Mutluydum.Uzun zaman sonra bu gün,tekrardan mutluydum.Ama korkuyordum.onca zaman hüzüne hapsolmuşken ,yeniden mutlu olabilmek garipti ve içten içe kendimi kandıramıyor ,bu mutluluğun uzun sürmeyeceğini biliyordum. Kendimce güzel ve mesleğime uygun bir kombin yapıp arabanın anahtarlarını aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evimin bahçesinden çıkarken son bir kez daha evime baktım. İçimde çok garip bir his vardı. Arabamla yirmi dakikalık yolun ardından,büro görüş açıma girmeye başladı.Arabamı her zamanki gibi otoparkın en alt katına park etmek zorunda kaldım. Büroya girdiğimde kimse benimle konuşmadı çünkü herkes aynı yere toplaşmıştı. Merakıma yenik düşerek araları karıştığımda ,gördüğüm daha önceden görmediğim fakat tanıdık gelen adam ve müdürden başkası değildi.Ne görmeyi bekliyorsam. Müdür beni görünce sonunda der gibi bir bakış attı. "Rachell özlettin kendini bir aylık izininin hepsini kullanacağını tahmin etmemiştim."
Dedi müdürün adı John tam bir yılışık insan ismi değilmi?
"Kusura bakmayın John bey fakat kendimi bir türlü iyi hissetmedim.Peki siz neyi kutluyorsunuz?."
Müdür anlayışla başını salladı ve,
"Anlıyorum ve biz şuan Darell'ın yeni işini kutluyoruz büromuza yeni bir avukatımız katıldı ve inan bana seninle yarışır. "
sinirle yeni gelen adamı süzdüm gerçektende itici ve iş bağımlısı gözüküyordu. Yüzüne baktığımda suratındaki garip bakışlarla oda beni süzüyordu.
"Hoş geldin Darell yeni işinde başarılar ."
Derken yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirmeyi ihmal etmedim.Darell bana sırıtarak
"Teşekkür ederim şeyy..."
sinirlenmeye başlamıştım resmen benimle alay etmeye çalışıyordu sanki.
"Rachel ismin Rachel" Dedim.
"Evet Rachel teşekkürler"
sözünü tamamlaması ardından yanlarından bir hışımla geçtim ve odama doğru yürüdüm sinirlenmeme sebep olan şey müdür John'un bana söyledikleriydi. Kapısı ve duvarları camdan oluşan odama girdiğimde, masama oturdum ve biriken işlerime baktım. Bu işler gözümü korkutmuyordu Çünkü ben işimi gayet iyi yapıyordum. Odamın cam kapısı tıkladığında gelin kim olduğunu görmek için kapıya odaklandım. Gelen kişi iş yerinde sevdiğim kızlardan birisi olan Emily'di.Odama gelmesi için elimi salladığımda yüzündeki samimi tebessüm ile odama girdi . Karşımdaki koltuğa oturdu ve"Rachel nasılsın iyimisin neler oldu o kabusları halen görüyormusun?."diyerek art arda sıladı soruları.Her zamanki hali olduğu için şaşırmasamda yüzümü ekşitmekten alamadım.. Emily i kendime yakın bir arkadaş olarak görüyordum. O yüzden sorduğu sorulara tek tek cevap verdim. ☆☆ Bütün her şeyi anlattığımda ağzı açık kalmıştı.
"Nasıl yani sen artık garip kabuslar görmeyecrkmisin."
"Ay ne bileyim emily sadece bu gece gördüğüm korkunç değildi ve bazı şeyler sanada anlattığım gibi değişmeye başladı."
"Senin adına sev-" Emily'nin sözünü kesen odamın kapısının aniden açılmasıydı. Şaşkınlıkla kapıya bakarken odama yeni gelen Darell'in girdiğini fark ettim. Anlamaz gözlerle onu süzerken oda gözlerindeki garip bakışları yüzümde gezindirmekten çekinmiyordu.
Darell neden Rachelin yanına geldi Rachel ın rüyalarındski adam kim
