the legende van fairy hope

Hoofdstuk 2 -het mystrieuze kasteel

Het is de volgende ochtend.
We pakken in.Ik help Lotus nog even met de laaste spullen.Kon ik maar gewoon tegen haar zeggen dat ik verliefd op haar was dacht ik maar ik ben bang als ik het zeg dat ik dan onze jaren lange vriendschap verpest.Daarom hou ik het elke keer weer voor me wat eigelijk best wel pijnelijk is voor mezelf.We besluiten snel weg te gaan en op de kaart te kijken.Op de kaart staat dar we na rechts moeten en alsmaar het pad moeten volgen tot we uitkomen bij een bos dat uitmomd  op een kasteel.Eenmaal bij het kasteel aangekomen zien we een prachtig kasteel met hele hogen muren een rivier eromheen en een ophaalbrug die helemaal is  begroeid  met rode blauwe en gelle bloemenen en klimop dat hellemaal tot aan de torens van het kasteel rijkt .Het is zo mooi  dat het mij moet  denken aan een kasteel uit een oud sprookjesboek van mijn oma. je weet wel zo'n eentje waar bij je hellemaal ging zitten en je aandachtig  luisterde naar het mooie verhaal. Het is een prachtig gevoel.Helaas kan ik nooit meer dat gevoel hebben,want mijn oma is overleden toen ik 9 was.

 We lopen over de ophaalbrug en we zien kasteel nog beter dan eerst Het ziet erg gammel uit als of er all jaren niemand is geweest .We  besluiten op de deur te kloppen en ryan klopt en  roept is daar iemand?.Niemand doet open en we belsluiten zelf  dan maar een kijkje te nemen.Toen we binnekwamen zagen we een vervallen ontvangstruimte .Het was begroeid met planten en de lagen overal kapotte schilderijen en kapotte stoelen en er stond  een kapotte hosttafel. We vonden het maar vreemd, maar toch besloten we om verder te gaan.We liepen een gang in en we kwamen aan bij een grote zaal zo'n zaal waar je feestjes en etentjes houd in een kasteel.

.Het zag er uit alsof er lang geleden een bal was geweest waarbij de mensen hals over kop waren vertrokken voor iets.We hadden geen idee wat. Er lagen borden op de grond, karren ,bestek en goud en zilveren versieren.Toen we verder liepen zagen we ook dat alle tafels kapot waren en stoelen omver lagen. Zelf de stoelen van de koning en koningin waren hellemaal kapot.Het was zo onzettend mystrieus allemaal.'Wat is hier toch gebeurt' zei Lotus.Ik heb geen idee. Plotseling begon Bella   te blaffen en begon ze  te rennen. Ze is iets op het spoor zei ik en we renden achter haar aan.We renden door gangen en we renden trappen op en af steeds verder en verder in het mystieuze kasteel. We kwamen langs de keuken, slaapkamers en de kamers van het personeel. Alles maar ook echt alles was kapot en vervallen.We rende door tot dat...

we aankwamen bij een kamer vol met zwefende lichtjes.Bella stopte en de lichtjes vormde een herrinnering.Ik zag een levedig bal met een koning en koningin ze hadden een zoon die verdacht veel op mijn vader leek maar dan iets van 18 jaar jonger . Het was een vredig bal ,maar plotseling veranderde het beeld en alle mensen renden weg het was niet duidelijk waar voor.Ook mijn moeder rende.Ze was duidelijk zwanger van mij .Mijn vader rende achter haar aan met een jongetje is zijn handen van ongeveer paar maanden gokte ik .Hij zei tegen mijn moeder snel breng je zelf  in veilligheid en we ontmoeten morgen bij de schuur in ons dorp waar ik probeer  mensen te vinden die willen helpen voor onze jongen.Hopelijk  overleefd hij het .Ze rennen het kasteel uit .

De beelden stoppen en de lichtjes doven.Ik dacht huh wat is het kwaad dan waarvoor iedereen weg rende  en is die jongen mijn broetje ,waarom hebben ze mij nooit verteld dat ik een broetje had en was mijn vader een prins?.' De spookte zoveel vragen in me hoofd dat ik flauw viel, toen ik weer wakker werdt vroegen ryan en lotus of het ging en dat ik rustig moest blijven nadenken. Ik probeerde het en realiseerde ik me dat het nu nog belangrijk is dat ik mijn vader vindt,omdat mijn moeder meer voor mij heeft verzwegen dat ik ik eerst dacht. Het is allemaal niet zo onschuldig dan ik dacht van tevoren. 

Misschien hebben ze je niks verteld om je te beschermen 'zei lotus.Ryan zei :'dit Moeten we tot de bodem uit zoeken en snel je vader vinden zodat hij ons meer kan vertellen'.'We doen het samen zei' Lotus en ik geef Lotus en Ryan een knuffel.We verlaten het kasteel en ik aaide belle en zeg dankjewel dat je dit hebt ondekt.We besloten eerst maar te gaan rusten.We maken van takken een schuilplaats dichtbij het kasteel we kijken naar de sterren hemel en paar uur daarna valt lotus al in slaap.Ik  en Ryan nog niet .Hij komt naast me zitten en zegt ik weet hoe moeilijk het is als je vader is weggelopen en je moeder niks vertelt en er steeds verdriet is.Het is een heel naar gevoel het is als of er altijd een deel van je mist en je wordt gek ervan dat je niet weet wat er is. Ik heb nooit een vader gehad vroeger en ik hoop hem op een dag nog eens een keer te spreken.  Ik ben er voor je zegt hij bedankt zeg ik.Ik geef hem een knuffel en ik dacht wat een lieve vrienden heb ik toch en morgen is weer een nieuwe dag.  we vallen na een tijdje ook in slaap.