Vardır ki o insan sizin için sizden önemlidir dersinki 'ben olsemde o yasasin' hepimizin illaki olmuştur.
Bide o vardır kaybetme korkusu.
Hayatınız boyunca yediğiniz darbelerden artık babanıza bile güvenemeyecek duruma geldiğinizde artık o insanı kaybetme korkusu başlar ki bu iğrençtir.
Onu kısıtlamaya çalışırsın kıskanırsın güvenmek istersin ama hayatın sana önceden yaptıklari buna izin vermez
Ya oda böyle yaparsa
Yine böyle olursa
O kadar çok kırbaçlamistir ki sizi hayat bir daha olmasından ölümüne korkarsın belki olma ihtimali yoksa bile korkarsın sadecr korkarsın ve bu korku içini kemirir.
O insani üzersin bu korkun yuzunden buda seni kahreder
Bize kıskanç derler bilmezler bizler aslında korkarız sadece.
Guvenmiyosun derler bilmezler guvendiklerimizin bize ne yaptığını
O korku öyle bir noktaya gelmistirki onun için bir hiç olduğunuzu düşünmeye baslarsiniz kafayı yersiniz
Ama bazen o insan kıymetinizi bilmez yada öyle hissedersiniz
Onun için gözünüzü bir an kırpmadan canınızı feda edebileceğinizi söylersiniz ama o bunu ya şaka zanneder yada ciddiye almaz
Ama neden hep kaybederiz biliyomusunuz
Sevgimizi belli ettiğimiz için
Insanlar nornalde mazosist iken onu çok seven birisi oldugunda adeta bir sadiste dönüşür
Siz ona seni bırakmiycam dedikce gözünde yeriniz küçülür
O onu uzecek insanlari sevicek anlayin
Sizde onu sizi üzdüğü için sevmiyormusunuz zaten
Bazen ölümü düşlersin
Sonra onu birdaha goremiyecegini hatirlayinca vazgecersin
Onu gormek bile size huzurun otesinde bir his verir.
