the legende van fairy hope

hoofdstuk 1 -het nare verleden

Dit verhaal gaat over mij ik ben mia Ik ben net 16 jaar geworden een paar dagen geleden.Ik woon in grauw dorp hallow hope.Volgens de legende was dit dorp eerst heel vrolijke en mooi.Maar dat zie niet zo terug in mijn dorp ,want alle meren zijn zwart,de huizen zijn spookachtig en de mensen nors.Ik woon zelf in een zwart boshuisje aan de rand van een spookachtig meer.Ik woon hier met mijn moeder jane ,mijn vader heet eroy hij is weggelopen toen ik net geboren was.Mijn moeder zegt altijd dat ze  hoelanger me vader weg is hoe verdrietiger ze wordt.Ik ben zelf. juist een heel optimistisch meisje en geloof in mtyes en legendes.Ik vindt dit dorp maar raar.Ik hou van lezen en spel
len met mijn hond belle en spreek vaak of met mijn vrienden lotus en ryan

. Ik besluit een stukje met belle te gaan wandelen.huh achter mijn huis staat opeens een schuur die had daar anders nooit gestaan,dat is wel heel vreemd.Toen ik naar binnnen ging zag ik daar allemaal foto's van mijn moeder met mijn vader.Wat het vreemde er aan was was dat er steeds iemand van de foto's was afgescheurdt.In de schuur stonden ook wat oude doze met speelgoed en hele hoop rommel waar ik niet van wist wat het eigelijk was.Het zag er iedergeval heel verwaarloost uit allemaal.Toen ik verder liep zag ik dat achter een gammel gordijn een oude landkaart hing van een dorpje dat fairy hope heette.De landkaart leek wel heel erg op mijn dorp.Ik zag een brief liggen naast een kaart van een gebied net buiten mijn dorp en ik open de brief.Ik beleefde plotseling mijn vaders herinnering hoe hij dit schreef:
Lieve mia,
Ik weet dat het zo niet verder gaat.
Ik heb te veel verdriet dat je nu niet zult begrijpen.
Ik heb deze brief hier achter gelaten ,je zou deze herinnering pas beleven als je 16 jaar bent.ik hoop dat je me vergeeft dat ik je niet heb opgezocht en deze herinnering voor je heb verzwegen.Als je me wilt opzoeken kun je de aanwijzing vinden op de kaart en dan kan ik je snel meer vertellen en uitleggen  over wat er is gebeurt
Hoop je snel te zien,
Liefs je vader.

Ik zie hoe mijn vader in de herinnering uit de schuur loopt.Mijn moeder geeft hem een kus en met een klein jongetje in zijn armen vertrekt hij naar het hart van het dorp.De herinnering stopt en ik besef  me nilog niet helemaal wat ik net heb gezien.Ik denk:'Waarom heeft mijn moeder niks gezegt,wie is dat kleine jongetje en waarom heeft hij mij dit zo laten vertellen met een herinnering?' Ik loop naar huis.Zeg mijn moeder gedag en vraag of ze mij iets moet. vertellen het enige wat zeg zeg is ,dat ze te verdrietig is om over mijn  vader te vertellen.Ik loop naar me kamer en spendeer de rest van mijn dag met mijn hond een en boek om mijn kamer.

Ik lig in bed en denk terug aan de brief.Ik heb besloten om met mijn vrienden ryan en lotus morgen de aanwijzingen op de kaart te volgen en op zoekt te gaan naar mijn vader.

de volgende ochtend

Ik sta vroeg op en Ik pak mijn spullen.Ik verlaat stilletjes mijn huis.samen met mijn hond loop ik naar het huis
van lotus die aan de andere kant van het meer woonde .Lotus was een meisje die ik had ontmoet tijdens het spelen in het bos toen ik 4 was,zij was ook 4. Sindsdien zijn we beste vrienden.Lotus is een meisje met bruin haar en groene ogen.Ze is erg vrolijk en net als ik nu 16.Ik ben al stiekem 2 jaar verliefd op haar maar ik durf het niet te zeggen.Ik leg het aan lotus uit en ze wilt meteen mee helpen en samen lopen we snel naar het huis van ryan ,hij woont in hart van het dorp.Ryan is een sombere tiener met blond haar en blauwe ogen.Lotus en ik hebben hem ontmoet toen we 8 waren.We hielpen hem zoeken naar ze kat die hellaas is overleden.Ryan's vader is ook weggelopen dus wij begrijpen ellkaar.Ik leg het ook aan hem uit en hij wilt ook helpen

.We lopen verder en we kijken samen  op de kaart.Er staat: kies het pad waarvan je diep in jezelf naar verlangt Ik denk meteen aan de grote eik waar ik vroeger altijd met mijn moeder zat we praten toen  ze nog wel over mijn vader praatte en we keken uren naar de sterren.Op de eik stond :raak me aan en open de weg.Ik raakte hem aan en we liepen door de eik.Het kwam uit aan de andere kant bij een blauw helder meer waar kleine blauwe wezentjes boven zweefde.Ze leken op een soort paddenstoelen die met witte stippen je weet wel,maar deze waren net anders ze hadden vleugels ze,waren donker rood en maken een piepend geluid.Waar Ryan meteen op zei:'wat een zeurend geluid ik ben net bij dit meer en ik vindt het nu al irritant'. 'Niet zo zeuren 'zei ik. Laten we vragen wat ze van ons willen,net toen ik dat wilde doen veranderde ze in bloed rode duivelse paddestoelen.De paddenstoelen begonnen een rijm te zingen.

Wie trouw is aan zijn dierbare

en zichtzelf niet buigt voor pracht en praal

zou niet overgeven aan de bogen van de hoge kracht die je niet verwacht.

Ik schrok en Ryan ook.Lotus begon zelfs te huilen.Ik kalmeerde haar en zei:'wat we ook moeten doen om aan de overkant te komen het ons vast samen lukt'. Plotseling onstond er een vuur en een paddestoel pakte mijn ketting van me af wat het enigste was wat ik van me vader had en hield het boven het grote vuur.Ryan en lotus werden boven het vuur geslingerd en ik blokkeerde van schrik. 'De paddenstoel zei:'wel kant zou je kiezen'.Ik twijfelde geen moment en sprong naar ryan en lotus.Ik probeerde ze te redden.De ketting verdween in het vuur En ik branden mezelf ,maar ik wist ze wel te redden.Ik zei:'gaat het en dat ik altijd voor hun zou kiezen'.De onstond een blauwe lichtflits en rook en er onstond een brug naar de overkant.De paddenstoelen werden weer normaal en verdwenen in het water.We liepen over de brug en besloten te gaan rusten in een grot die we binnen een kwatier tegenkwamen. De nacht viel en we vielen snel in slaap.