Mavi değil lacivert/taekook

16:bölüm

İyi okumalar 🎧

Hoseok bir eli sırt çantasında bir eli cebinde düşünceli bir şekilde evine yürüyordu,son zamanlarda kafası çok karışıktı,ailesi koreden taşınmayı planlıyordu Fransada yaşamalarını gerektirecek çok iyi bir teklif gelmişti

Teklif hem annesine hem babasına geldiği için burada kalmak gibi bir şansları yoktu,oğullarını ve kızlarınıda yanında götürmek istiyordular ama hoseokun ablası üniversitede okuyordu bu yüzden ona çözüm arıyordular

Ama oğullarına fikrini sormayı belli ki unutmuştular,çünkü Hoseok koreden gitmeyi istemiyordu arkadaşları,gelecege kurduğu planlar hepsi buradaydı ama bunu ailesine nasıl söyleyeceğini bilmiyordu

Buradaki evlerini satmayacaklardı bu yüzden belki ablasıyla burada kalmayı teklif ede bilirdi,kabul ederlermiydi acaba? Ama önce konuşmak için güç toplamalıydı,bir kaç kere konuyu açmayı denemiş ama başaramamıştı

Sorununu arkadaşların bile anlatamıyordu,zamanı olmadığını düşünüyordu

Öte yandan arkadaşlarını da düşünüyordu Taehyung için bu kadar önemli olan bir olayı unuttuğu için hala kendini suçluyordu,birde Jin ve Taehyung arasındaki gerginlik gözle görülür şekildeydi,daha önce de bu konuda atışmaları olmuştu ama bu seferki daha ciddi gözüküyordu

Düşüncelerini işgal eden bir diğer şey ise sabah soyunma odasındaki öpüşmeydi

Aslında öpüşme bile denemezdi beklemediği bir anda dudaklarına değen kelebek öpücüktü

Onu öpen kişi ise Min Yoongiden başkası değildi,aslında onunla senenin başlangıcından beri arada bakışıyor hatta bazen çaktırmadan onu izliyordu,yani o çaktırmadığını düşünüyordu

İlk dersleri bedendi bu gün ve gecikmişti bu yüzden soyunma odasında sadece o ve onun gibi geciken Yoongi vardı,demir banklardan birinde oturup telefonuyla ilgileniyordu

Hoseok giyinip çıkmak istediğinde ise onu durdurmuş,belini demir dolaplara yaslayarak dudağını öpmüştü

Kısa sürmüştü öpücük ama etkisini 6 saat bırakacak kadar güzel hissettirmişti

Sonrasında da Hoseoku orada bırakıp çıkıp gitmişti

Aklına gelen görüntülerle o hisse tekrar ihtiyacı varmış gibi hissetdi

Bu kadar şeyi aynı anda düşünmekten başı ağrıyordu artik gittiği yolda durdu gökyüzüne bakıp gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı

Başını indirip gözlerini açtığındaysa bir adım uzağında olan Yoongiyi görmesiyle çiğlik atıp arkasındaki çalılığa düşmüştü

Duyduğu gülüş sesiyle kaşlarını çatıp ona elini uzatarak gülen Yoongiye bakmıştı

"ne gülüyorsun sen yardım et"

"ver elini bakayım"

Elini tutmuştu ama Yoongi onu kendi üzerine düşecek kadar sert çekmişti

"sen böyle düşüp duracak misin?"

"ahh yavaş olsana be! Ayrıca senin suçun"

"öyle olsun"

"nerden çıktın ayrıca sen"

"sen nerden çıktıysan benden ordan"

Hoseok gözlerini devirdi

"bahsettiğim neden bir anda önümde heykel gibi dikilmen"

"haa"

Yoonginin gülen yüzü aniden ciddileşmişti