Kalemimden sözcükler dökülürken saate baktım
03:52
Saniyeler geçiyordu
Bir iki...
Yazdığım paragrafı bitirmek istiyordum aynı zamanda bitirememek
Uyumak istiyordum ve uyanamamak
Sonsuz deliksiz bir uyku...
Yazdıklarım bana anlamsız geliyordu
Yazıyordum öylesine
Yaşıyordum öylesine
Seviyordum öylesine ölesiye...
Sessizlikle konuşuyordum bir yandan
Bana birşeyler anlatıyordu
Duyamıyordum
Karanlık bana birşeyler gösteriyordu
Göremiyordum
Çocukluğum aklıma geldi nedensiz yere
Çok neşeliydim olanları umursamazdım
Çevreme neşe, renk saçardım
Sorarım onlara sorarım size
Benden bir ruhsuz yaratmayı nasıl başardınız?
Her nefesinde ölümü içine çeken biri haline nasıl getirdiniz beni
Dayanamaz oldum
Başkalarının çektirdiği acılardan bıktım
Toplumun önyargıları
İnsanların kendini tanrı sanması
Egolarına tapmaları
Siz kimsiniz orospu çocukları?
Bizi üzdünüz siz kimsiniz ?
Bebek ağlayışına benzer bir ses duyuyorum
Çok tanıdık geliyor
Dejavumu bu?
Evet bu benim!
Son yıllarımda her gece tekrarladığım ağlayışlarım bunlar
Üzerime geliyorlar sanki
Öl! Öl!
Köşeye kaçıyorum arkamı dönüyorum
Köşe yok oluyor
İblis sürüsünü üstüme geliyor
Ağla! Ağla!
Ağlıyorum
Geçmiyor
Yinede geliyorlar
Hepsinin elinde birer hançer
Yaklaşıyorlar
Gelmeyin diyorum artık YETER!
Kahkaha atıyorlar
Dibime kadar geliyorlar
Hepsi saplıyor ellerindeki hançerleri kalbime sırayla
En dibinden hissediyorum acıyı
Sonra kahkaha atıyorum
İnsanlar kadar acıtamıyorsunuz zavallılar!
Sinirleniyorlar daha sert saplıyorlar hançerleri
Hiç bu kadar az acımamıştı canım
İnsanlarda keşke en fazla bu kadar acıtabilse canımı
Sonra bir anda uyandım güzel bir rüyaydı
İhanete uğradığım rüyalara kıyasla!
Herkese günaydın!
BOKTAN BİR GÜNE DAHA
MERHABA!
