Zorluğumu ben belirlerim, hayatımın içinde olan bir tek benim.
Ayaklarımı takip et seni ulaştıracağı yeri seveceksin
Ve
Acının eşiğindeyken neden acıya bu kadar gülümseyesin?
Ağlaman kelimelerimi düşünmemi sağlamaz.
Hadi ağlayalım hayır, bundan bir halt olmaz.
Yazacağım şiirlere,
Gideceğim yollara,
Seveceğim insanlara,
Kimse karışamaz.
Ellerimdeki nasırlara bir krem tutmazken ne bu nefret?
Ben bile kendime nefret etmezken nereden geliyor bu cesaret?
Şimdi geri dön senin yolun değil benim yolum.
Ağla umrumda mı sanıyorsun dostum?
Aynaya bakarken bile kendine merhamet beslemiyorsun
Ve şimdi;
Lütfen ağla,
Biraz daha.
En azından bu karanlık yolda;
Adım seslerimden başka ses de duymuş olurum.
Ağla sonuçta kimseye acımıyorum._6_