Prologue

21 1 0
                                    

CONSTANCIA

The coastal desert of Namibia meets the sea of the atlantic current. How ironic isn't it?

Who would believe that a two different place would meet, right? But that is not even the only place where the desert meets the sea. There are many other more places.

Dessert and Ocean, and all that come in between can be together. There is no impossible.

Just like how I thought, It is impossible to fall for him when he was definitely the opposite of me..

"Honey, let's go." Aya ni Mama kay Papa na ngayon ay inaayos ang kanyang neck tie. Nakita iyon ni Mama kaya dinaluhan niya si Papa parang tulungan.

Mama is wearing a white peplum dress while Papa is on his business suit. We are going to the mansion where the Congressman of this district lives. Kaya ganito ang kanilang suot.

Habang naghihintay sa aking magulang, pinasadahan ko naman ng tingin ang aking cream na kulay na square neck A line dress. Inayos ko ang kaunting gusot sa may laylayan at sinipat na rin ang aking flat sandal kung may alikabok.

Medyo inaantok pa ako dahil kadarating lamang namin kagabi sa probinsya na ito galing Manila.

I was raised in Manila but my family decided to live here in Nueva Camarines province. Iyon ay dahil sa work ni Papa. He is a lawyer. And most importantly, A family lawyer of the Governor of this Province.

Kaya napagdesisyunan na ng aking mga magulang na rito na manirahan.

Hindi din naman ako nagreklamo. Bagama't laking Maynila, I am also curious on how peaceful it is to live in province. Malaki ang Manila, and all my life there, I only see the skyscrapers, streets, highways, a concrete utopia.

Napagdesisyunan kong mauna na akong lumabas at sa sasakyan na lamang maghintay sa aking mga kasama.

Hawak ko ang attache case ni Papa at pinasok ko na rin aming Hilux. Hindi muna ako pumasok sa sasakyan at pinagmasdan ko ang structures ng bahay. Hindi ko ito masyadong napagtuunan ng pansin kagabi pagkarating namin dahil madilim na at pagod na rin sa byahe. Now that it's morning, I can now see the outside view of the house.

The exterior of the house is color white. It has a stucco walls painted with white color. The roof is made of terracotta roof tiles. The doors, ceilings and windows are made of hardwood. There are also ornamental iron works. A very clean, white house. But the designs is kind of old. Kitang-kita na matanda na ang bahay na ito. Pwede na nga sigurong gawing set ng pelikula na Horror. Even so, I like it.

Ito ang ancestral house ng mga Velarde na matagal ng walang nakatira dahil pinili ni Papa noon na manirahan sa Manila. But now, we're here.

Ilang sandali pa, natanaw ko naman ang isang lalaking may kausap sa kanyang cellphone. A man with fair skin, brown straight hair, hazel eyes, pointed nose, with v-shape jaw line. Kahit malayo, makikitang mula sa magandang lahi. He's wearing I white longsleeve, paired with black slack pants and leather shoes. May suot din siyang anti-uv glass.

That's my brother.

"Kuya Clau, matagal pa ba sila Papa?" Napa-angat ng tingin sa akin si Kuya Claudio, or mas kilala ng lahat bilang Cloud. His friends called him cloud, same with my parents. Pero ako naman ay kung hindi 'Kuya Clau' ay 'Claudio' lang ang tawag ko sa kanya. Siya naman ang may gusto na ganun ko siya tawagin.

All that Come in BetweenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon