Acımasız bir cinayete kurban giden sıradan bir genç olan İzanagi'nin ruhu, anlam veremediği bir şekilde ölümünden sonra dünyaya geri döner. Bunun sonucunda ise ruh bekçisi Kaede'yle tanışır. İkilinin intikam macerası işte bu şekilde başlar.
Yoğun siren sesleri, ne dediği anlaşılmayan bağırışmalar. İzanagi'nin uyandığında duyduğu ilk şeyler bunlardı. Gözlerini açtığında, bir sürü insan yanındaki şeye bakıyordu. İzanagi ne olduğunu anlamak için kafasını çevirdiğinde, korkunç bir manzarayla karşılaştı. Yüzü tanınmasın diye parçalanmış, yanmış, kolları ve bacakları olmayan cansız bir beden vardı. İzanagi korkuyla uzaklaştı, bu sırada kendi ellerini fark etti. Şeffaflardı. Ellerine öylece bakarken, birkaç polisin biraz uzakta konuştuğunu gördü. İzanagi endişe içinde polislerin yanına doğru yöneldi. Polisler ceset hakkında konuşuyorlardı. İzanagi güç bela sağlığının yerinde olmadığıyla ilgili bir şeyler geveledi, fakat kimse onu duymadı. Neler olduğunu kavramaya çalışırken, arkasından gelen bir ses duydu.
" Merhaba, İzanagi. "
Arkasını döndüğünde karşısında takım elbise giyen, uzun beyaz saçlarını at kuyruğu şeklinde toplamış olan yakışıklı bir adam duruyordu. Tamamen normal biri gibi gözüküyordu, bir şey hariç. Karnının ortasında büyük bir boşluk vardı. İzanagi neler olduğunu daha kavrayamamışken adam tekrar söze başladı.
" Sen öldün, İzanagi. "
İzanagi şaşkın gözlerle karşısındaki adama baktı, fark etmeden yere düşmüştü bile. O sırada az önce konuşmaya çalıştığı polisin resmen içine girdiğini fark etti. Korkuyla tekrardan ayağa kalktı. Normal olsaydı, polise çarpması gerekirdi. Bir şeylerin ters gittiği açıkça belliydi. Adama inanmayı tercih etti. Ne kadar garip bir durumda olduğunu fark etse bile sakin davranmak zorundaymış gibi hissediyordu İzanagi.
" Bu tam olarak ne demek oluyor? Kendimi hala yaşıyormuş gibi hissediyorum. Bazı gariplikler tabii ki var, fakat bu tamamen öldüğümü kanıtlar mı? "
Adam sırıttı. İzanagi neden sırıttığına anlam verememişti. Cebinde tuttuğu purosunu çıkarıp yaktı, dumanı havaya üfledi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Zeki birisin İzanagi. Eğer tamamen ölseydin, şu an burada olmazdın. "
" O halde öldün derken ne demek istiyordunuz? "
" Sen şu an bir ruhsun. İnsanlar seni ne duyar, ne görür. Sadece ben seninle iletişim kurabilirim. "
İzanagi şaşırmıştı. "Ruh mu? Ruh da ne ya? Neden ruh oldum?" gibi düşünceler geçiyordu aklından.
" Ruh ya da hayalet olarak tanımlayabilirsin kendini. Büyük ihtimal şu an neden ruh olduğunu anlamaya çalışıyorsun. Bütün sorularını yanıtlayacağım, fakat burada daha fazla zaman kaybedemeyiz. Beni izle. "
Adam İzanagi'nin elinden tutup yukarıya doğru çekti, İzanagi fark etmeden havada yürümeye başlamıştı. Şaşkınlıkla bir adama, bir de ayaklarının altında kalan yeryüzüne bakıyordu. Çok geçmeden havada süzülmeye alıştı, huzur verici gelmeye başlamıştı. Sanki bütün dünyadan bağı tamamen kopmuş gibi hissediyordu İzanagi. Ve bu hissi gerçekten sevmişti.
