မနက်အာရုဏ်တက်ခါစအချိန် သာမန်ကျေးရွာလေးပါလဲ စာပို့သမားတွေရှိနေပြီလေ အထက်တန်းကငျတဲ့မြိူ့နေခူတန်းစားတွေ နဲ့ မြူနီစပယ် တွေစီမှာ လက်ကိုင်ဖုန်းဆိုတာ စပေါ်နေပြီလေ
"စာပါလာတယ်ဗိျို့မန်နိုဘန်ရေ''
"ကင်မ်က ခါတိုင်းစာပို့ခါနီးဆို ဒီလိုလဲမဟုတ်ပါလား ရွာသူကြီးဆီကနေ အရင်လှမ်းေပြောနေကြပါ''
လီဆာလည်းလည်း အနည်းငယ်တွေဝေနေပေမဲ့ စာပို့သမားလာပို့တာကို လီဆာ ချက်ချင်းထွက်ယူလိုက်တယ် စာရွက်တစ်ရွက်ဆိုပေမဲ့ ဘူဆန်မြို့ကနေ
လာပို့တာမိူ့ အထပ်ထပ်ခါခါ ထုပ္ထားတဲ့ စာရွက်အုပ်ကြီးတွေဖြသ်နေတယ်ဟ
စာ--
" သိူ့ လာလီဆာ
ငါ့သမီးလေးကမင်းကိုနှစ်သက်ရင်နှစ်သက်မယ် သဘောကျရင်သဘောကျမယ် ဒါမဲ့ ငါသဘောတူပေးစားမဲ့သူရှိပြီးသားဆိုတာ မင်းလည်းသိလောက်မှာပါ မင်းက သာမန်မိန်းမ တစ်ယောက်မင်းကိုငါ့ သမီးနဲ့သဘောမတူနိုင်ဘူး ဒါကိုမင်းသေချာသိထားပါ မင်းလို အဆင့်မရှိတဲ့ တောသူတောင်သားမ တစ်ယောက်အတွက် ငါကျန်တာမပြောချင်ဘူး ''
လီဆာ ဒီစာကို ဖတ်နေရပေမဲ့ သူ့ဘယ်လိုမှ မေနဘူး အမတ္စီက စာတွေက ဒီတိုင်းရောက်လာေနေစမြဲပဲလေ
"သမီးလေးရေ''
"ဗ်ာ''
"ညနေစောင်းပိုင်းကြရင် အမေတိူ့ မြို့ပေါ်တက်ပြီး ဝယ်စရာရှိတာ ဝယ်ရဦးမယ် နော် ညီမနေဲ့ မောင်လေးကို ကြည့်ထားလိုက်ဦးနော်''
ဟုတ်ကဲ့မေမေ''
^^^^^^^^^^^
"မမဂျီဆူး မမက မမကို ဧဲလေ အကိုချယ့်ကို ဒီကြားထဲ ကြည့်မရမဖြစ်ဘူးလားဟင်''
"အော် ဖြစ်တာပေါ့ ခ်ယ္ကေလ သိပ္ကေလးဆန္တာပဲ မမနဲ့ဈေးဝယ်ထွက်ရင်တောင် လမ်းတဝက်ကနေ ခြေထောက်တွေနာလို့တဲ့ လှည်းသွားယာဉ်နဲ့ပဲသွားရတာလေ ညဖက်မမက ဖယောင်းတိုင်မီးလိုချင်တယ်ပြောလို့ ရှာပေးတာလေ ချော်လဲပီးတောင် ခေါင်းပေါက်သွားသေးတယ်''
ခ်ယ္က ရယ်ရယ်မောမောပြောနေပြီး jennieနဲ့နှစ်ယောက်အတူရယ်နေကြတယ် ဂျန်းနီက အကိုချယ် ဂျီဆူးတို့နဲ့သာ ရီတာများတယ် လီဆာနဲ့ဆို အတိုင်းမသိပျော်ရွှင်တယ် မျက်နှာညိုးနွမ်းသွားတာမျိုးမရှိဘူး သူမ ပြုံးလိုက်တဲ့ အခုတိုင်းကလဲ လူတွေခုန်နေတဲ့ နှလုံးသားကိုတောင် ရပ်အောင်လုပ်နိုင်တယ် အတော်အတန်ကြာတော့ ချယ်ယောင်း ဝင်လာပြိး
"ဘာတွေ ရယ်နေကြတာလဲ မဟုတ်မှလွဲရော ချယ့်မကောင်းကြောင်းတွေမဟုတ်ပါဘူး''
"ဟုတ်ပါတယ် ဆူးရဲ့ ချယ်အကြောင်းကိုပြောနေတာ''
"မပြောပါဘူးနော် အကိုချယ့်အကြောင်းကို''
ဂျီဆူး နဲ့ ဂျန်းနီရဲ့ လေသံက တပြိုက်ထဲထွက်သွားပြီး ချယ်ယောင်း ထရီလိုက်တယ်
"ဟားဟား အတိုင်ဖောက်လေးညီအောင်လုပ်လိုက်ကြပါဦးနောိ ညီမဂျန်းနီနဲ့ ချယ့်ရဲ့ဆူး တော်ကြာနောက်ခါလဲ ချယ့်အကြောင်းတွေပြောနေတုန်း ဒီလိုလေးသံပေါက်နေဦးမယ်''
ဂျန်းနီနဲ့ ဂျီဆူးကလဲ ရိုချယ်ရဲ့ စကားကြောင့်ရီနေပြီး သူတို့တွေ အတော်တန်ကြာအောင်စကားပြောနေခဲ့တယ်ဘအတော်တန်ကြာမှ အစေခံတစ်ဦး ရောက်လာပြီး
"မမေလး အဲလေ အကိုလေးချယ်ယောင်း၊မမလေးနဲ့ အမဂျီဆူးတို့ကို အမတ်ကြီးက ထမင်းလာစားလို့ရပါပြီတဲ့''
"အေးအေး လာခဲ့မယ်''
ဂျန်းနီကပဲ ဖြေလိုက်ပြီး ချယ်ယောင်းနဲ့အတူ ဂျီဆူးရဲ့ လက်လေးကိုကိုင်းပြီး ထမင်းပွဲဝိုင်းကို သွားခဲ့တယ်
"ဒီနေ့ ဟင်းတွေက သားတို့သမီးတို့အကြိုက်ပဲ''
အမတ္ကေတာ့ စကားတစ်ခုပြီး တစ္ခု ထပ်ဖောက်ပြောနေတယ် ဘယ္သူမွ သူ့ကိုဂရုမစိုက်ကြဘူး
ခနေနေတာ့ ထမင်းဝိုင်းလဲသိမ်းပြီး ဂျန်းနီ သူ့အခန်းကိုပြန်လာခဲ့တယ် ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ကို လှဲချလိုက်ပြီး လေရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံယူနေတယ် ပြီးတော့ သူမရဲ့ ကော့သွယ်ပြီး လှပပြီး ဝန်းဆက်ဆက် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကနေ သီချင်းလေးတွေ သီညီးနေတယ်
********
"မမ''
"ဟမ်ပြောလေ နာအွန်းလေးရဲ့''
"နာအွန်းတို့ စတော်ဘယ်ရီ စားချင်တယ်''
"ဟုတ်ပါပြီ ခနေန မမ သွားခူးပေးမယ်နော် ဟုတ်ပြီလား''
"ဟုတ်ဟီး''
လီဆာက သူမရဲ့ မောင်လေးနဲ့ ညီမေလးကို အတိုင်းအတာမရှိအသေချစ်တယ် နာအွန်းလေးနဲ့ ဘန္ထေလ လေးတို့ကလဲ ဒါကိုသိတော့ သူတို့အမေထက် လီဆာ့ကိုပိုချစ်တယ် လီဆာ့ကို ကောင်းကောင်းနားလည်တယ် ကလေးတွေဆိုပေမဲ့ အတော်လိမ္မာကြတယ်
"မမ ဒီမွာ အကောင်ကြီး နာတယ် အား......
