Kalbinizin Fısıltısı.

Olmayanı özlemek

Evet bebeklerim iki kitaba da bölüm atacağım. Ne kadar iyi olur bilmiyorum ama yine derdimi yazarak anlatacağım. İster ortak olun ister de gidin.. 

İyi okumalar.

.

.

.

Konumuz belli olacağı üzere ''olmayanı özlemek.'' Olmayan bir şeyi yada birini nasıl özlesin ki insan. Göz görüyor, kulak duyuyor ama kalp de yok işte... Kalp de olmaması onu sevmediğimiz anlamına gelmiyor ki... Beni yanlış anlamayın. Kalp onu seviyor ama içine alamadı. Çünkü o hiç olmadı...

Bahar bizim başımızı ağrıtma diyebilirsiniz ama ben söylüyorum. Anlamak size kalmış..

İnsanlar özler..

Kimisi annesini, kimisi babasını, kimisi vatan uğruna gerekirse canını vermek için askere giden ağabeyini, kimisi işi için uzağa giden ablasını. Fark ettiniz mi? En temelden gittim.. Halbuki insan oğlunun olayı zaten dışarıya çıkmak. 

Konuyu biraz daha açalım. Kediniz var yada herhangi ''sevdiğiniz'' bir hayvan...

Öldü. 

Ne hissedersiniz? 

Ya da bir motor? Çalındı.

Ya da bir telefon? Kırıldı. 

Üzüntü duyarsınız değil mi? Ama zaman ile unutursunuz. Yanınız da olan şeyler bunlar. Motor mu? Telefon mu? Yenisi gelir. Hatta sırf o kedi öldüğü için yerine yeni bir kedi alabilirsiniz.

Ama aile ve yanınız da olmayan birisi için o kural geçersizdir ve belki de insanoğlunun sınırlarının zorlandığı ve en çok dışa çıkmasına sebep olan şeylerdir bunlar.. 

Ailen den ölenler olur. Geri gelmez. İçin de öldürdükleriniz olur.. Geri gelmez. 

Hiç yanınızda olmayan olur..

Asla gelmez.

Konuyu anladınız mı peki?

Yanınızda olmayan zaten olmaz. Üzülürsünüz ama onun bile yerine birisi gelir. Hayat bu.. Gelmeyen tek şey ailedir. Siz yanınızdakiler ile devam edin. Aile bile yanınız da olmaz. İşte bu yüzden hayatınızın en önemli kararlarını tek başınıza verirsiniz. 

Ölüm ise ölüm. Sınav ise sınav. İş ise iş. 

Unutmayın her şey yanınızda olabilir ama sen senin yanında ol..

Sizden ricam. Kalbiniz de olup da yanınızda olmayan insanları o değerli kalpte asla tutmayın. Bu sizin kalbinizi değersizleştirir. 

Ve lütfen asla ama asla, kendinize yabancı olmayın. İşte o zaman gelen de gelir, kalan da kalır.

Şu söz ile bitirmek isterim bölümü;

Gelen gelse, kalan kalsa, ne yazar?

İçim bende kalmadıkça.

Olmayanı özlesem de ne anlar bu kalp?

Bu bedene atmadıkça.

(B.D)