Mavi değil lacivert/taekook

10:bölüm

İyi okumalar 🎧

Sessizlik şu an tamda Taehyungun aradığı şeydi çünkü en sevdiği kitabi belki 10'cu kez tekrardan okuyor ve fikrinin dağılmasına istemiyordu,iste genelde kimsenin uğramadığı okulun arka bahçesinde sonbahar geldiğinden yaprakları sararmış ağaca yaslanıb oturmasının sebebi buydu

"bu kız salak gerçekten aldatılan insan affedilir mi be!?"

Kendi kendine konusurken ona taraf gelen bir çift ayakkabıyı fark etmemişti tabii

"of gerizekalı afettin de ne oldu sonda ölen yine sensin ah stella..David seni hak etmiyor"

Kendi düşüncelerinden onu ayıran şey ise duyduğu kısık kahkaha sesiydi

"küçük kendi kendine mi konuşuyordun..?önemli bir konuyu bölmedim ya"

Taehyungun kaşları hemen yaninda duran Jungkooku görmesiyle çatilmıştı

"ne yapıyorsun burada?"

Jungkook ise sorusunu cevabsız bırakıp lacivert saçlının yanına kurulmuştu

"hey sana diyorum?"

"sence mavi kafa? senin gibi kendi kendime konuşmayacağıma göre?"

Diyip cebinden sigara paketini çıkarıp ağzina bir dal alıp yakan Jungkook ile Taehyung kaşlarını daha da çatmıştı

"ben buraya her zaman gelirim ve daha önce burada sigara içmeye geldiğini görmedim,başkalarını gördüm ama seni ilk defa görüyorum"

"ah evet sık sık gelmem burada,kafa dinlemek istediğimde uğrarım"

"sen ve kafa dinlemek ha? Ben senin sadece motorunla hava atıp insani sinir etmeyı bildiğini saniyordum"

Taehyung sözleriyle Jungkookun sırıtışı insanin içini huzursuz eden bir gülümsemeye dönüşmüştü

"çoğu kişi öyle sanir maviş"

"çoğu kişiye kendini öyle gösteriyorsun çünkü"

"sence ben nasil biriyim?"

"nasıl?"

Yüzündeki sırıtışı tamamen silip ciddi ifadeye karşı anlık afallamıştı laciveti saçlı

"yani.. Kötü biri miyim?"

"ah hayir kötü biri olduğunu düşünmüyorum evet sinir bozucu ve biraz salaksın ama olsun"

"başka biri böyle deseydi şu an hastaneye doğru yol almıştı bile"

"kendin sordun?"

"doğru"

Yine sessizlik aralarındaki 10 dakikadır süren saçma sessizliğe daha fazla sabrı kalmayan Taehyung paketten 3'cü sigarasını çikaran bedene döndürmüştü bakışlarını

"fazla içmiyor musun?"

"seni rahatsız mi etti?"

"hayir o yüzden demedim"

Sigara rahatsiz etmezdi Taehyungu,annesi çocukluğundan beri o kadar içiyordu ki bu onun için normal birşeydi

"3 tane çok sayilmaz tek sefere 2 paket bitirmışlığım var"

"o an ne yaşadığını ciddem merak ettim doğrusu"

"annemi kaybettim"

Karşisindaki bedenin umursamaz tonda söylediği şey Taehyungun gülüşünü yüzünde dondurmuştu

"özür dilerim"

"gerek yok o kadın özrüne değmez"

"anlamadım?"

"ah sır saklamayi bilir misin Taehyung?"

"ah şey.. Evet tabiki"

"o halde.. Dinle"

Diyip başını Taehyungun omzuna yaslayan Jungkook kısık tonda konuşuyordu artik,sanki fazladan kimsenin duymasını istemiyordu

"15yaşındayken annemi kaybettim,kendini astı hemde benim odamda sarı avizemde, sarı rengi asla sevmedim biliyor musun?"

Buna karşi Taehyungun söyleyecek bir şeyi yoktu

"peki niye asmış biliyor musun? Aldatdığı için.. Aldatıdığı ıçın değil aldatdığı için...Babamı aldatıyormuş hemde 10 yildan fazladır farklı farklı erkek ve kadinlarla..."

Durdu sanki güç toplamak istermış gibi

"onu orada boğazi morarmış bembeyaz şekilde gördüğümde inanamadım Taehyung,o an onunla öldüm sandim.. ama nerden bile bilirdim yıllardır benden aslında nefret eden,hatta benden kurutmak istenen kişinin öz annem olduğunu?"

"nasil..?"

"7 yaşimda merdivenlerden düşmüştüm,hayir annem itmişti babamin mirasi sadece ona kalsin diye.."

"Jungkook..."

"bölme beni mavi kafa ilk kez birine detayları anlatiyorum niye bilmiyorum.."

"bunu bilerek yaptığını da biraktığı notla öğrendim,hemen kendini astığı yerin Yaninda yatağımdaydi beyaz kağıt ama ben annemin beyaz yüzüne o kadar odaklanmıştım ki başka şeyleri o an göremedim

notta benden nefret ettiğini,hamileyken bile benden kurtulmanın yollarını aradığını,doğmasaydım şu anda hayatta olacağını ve... ve benim aslında babamın oğlu olmadığım yazıyordu..
O ana kadar tek bir göz yaşi bile dokmedim ama o an tutamadım kendimi,ağladım son kez o kadar içli ağladım,babamın kollarinda..

Bana o kadinin yalan söylediğini söyledi,ama yinede DNA testi yaptırdık.."

"sonuç?"

"sonucu bilmiyorum hala dolapta açilmamış şekilde duruyor,tam 3 yıldır
Bu gün kendime açma sözü verdim bakacaktım,ama kendimde o gücü bulamadım bende 3 ders uyuduktan sonra buraya geldim"

"bu gün.. farkli bir gün mü?

" ah evet bu gün o kadının ölüm yil dönümü"

" ah.."

"işte.. Bu arada özür dilerim"

"n-ne? Neden?"

"kafanı gereksiz bilgilerle şişirdim"

"ah hayir motorcu bunlar gereksiz değil.. Emin onları hafizamin özel bie yerinde saklayacağım"

"teşekkür ederim mavi"

"senden başka kimsenin bana mavi demesine izin vermiyorum biliyor musun?"

"Biliyorum"

O okul gününün sonuna kadar Taehyung ve Jungkook son bahar ağacının altında kalmıştilar,artik eskisinden daha yakın olacak şekilde..

____________________________

Selam millet

Bu bölüm pek içime sinmedi acikcası 🙁ama olsun

Sonunda biraz yakınlaştılar,jungonun kimseye anlatmadığı şeyi şimdi neden Tae'a anlatdi derseniz anın göstergesi

eee diyorum geçerken yorum falan mı atsaniz 10 bölüm oldu
Vote falan da tabii

720 kelime~

Reginayla kalın 🪭