-KARAMSAR-

1.BÖLÜM: Taşınma

Merhaba öncelikle bu benim ilk kurgum. Yazım, yanlışları, hatalar veya kelime hatası olabilir. Öncelikle bunun için özür dilerim. Kısa bir sözle başlamak istiyorum...

~ Öyle büyümüş ki içimizdeki yalnızlık, Sevilmeyi beklerken, Beklemeyi sevmişiz.
                                                ~ Cemal Süreyya

***
Bazen bir insan çok ister sevilmeyi, bazen de sevilip yalnız olmayı. İşte ben onların hiç biriyim ne ben herkesi seviyorum ne de herkes beni. İstanbul'un en kalabalık semti Esenyurt'da yaşıyorum, burası o kadar kalabalık ki insanlar arabayı park edecek bir yer bulamıyor. Neyse ki bugün burdan taşınıyorum. Kalabalıktan nefret ettiğim için Erenköy deki evlerden birini tuttum. Şöyle ki ev sahibimde çok iyi bi kadın evi baya uygun fiyatla anlaştık, ve ev geniş, ferah.

***
Sabahın ilk ışıklarıyla uyandım. Elimi yüzümü yıkayıp hemen gardrobumdan siyah sweatshirt ve siyah pantolon alıp giydim. Canım kahvaltı yapmak istemediği için dolaptaki mandalinayı yemiştim, daha sonrasında telefonumu cebimden çıkartıp annemi aradım açmayacağını biliyordum ama yine de şansımı deneyim dedim. İki dakika sonra telefonu açtı yüzümde hafif bir tebessüm belirdi. Annemin "Alo" diyen sesini duyduktan sonra konuşmaya başladım. "Alo anne nasılsın" dedim "yine ne istiyorsun Lavin" bu biraz beni kırmıştı ama sesime yansıtmadan "bugün taşınıyorum bana para gönderir misin ev için bi kaç şey almam gerek" dedim aslında annemi seviyorum ama yıllar önceki olaydan sonra babamı kaybedince annem beni suçlamaya başlamıştı. "Param olsa bile sana neden vereyim ki hak edicek ne yaptın zavallısın kapat şu telefonu bi daha beni rahatsız etme!" Telefonu yüzüme kapattı ve gözlerimin dolmaya başladığını hissettim. İnsanın en büyük hazinesi, dayanağı annesidir birşey olsa herkes annesine koşar anlatır anne insanın ilacı gibidir, ama benim sadece beni üzen kıran bir annem var. Sürekli böyle yaptığı için alışmıştım ve hemen eşyaları hazırlayıp evden çıkacaktım zaman daralıyordu çünkü...

***
Bir iki saat sonra herşeyimi hazırladım. Artık evden gitmeye hazırdım, taşınacağım evin içinde eşya olduğu için kıyafetlerimi, makyaj malzemelerimi aldıktan sonra eve son kez bakıp arabamın bagajına eşyalarımı koydum. Ve hemen yola çıktım, bi kaç saat sonra Erenköy deki evime ulaştım bina üç katlıydı ve yeniydi bahçesi ve vardı. Ev sahibinden duyduğuma göre iki kişiymişiz, ben en alt katta oturuyordum. Üst kat dubleks olduğu için üstümde de bir kişi yaşıyormuş. O kocaman evde nasıl tek başına yaşıyor diye bir an düşünmedim değil ama işlerim olduğu için arabamı park edip eşyalarımı bagajdan teker teker evime taşıdım. Bir buçuk saat kadar sonra eşyalarımı evime yerleştirdim. Çok yorgun olduğum için kendimi koltuğa attım biraz sonra uykuya dalmışım... Gözümü açtığımda hava kararmıştı lavaboya gidip işlerimi hallettim, uykum olmadığı için mutfakta kendime birşeyler hazırlamaya karar vermiştim ama dolapta bişey yoktu doğru düzgün. yarın alışverişe çıkmalıydım sonrasında iş bakmam lazımdı tekstil de çalışıyordum ve bi yandan da açıktan okuyordum ama iş yaparken birşeyler ters gitti ve ordan çıktım. Asistanlık işi bakıyordum önceden de asistanlık yapmıştım o yüzden internetten araştıracaktım. Çok fazla aç olduğum için hemen bakkala gitmeye karar verdim. Saat 22:54' dü erken diyip hemen cüzdanımı telefonumu ve anahtarımı alıp aşağı indim binanın ışığı bozuktu karanlıktan göz gözü görmüyordu tam telefonumun ışığını açacağım sırada önümdeki gölgeyi görünce telefonum elimden kayıp düştü. Bağıracağım sırada ağzımı bir el kapattı ve hızlı hareketlerimle kolunu kavrayıp sol bacağına tekme attım geceleri görüşüm iyidir sadece karanlıktan korkuyorum. Gölge geriye doğru sedelendikten sonra çıkışa doğru koşmaya başladım. hemen arkamdan yaklaşıp kolumu tuttu ve sanki top muşum gibi duvara çarptı. "Kimsin ne işin var bu binada" dedi " sana mı sorucam be kendi binamda ne yapacağımı" dediğim anda beni serbest bıraktı "iyide burada kimse yaşamıyor" dedikten sonra bi düğmeye basıp binanın ışığı yandı. Karşımda 1.80 boylarında, kumral, beyaz tenli, 20 yaşlarında biri vardı başka zaman olsa ona dik dik bakardım ama şuan sinirliydim. "Bugün buraya yeni taşındım karşılamanız da ne hoş" diyip göz devirdim, "kusura bakmayın burada bi kaç yıldır kimse yaşamıyor size iyi akşamlar" dedikten sonra ben ağzımı açmadan yanımdan gitti. İyi ki çalışıyordum yani işe başlayacaktım bu suratsız adamı görmeyecektim. Bakkaldan bi kaç şey aldıktan sonra evime geri geldim birkaç şey atıştırıp yatağıma uzandım ve uyudum.

...

Evett karakterlerimiz tanıştı ilk bölüm biraz kısaydı farkındayım ama 600 kelime kadar yazdım 1000 kelimeye çıkartmaya çalışacağım .

1) bu bölümü nasıl buldunuz ?

2) sizce ilerki bölümlerde ne olacak?

3) Lavin iş bulabilecek mi?

Yıldız ve bölüm hakkında bol bol yorum yapmayı unutmayın. ✢