පතොක් මල්🌵✔️

විසි නවවෙනි ඉඩෝරය🌵

යෙහාරගෙ pov💚

ඇයි හැමදේම මටම වෙන්නේ....
මම බලන් ඉදිය කෝල් එක ආවා....
ඒත් හැමදාම වගේ මට ලැබෙන්නෙ කලකිරීම විතරයි.....

ඒත් අයියගෙ කටහඩ ඇහුණනෙ...එයාට මගේ කටහඩ අහන්නත් ඕනෙ වුණානෙ....ඒ කියන්නෙ එයාට මාව අමතක නෑනෙ.....මම එහෙම හිතලා හිත හදාගන්න බැලුවා....

ඒත් එයාට මට මෙච්චර රිද්දන්න ඕනෙද...එයා හොදටම දන්නවා මම එයා කතා කරනකං කොච්චර බලන් ඉන්නවද කියලා....

එයා ඉස්සරහා මට ආඩම්බරකමකින්වත් ආත්ම ගරුත්වයකින්වත් වැඩක් නෑ....මට ඕනෙ ආදරේ විතරයි දෙයියනේ....
ඇයි එයාට ඒ ආදරේ දෙන්න බැරි....අඩුමගාණේ හිත හැදෙන්න එක වචනයක්වත් කියන්න බැරිද...

මම ගෙදර එනකොට දොලහ පහුවෙලා.....නංගි ඉන්නවා දොර ලග....අද සෙනසුරාදනෙ...

"අයියේ...ඔයා එනකං හිටියෙ කඩේට යන්න......අම්මගෙ බෙහෙත් ඉවරවෙලා...මේ මොකද මේ ....."

"මුකුත් නෑ..."

මම මූණ හංගගෙන වගේ කීවා....නංගිට වෙනසක් තේරෙන්න ඇති....

"ඇයි අද විකුණුනෙ අඩුවෙන්ද....ඒකට කමක් නෑ අපි වෙන තැනක් හොයාගමුකො...දැන් ඇවිත් මොනවා හරි කන්නකො ....මහන්සි ඇතිනෙ..."

ඇත්ත...මහන්සියි තමා...මම කකුල් හෝදගෙන ඇවිත් සෙරෙප්පු දෙක ගලවලා දොර පාමුලම ඉදගත්තා.....කකුල් දෙකේ ඇවිදලම දිය පට්ටා ඇවිත්...

නංගි ගේ ඇතුලට ගිහින් ක්‍රීම් එකක් අරන් ඇවිත් මං ලගම ඉදගෙන කකුල් වල ගෑවා....

නංගිට දුකයි...මම දන්නවා....ඉස්සර එයා මේ විදිහටම අම්මගෙ කකුල් වලත් ක්‍රීම් ගානවා..ගොඩක් වෙලා සෙරෙප්පු දාගෙන ඇවිද්දම කකුල් වල දියපට්ටා එනවා....

නංගි මගේ මූණ දිහා බලන් ඉද්දි මට හැගීම් පාලනය කරන් ඉන්න අමාරුයි.....

"මොකෝ වුණේ.....කියන්නකෝ..... කවුරුහරි කඩේක කෙනෙක් බැන්නද.....අපේ ඒවා හොද මදි කීවද..."

"නෑ.....ඊලග පාර වැඩිපුර ඉල්ලුවා.....සදුදට ගෙනියකොට දෙගුණ කරලා ගෙනියන්න ඕනෙ...දෙපාරකට ගෙනියන්න වෙන්නෙ...එක්කො බයික් කට්ටක්වත් හොයාගන්න වෙනවා.."