Televizyonun karşısına geçmiş,battaniyeye sarılmış bir şekilde film izliyordum.Fakat uykum vardı çünkü gece yine uyuyamamıştım. o iğrenç kabus yakamı bırakmamaya ant içmiş gibiydi.Kabusumda ne mi görüyordum?
Bir adam .Yüzü belli değil. Bir elinde kan kırmızısı bir kart .Diğerinde ise... bir bıçak.Buraya kadar korkunç olmayabilir ama sonrası... Adam bana iki seçenek sunuyor .Fakat ben her seferinde bıçağı seçiyorum ve her seferinde kaçmama rağmen başaramıyor, adamın iğrenç bir şekilde işgence etmesini izliyorum.
Korkunç kabusumu düşünmekten vazgeçip,filme odaklanmaya çalıştım .Ama aklımı dağıtmama film de bir etki etmiyordu.Sıkıntıyla koltuktan kalktım ve bakışlarımı saate çevirdim.Saat 20.00 'di. Ve hava kararmaya başlamıştı.Bunu fırsat bilip hemen üstümü değiştirdim ve dışarı çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üzerime bunları giymiştim.Gerçi pek umursamıyordum.Telefonumuda alıp evden ayrıldım.Kulaklığımı kulağıma takıp ..just for MY headache ..çalma listemiaçıp evimin yakınlarındaki ormanlık alana doğru yürümeye başladım.Korkmuyordum çünkü çocukluğumdan beri sevdiğim tek şey orman ,gece ve yürümekti .Bu üç başlığı birleştirip uyguladığımda az da olsa kısa süreliğine dertlerimden sıyrılıyordum.Fark etmeden ormanın derinliklerine indiğimi baykuş sesleri artmaya başladığında fark ettim.Kaybolacağımı düşünmüyordum çünkü buraya daha önce geldiğimi ve yolu bildiğimi düşündüren bir his vardı içimde.Az ileride parlayan bir şey çarptı gözüme.Adımlarımı hızlandırdığımda vicuduma adrenalin aşılanıyordu sanki. Parlayan cismin yanına geldiğimde kalp atışlarım ,aşırı bir şekilde hızlanmaya başladı.Bu kadarına sessiz kalamazdım. Şuan ayaklarımın dibinde her gece gördüğüm,günlerdir uykusuz kalmama sebep olan,kabusun içindeki adamın bana sunduğu seçeneklerden biri olan ve benim asla seçemediğim kan kırmızısı kart ve üstündede ibresi beni işaret eden bir pusula vardı.Bu ne demekti.Şu an yaptığım gibi korkmalımıydım,yoksa sakin bir şekilde dönmelimiydim.
*Kısacası nefes alıyorsak umut vardır kavramı bende etki etmiyordu.Çünkü yaşayan bir ölüden farkım kalmamıştı...*
İlk bölüm olduğu için ve başlangış bölümüne yakışması için biraz kısa yazdım. Canım sıkıldıkça yazıcam günde iki bölüm gelir sanırım. Ama okul olduğu için çok fazla yazamam.
