"မောင် ဒီမှာကြည့် မမဂျီဆူး လုပ်ပေးထားတာလေး ဖက်ထုပ်တွေ"
......
"ဟိုတနေ့ကတောင် ကင်မ်လေ မောင်နဲ့သွားနေကြ စာကြည့်တိုက် ကေလးကိုတောင် ရောက်ဖြစ်ငေးတယ်သိလား အဲ့မှာလေ "Daisy Flowers are Mine'' ဆိုနဲ့စာအုပ်ကလေးတွေ့ခဲ့တယ်သိလား
စာအုပ်ရဲ့မျက်နှာဖုန်းကလေး ဒေစီပန်ကလေးတွေရယ်၊ကျူးလစ်ပန်းကလေးတွေရယ်၊ဇော်မွှေးပန်းကလေးတွေးရယ်၊ကြာပန်းလေးတွေရယ်၊ပြီးတော့ မောင်သိပ်ကြိုက်တဲ့ နေကြာပန်းကလေးတွေရောပါတယ်သိလား"
ကင်မ်က စကားတွေကို ဆက်တိုက်ပြောနေပေမဲ့ လီဆာ့ဆီကေန ဘာတုံ့ပြန်မှူမှ မရခဲ့ရရှာပါဘူး.....
... ကင်မ်ကပြောလက်စစကားကိုခဏရပ်လိုက်ပြီး လီဆာ့ပိုအတော်အတန်ကြာအောင်ငေးကြည့်နေရှာတယ် လီဆာကေတာ့ ကင်မ်မဟုတ်တဲ့ တျခားတစ္ဖက္ကို မျက်နှာမူပြီး တစ္ခုခုကို စိုးရိမ်ကြောင့်ကျနေသလိုဖြစ်နေတဲ့ မျက်နှာထားက အရမ်းကိုပေါ်လွင်နေတယ် ဒါပေမဲ့ ကင်မ်က အခုချိန်မှာတော့ လီဆာရဲ့ မျက်နှာကို ကောင်းကောင်း မခန့်မှန်းနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ် ပြီးတော့ မျက်လွှာလေးကို ပြန်ချပြီး ပြောလက်စကားကိုဆက်ပြောနေခဲ့တယ်
"ပြီးတော့လေ သိလားမောင် စာအုပ်ရဲ့၃ပုံ ပုံနှစ်ပုံလောက်ကလေ မောင်သိပ်ကြိုက်တဲ့အဝါရောင်တွေကြီးပဲ စာအုပ်ကိုလှန်ကြည့်မလို့လုပ်တာနဲ့ပဲလေ အန္ကယ္က လာခေါ်တော့တာနဲ့ မကြည့်"
"တော်လောက်ပြီ စိတ်ပျက်စရာကောင်းအောင်လုပ်နေတာတော်လောက်ပြီ!''
ကင်မ်ရဲ့ စကားတွေရဲ့အဆုံးသတ်ကိုတောင်မရောက်နိင်ရှာဘဲ လီဆာရဲ့ ပထမဆုံး ဒေါသစိတ်နဲ့ မျက်ဝန်းတွေကိုတွေ့လိုက်ရတယ် ကင်မ်စိတ်တွေ တောင်ဘက်အစွန်းဆုံးပိုင်းကို ပြေးထွက်သွားသလားအောက်မေ့ရလောက်အောင်ကို အဲ့ဒီနေရာကနေ တစ်ဆယ် စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ကိုငြိမ်ကျသွားတယ် မဟူရာအလား တင်စားရလွန်းလှတဲ့ မျက်ဝန်းဝိုင်းလေးတွေရဲ့ ထိပ်အစနေရာလောက်ကနေ မိုးအုံ့လာတဲ့အခါ ထြက္က်လာတဲ့ စိုစွတ်တဲ့ အရာလေးတွေလိုမျိုးအတိုင်း ကင်မ်ရဲ့ မျက်ဝန်းလေးတွေက စိုစွတ်လာတယ်
"မောင်.... တစ္ခု..ခုဖြစ်နေတာလားဟင်"
ဘဝနဲ့တစ်သက်သာမှာ သိပ်ချစ်ရတဲ့ သူစီကေန ပထမဆုံးသူစိမ်းဆန်ချင်းကို ခံလိုက်ရသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရတဲ့ ကင်မ်ဟာ စကားကိုတောင် ထေ့ငေါ့နေအောင်ပြောဖြစ်နေပြီး မျက်ဝန်းပိုင်းအပေါ်ကနေ ပုလဲပမာတင်စားရလောက်တဲ့ မျက်ရည်လေးတွေထွက်ကျလာတယ်
သိပ်လှပြီး သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့အမျိုးသမီးဆီကနေ မျက်ရည်အပိုင်းအစတွေ ထြက္က်လာတာကို ဘယ်သူမြင်ရက်မှာလဲရှင် ဒီစကားဝိုင်းမှာ မျက်ရည်ဆိုတာ ရန်သူလို့တောင်တင်စားလို့ရအောင် မြင်ရဖို့ စိတ်ကူးလေးတောင် တစ်ချက်မရှိခဲ့တဲ့ မျက်ရည်တွေ အဲ့ဒီမျက်ရည်တွေက ရန်သူတွေပဲ
"တောင်းပန်ပါတယ် မငိုပါနဲ့လားဟင် ချစ်တယ်လေနော် အမှားဲီးခစှတွယလွေ မငိုပါနဲ့ ကင်မ်ရယ် မောင့်ရဲ့ကင်မ်ရယ် မငိုပါနဲ့ ကင်မ်ငိုတာကို မောင်မမြင်ရက်ဘူးကင်မ် မောင့်အတွက်အကြောင့်နဲ့များ ကင်မ်ရယ် အထက်တန်းဆန်စွာနေလိုက်ပါ ကင်မ်ရယ် "
ဒီစကားတွေက ကင်မ်မကြားနိုင်ခဲ့ပါဘူး ဘာလို့ဆို လီဆာပြောမှမထွက်ခဲ့တာ ကင်မ်ကို တစ်စက်ကလးတောင်လှည့်မကြည့်ဘဲ ထွက်သွားခဲ့တယ် သိပ်ြရ်စက်လွန်တာပဲလို့ ကင်မ်တွေးနေလိမ့်မယ်
" မောင်ရယ် တစ်ခုခုဖြစ်နေတာလား "
အသံလေးက ချိုသာအိစက်နေပေမဲ့ အသံရဲ့ လှုပ်ရှားပုံတွေက တုံရီနေပြီး ၁စက္ကန့်မှာ မီတာပြည့်အောင်တောင် မသွားလိုက်ရှာခဲ့ဘူး
