Kissing In The Moonlight [Completed]

Chapter 22

Toledo မှ ပြန်ရောက်နေခဲ့တာ သုံးရက်မြောက်နေ့ ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ Madrid က မြို့ကြီးပြကြီးဖြစ်သည့်အပြင် စပိန်ရဲ့ မြို့တော်လည်း ဖြစ်သည်မို့ ဒီမှာ နေထိုင်ရသည်ကို သိပ်သဘောကျခဲ့ပါသည်။

သို့သော် ရက်ပိုင်းကလေးသာ နေခဲ့ရသည့် Toledo ကိုတော့ ပိုလွမ်းသလို ဖြစ်နေတော့၏။

ဖြစ်နိုင်သည်ကတော့ အစ်ကို့ကြောင့်ပါပဲလေ... မနက်တစ်ကြိမ်၊ ညတစ်ကြိမ် ဖုန်းပြောရရုံမှ လွဲလျှင် အလှမ်းဝေးကွာလွန်းနေသည်မို့ လွမ်းဆွတ်သည့် ဝေဒနာဟာ ဘယ်အရာနဲ့မှ ဖော်ပြလို့ မရနိုင်။

Paint Pallette ပေါ်မှ အပြာရောင်‌ကို စုတ်တံဖြင့် ယူလိုက်ပြီး ရေအနည်းနဲ့ Canvas  ပေါ်မှာ ရေးဆွဲလိုက်သည်။

မိုးစက်တွေ တဖြိုက်ဖြိုက်ကျနေသည့် ပန်းချီကားတစ်ချပ်ရယ်ပါ။

လွန်ခဲ့သည့် ၇ နှစ်က ထီး နက်ပြာရောင်လေးရဲ့ အောက်မှာ ရှိနေကြသည့် လူနှစ်ယောက်... စိုစွတ်နေသည့် ပုခုံးလေး တစ်ဖက်စီရယ်၊ ထီးသေးသေးလေးအောက်မှာ ပြုံးနေသည့် ကျွန်တော်ရယ်၊ ထို့နောက် တည်ငြိမ်နေသည့် အစ်ကိုရယ်...

ထိကပ်နေသည့် ပုခုံးစွန်းလေးတွေကြောင့် ဖြစ်ပေါ်နေသည့် ကျွန်တော့်အပြုံးတွေ၊ ရင်ခုန်သံတွေ၊ ချစ်ခြင်းတရားတွေ... အဲ့သည်အချိန်မှာတော့ အစ်ကို့ ရင်ခုန်သံတွေဟာ ငြိမ်သက်နေခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။

တွေးကြည့်လျှင် ဝမ်းနည်းလာရသည်၊ လွမ်းဆွတ်မိသည်၊ ပိုင်ဆိုင်နေရပြီဖြစ်သော်လည်း ပိုပြီး လောဘကြီးမိသည်။

ကျွန်တော်ဟာ သက်ရှိအရာတွေထဲ အစ်ကို တစ်ယောက်တည်း အပေါ်မှာသာ လောဘကြီးမိပြီး မြတ်နိုးမိဆုံးပါ။

ဆေးမခြောက်သေးသည့် canvas ကို အခန်းထောင့်မှာ ကပ်လို့ထားပြီး အဝေးကနေ လှမ်းငေးနေမိသည်။

မတွေ့ရသည့် သုံးရက်တာအတွင်း အများကြီး လွမ်းနေမိတော့လည်း ဒုက္ခများရရုံသာ... သို့ပေမယ့် လှလှပပ ဒုက္ခကလေးပင် ဖြစ်၏။

'ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်'

အခန်းတံခါး ခေါက်သံကြောင့် သွားကြည့်မိတော့ ကိုရိန်းတို့ စင်တာမှ ကောင်လေးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။