?"

Asu'ya döndüm.

"Pansuman için gerekli şeyleri çıkarır mısın? Yaraları daha fazla açıkda durmasın."

-flashback end-

O zamanlarda da hep baş belasıydın. Seni şimdiden özledim ben. İlk önce ailem, sonra Asu da terk etti. Şimdi de sen bıraktın beni. Herkesi kaybettim ben. Bir tek Kaku kaldı. Off Hana. Cidden yalancısın ama ben bu yalancı benim en iyi arkadaşım ve benim kurtarıcım.

Gözüme masanın üstündeki diğer mektuplar çarptı. Ayağa kalkarak mektupları aldım.

"İzana ve Michi için nektuplar... Michi'ye cenazende veririm. İzana'yı da bizim eve götürmüş olmalılar."

Ah doğru ya İzana. Kim bilir ne haldedir? Asu öldüğündeki ben gibi olabilir. Onun yanında olsam iyi olacak.

Gözyaşımı silerek son kez ağaç eve baktım.

"Artık tek sahip olduğum kişi Kaku kaldı. Onu korumak için elimden geleni yapacağım. Ayrıca sevgiline de göz kulak olacağım. Senin gibi bir delilik yapmasını engellemeye çalışacağım."

Zorla yutkunarak ekledim;

"Sende orada düzgün dur. Asu'ya zorluk çıkarma. Buralar bana emanet."

___☆___

Bölümü yazarken aklımda House of Memories çalması... aslında ağaç eve o kadar anlam yüklemeyecektim. Aklımda o şarkı çalınca istemsiz öyle birşeye dönüştü.