bloody fingers |taekook

[3]

anksiyete

Kafadaki düşüncelerle yaşamak zorunda olmak insanı içten içe öldürür. Eğer zihnindeki canavarları susturamasan korkunç bir insan olursun. Ancak zihnindeki canavarları susturamayıp onları saklayanlar vardır.

O insanlara çoğu şey ağır gelir. Susmak zorunda olurlar. En basit olan yalanı bile zorlukla söylerler. Korkuları tüm bedenlerini ele geçirmiştir ancak farkında bile değillerdir.

En acıtan şey ise susmak zorunda olmalarıdır.

***

Uyanmıştım ve hala Jimin gelmemişti. Bugün günlerden 2 Aralık'tı.

Bugün onun ölüm yıl dönümü. Kaç yıl geçmişti? 5? 10? Belki de daha fazla.

İyi hissetmiyordum ve daha ikinci günden devamsızlık yapmak istemiyordum. Bir süre dalıp yerle bakışmış daha sonra hazırlanıp okula gitmek için evden çıkmıştım. Kulaklığımı takıp şarkı dinleyerek yürümeye başladım. Sevdiğim şarkılardan biri çalıyordu.

Bu şarkı tam olmasa da beni anlatıyor gibiydi.

'Feels like i don't have a purpose.'

' i'm worthless.'

' You can see through the curtains i'm hurtin.'

' Songs are not fu-'

' Hey! Duyuyor musun beni? Taehyung?'

" Ha? ne efendim?"

' Kusura bakma görünce selam vermek istedim komşuyuz sonuçta.'

"Anladım her neyse okula geç kalacağım sınıfta görüşürüz Jungkook."

'Peki mutlu günler.'

Okuldan hiç bir bok anlamıyordum. Hele ki şu matematikten. Tanrım hiç bu kadar gereksiz ancak aynı zamanda çok gerekli olan bir ders görmemiştim. Tamam bu mesleği ben seçmiştim ancak bu kadar zor olacağını bilmiyordum.

3. dersteydik ve Jimin hala ortalıkta yoktu. Korkuyordum sabahtan beri aramıştım ancak sürekli ulaşılamıyor diyordu telefonu. Yalnız kalmıştım ve hiç kimseni tanımıyordum. Sadece dersin hızlı bitmesini umut ediyordum. Matematik hocası konuşmaya başlayınca daldığım yerden ayrıldım ve söyleyeceklerini dinledim.

' Son olarak dersten ziyade size bir teklifim olacaktır çocuklar. 1 hafta sonra kamp gezisi olacaktır ve 1 günlüğüne gideceğimiz yerde kalacağız. Yemekler, aktiviteler, oyunlar her şey okul tarafından karşılanıyor. Rica etsem herkes katılabilir mi?'

Herkes olumlu cevaplar verirken hocanın bakışları bana döndü. Hocayla beraber tüm herkes bana bakıyordu. Harika ama değil mi?

" Ben..Ben katılmak istemiyorum hocam teşekkürler."

'Neden? sebep nedir Taehyung?'

Sanırım gelmediğim için sinirliydi iyi de ne yapayım istemiyordum.

"Pek iyi de.. değilim o yüzden hocam."

'İtiraz istemiyorum Taehyung gayet de sağlıklı gözüküyorsun mazeret olarak başka bir şey söyleye bilirdin. Her neyse herkes gelecek o kadar.'