HAPİSHANE-Devam Edilmiyor

3. BÖLÜM - ŞİRKET Mİ? HAYATIM MI?

Hikayeye başlamadan önce şunu
söylemek isterim ki, artık bölümler pazar günleri yayınlanacak ve bu bölüm 20 yıldız alırsa diğer bölüm gelicektir ♡
İyi okumalar

꧁꧂

Uyandığımda bembeyaz tavanla karşılaştım. Oda çok aydınlık olduğu için alk başlarda gözlerimi kıstım fakat sonra alıştım.

Etrafıma baktığımda tek kişilik bir hastane odasında olduğumu gördüm. Ben öylece düşünürken kapı tıklatıldı ve ben bir şey demeden birisi odaya girdi-Madem onay beklemiyon niye kapıyı tıklatıyorsun be adam-.

"Günaydınlar efendim. Nasıl hissediyorsunuz?"

Doktorun sorusuyla ağrılarımın biraz da olsa geçtiğini fark ettim.

"Yani biraz daha iyiyim."

"Sizi biraz daha burda tutmak isterdik fakat polis arkadaşlar izin vermiyor. Size bir kaç ağrı için ilaç vereceğim o kadar. İyi günler."

Teşekkür ettim ve ayağa kalktım. Doktor zaten çıkmıştı. Doktorun ardından da 2 polis girdi ve çıkışa yöneldik.

İşlerimizi hallettikten sonra arabaya binip o meşhur hapishaneme geri döndüm. Oh miss burayı hiç özlememişim.

Yemek saatindeydik. Çok acıkmıştım. Hemen yemek sırasına girecektim ki kolumun tutulmasıyla durdum.

"İyi misin? Nasıl oldu? Yardım edebileceğim bir şey var mı?"

Ayas. Yine soru yağmuruna tutuyordu.

"Evet şuan gayet iyiyim teşekkürler. Ama yemek yersem daha iyi olurum."

Beraber yemek sırasına doğru yürümeye başladık. Tekrardan o konuştu.

"Dilay bir şey söyliyeceğim."

Onaylarcasına bir ses çıkardım.

"Ben yarın çıkıyorum."

"Ne? Çıkıyo musuuun. Çok güzel bi haber." dedim mutlulukla.

"Dilay tamam sakin ol evet güzel bir şey. Ama sana şunu söyliyeceğim ki ben burdan çıktıktan sonra senin avukatın olucam. Seni burdan en kısa sürede çıkarıcam merak etme."

Zaten ben buralarda fazla duramazdım. Şuna baksanıza 2. Günümde ölüyordum resmen.

Hem teşekkür hemde mutlu olduğum için boynuna doğru sarıldım. Tabii benden böyle bir hareket beklemediği için şaşırdı-insanları şaşırtmak benim işim gülüm-.

Kollarını belime doğru götürüp oda sarıldı.

Biraz öyle kaldıktan sonra yemek yedik.

☀ Ertesi Gün - Perşembe ☀

Ayas gitmişti. Bende 'sadece' kızların bulunduğu bir hücreye geçmiştim. Büyük ihtimalle o gün yaşananlar yüzünden beni başka bir yere almışlardı.

Ayas gittiği için üzgündüm. Çünkü burda onunla anlaştığım kadar anlaşabildiğim birisi yoktu. Ve bu beni biraz da olsa korkutuyordu. Yapayalnız olmak.

Aşkolar buraları es geçiceğim. Dilay artık Hapishaneden çıkmış olucak ve Ayas ile daha yakın oldular. (Buralaeı yazmaya çok üşendim siz kafanızda halledin işte)

Hapishaneden çıkışımın 4. Günü kutlu olsuunn. Çok şükür Ayas sayesinde kurtulabildim. Tabii beni kandırmak isteyen kişilerde hapishaneye girdiği içinde çok mutluyumm.