Lavinia • JJK✔ [Short Story]

IV. / Kavuşma [Final]

"Yn, sana birşey söylemem gerek."

Bu cesaret gelmişken, geri dönersem birdaha toparlayamam.

"Tabi?"

"Ben.. Seni bir aydır gözlüyorum. Sanırım sana karşı duygularım var. Ve-Ve sana şiir yazdım!"

Gözlerimi sıkıca kapatıp, tüm düşüncelerimi dışarı döktüğümde, oluşan sessizlik beni korkutuyordu.

Sonunda dayanamayıp gözlerimi açtığımda, bana donuk bakışlara baktığını gördüm.

Sonunda sessizliği bozduğunda, bende konuşmaya başladım.

"Ciddi misin?"

"Ciddiyim, şey, okumak ister misin?"

"Çok isterim!"

Şiiri yazdığım yere tıklayıp, telefonumu ona uzattım. Okudukça surat ifadesi değişiyordu. Hangi duyguyu yaşadığını anlayamıyordum. Sonunda kaşları hafif çatıldığında, bana baktı.

"Lavinia kim?"

"Ah Yn.. Lavinia senin takma adın. Ben buldum, güzel mi?"

"Evet çok güzel.. Fakat, Lavinia ölüm çiçeğinin adı?"

"Evet. O yağmurlu günde seni gördüğümde, bir yıldır taşlaşmış olan o duyguyu yeşertmiştin ve bu beni korkutuyordu. Ama seni sevmek hem ölüm gibi korkutuyordu, hemde güzeldi. Seni sevmek, çok güzeldi. Bu yüzden sana Lavinia dedim. Çünkü sana olan aşkım çiçeğin anlamı olan ölüm gibi korkunç, fakat çiçeğin kendisi gibi güzeldi."

"Bu-bu cidden çok güzel.."

"Yn.."

"Efendim?"

"Benim neyimi bu kadar çok seviyorsun?"

"Şiirlerindeki güçlü, yoğun ve anlamlı duyguları hissetmeyi, şiirinin her kıtasında farklı bir duygu karmaşasına girmeyi seviyorum. En çok ta senin gülüşünü ve kalbini seviyorum."

Bunu söylerken kızarmıştı yüzü. Çok tatlı görünüyordu. Kendimi tutamadan konuştum.

"Benimle.. Benimle çıkar mısın?"

Cevabını bu sefer bekletmeden vermişti.

"Evet Jungkook, evet!"

Böylece Lavinia, toprağına ve can suyuna kavuşmuştu.

İkilinin aşkları mezara kadar uzun olacaktı. Hiçbir kötü duygu barındırmadan, sevgiyle, saf aşkla, gönülden bağlanmışlardı birbirlerine..

Eveeet, kısacık bir hikaye. Ama güzeldi bence? En sevdiğim şiiri kattığım güzel bir kitap oldu bana göre.

Sizi seviyorum, Lavinia'larım..<3