Aydınlık ve Karanlık

4. BÖLÜM

|Eski Dost?!|  Okan'dan...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
   Henüz 4-5 yaşlarindaydım. Cok fazla zorbalığa ugradim,hâlâ uğruyorum. Herkes benimle kulaklarım yüzünden dalga geciyor,alay ediyorlardi. Kimse heni sevmez ve nefret ederlerdi. Annem yine bir gun beni parka oynamam için getirdi. Arkadasim olmadigi icin tek basima oynuyordum. Arabalarım ile kendi kendime oyun kurmuştum cok guzeldi ancak birden ileriye baktim ve fark ettim ki bana en cok zorbalik yapan mustafa abi ve arkadaslari geliyorlardi. Yine korkmaya ve terlemeye baslamistim. Benden iki yas buyuk olduklari icin bana ismim ile degilde velet derlerdi. Ne anlama geliyordu bilmiyordum. Sanirim yine para istemeye geliyorlardi. Sonuna yanima geldiler. Ama fark ettim ki onlarin yaninda bugun bir kisi daha vardi. Bu cocuk benim yaşımda görünüyordu.

Mustafa:
Naber velet! Nasılsın?
Okan:
Beni rahat bırakın abi. Ben ne yaptim ki size?
Murat:
Olmaz işte birakirsak eğlencesi kalmaz. Hem merak etme abimler de bana boyle yapiyorlar. Ben de sana yapıyorum eglenceli oluyor.
Mustafa:
Tutun şu veleti kollarindan.

Melih ve Murat beni kollarimdan tuttu. Ben gitmek icin çırpınırken, Mustafa üstümü arıyordu. Aileleri onlara para vermiyordu. Benden istiyorlardi.

Mustafa:
Bulacağım o parayi illaki yine vardir.

Birden o yanlarindaki cocuk konusmaya basladi.

Yavuz:
Abi... Bırakın da gitsin.
Mustafa:
Sen bi sus yavuz.
Yavuz:
Onu birakirsaniz size para veririm.
Mustafa:
Ne kadar verebilirsin ki?
Yavuz:
Babam gecenlerde 70 lira verdi. Bunu size verebilirim.

Biliyorsunuz ki eksiden 70TL ile neler alinmaz. Bu yuzden para mustafaya cazip geldi.

Mustafa:
Peki yavuz. Ama yarina kadar vermezsen parayi,ayni seyi sana yaparim.
Yavuz:
Tamam tamam birakin onu.
Mustafa:
Hadi gidiyoruz.

Arkadaslari sonunda kollarimi birakmisti. Onlar uzaklaşırken Yavuz bana yaklasti ve yuzumu ellerinin icine elip bir sağıma bir soluma bakmaya başladı. Ben kıkırdarken o korkmus bir yuz ifadesiyle yüzümü inceliyordu. Yüzümde bir sey olmadigindan emin olduktan sonra kafami serbest bıraktı.
Rahatlamis görünüyordu.

Yavuz:
Gülme! Çok korktum.
Okan:
Korkma ya bu ilk değil...
Yavuz:
Tamamen son olacak. Bitti onlarla konusacagim bir daha sana zarar gelmez. Bu arada ismin ne?
Okan:
İsmim Okan, memnun oldum Yavuz.

Yavuz bana gülümsedi ve sarıldı. Çok içten sarılmıştı bu beni cok mutlu etti.

Yavuz:
Hadi oyun oynayalım... Tatlı çocuk!
Okan:
Tamam... Tavşancık!

İşte ben ona Tavşancık derdim çünkü tavşanları cok severdi ve hatırladığım kadariyla tavşan dişliydi. Ayrica giydiği tum t-shirt leri tavşanlıydı. O da bana Tatlı çocuk derdi. Yavuz ile arkadaş olduk daha 1 ay geçmeden taşındılar. Aradan 3 ay geçtikten sonra da biz oradan tasindik ve buraya geldik. Onu bir daha hic bir yerde gormedim.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hakan:
Hayır abi ya bence o değil.
Adel:
Her ihtimali göze almalıyız...

Sustum... Sustular... Sustuk... Bir bataklığa düşmüş gibiydik. Düşündükçe kaybediyorduk. Çırpındıkça batmak gibi. Hic bir ihtimal birbiriyle uyusmuyordu. Bu kisi Yavuz olamadi çünkü Yavuz,Okan'ı seviyordu. Ona zarar gelecek bir sey yapmazdı. Neden yapsın ki? Eğer Okan'ın bize anlatmadigi seyler yoksa Yavuz ile aralarında düşmanlık yoktu. Aslında bir düşündüğümüz zaman, cok da dusmanimizin oldugu soylenemez sadece bir kac alt sokakta bir arkadas grubu var eskiden bir sıkıntımız vardi. Onlar olabilirdi. Baska kimse olamazdi cunku bizi sevmeyen bu mahallede kimse yoktu. Her ne kadar korkmuyor gibi görünsem de gercekten korkuyordum ve eminim Okan'da korkuyordu. Okan aslında cok sert gorunen bir tipti ama onu en iyi ben tanirdim ve icin gercekten cok yumusqk ve duygusal biri. Bunlari dusunurken birden okan ayaklandı.

Okan:
Yok abi,ben gidiyorum dayanamayacağım.
Buğra:
Yahu bir dur,oldugun yerde. Olay cozmeye çalışıyoruz burda. Hem gitsen nereye gitcen en iyisi hep beraber olmak birbirimizi yalniz birakmayalim.

Buğra Okan'ın kolundan cekse bile Okan kafasıni onaylamaz anlamda salladi.

Okan:
Eve gideceğim. Kuş beyinli Buğra arkadaşım.
Buğra:
E bizde seninle kalalım abi. Sizin evde yatalım bugün?
Okan:
Hayır.

Okan hayır dediyse,hayırdı. İkna edilemez bir inatçıydı. Bu huyundan nefret ederdik ama boyle kabullenirdik.
Hakan ve Buğra bir kac kez daha ikna etmeye çalışsalar da ikna olmadi ve çekip gitti.
Öylece baktık arkasından. Biraz daha zaman geçtikten sonra herkesi tek tek yolcu ettim. Bir tek Ceylin kaldı. Evde yalnızdım ve bana bir sey olmasindan korktugu icin gitmemişti.

Adel:
Oğlum kim lan bu?
Ceylin:
Aşkım vallaha bende çok merak ediyorum ama yani aklima kimse gelmiyor saka gibi.
Adel:
Lan hiç ipucu falan da yok ne yapacagiz biz?
Ceylin:
Bence biri bizimle alay ediyor oğlum. Kimse durduk yerde bizim peşimize 'ben katilim' diye takılmaz.
Adel:
Haklısın ama senin düşüncen cok rahat bir düşünce. Ben bu acidan istesem de düşünemiyorum. Olmuyor. Her sey cok gerçekçi geliyor bana.
Ceylin:
Askim itiraz yok bugün sizin evde yatıyorum!
Adel:
Tamam balim.

Ceylin tam olarak böyleydi konuyu cok cabuk değiştirirdi. Cok enerji bir kızdı. Grubun enerjisiydi. Hayat dolu biriydi. Sadece travmalari vardi ve sadece bir kac kisinin bildiği üzücü sirlari vardi. Ama o kadar hayat dolu bir kiz ki gercekten insanı büyülüyordu. Onu cok seviyordum. Hatta onun sayesinde bu zamana kadar intihar etmedim. Bana hep destek oldu,hep yardim etti...
   Zaman bayağı gecmisti. Annemler gelmisti biz de mutfaktan benim odama geçmiştik.

Ceylin:
Sıkıldım kizim ya
Adel:
Napalim halay falan cekiyim ya da horon tepeyim ister misin?
Ceylin:
Ahahahah ya Adeel
Adel:
Ne yapalım? Aptal katile yazalım mi?
Ceylin:
Eğer kısıtlamayı kaldırdıysa yazalım.

Hemen kafami onaylar anlamda salladim ve telefonu acip baktım.

Adel:
Tamam kaldırmış ne yazayım?
Ceylin:
Ona yavuz diye hitap et. Bakalim ne olacak?
Adel:
Tamam balim

Hemen ona yazmaya başladım.

Adelw_58:
Bak len buraya.
Lanetligece:
Len derken?

Dakika da mesaja bakmasi dikkatimi cok cekmisti.Hemen not defterimi aldim ve not ettim cok çevrimiçi olduğunu deftere yazdim. Ardindan devam ettim.

Adelw_58:
Len iste lan işte.
Lanetligece:
Bana nasil lan dersin?
Adelw_58:
Hayırdır bir özelliğin varmis gibi falan mi düşündün ne bu tripler?
Lanetligece:
Zaman ile goreceksin ne kadar farkli olduğumu.
Adelw_58:
Kes be göt. Tavırlara bak ya egoist.
Lanetligece:
Şu zamana kadar sence de cok cesaretli konusmadin mi Adel?
Adelw_58:
Yok aslan parçası bu benim normal halim sen daha benimle tanışmadın.
Lanetligece:
Pişman olacaksın.
Adelw_58:
La vallaha cok egoist adamsın Yavuz ya.
Lanetligece:
Yavuz?
Adelw_58:
Hee Yavuz efendi.
Lanetligece:
Vay vay vaay şüpheli var demek! Keske ismimi soyleseydiniz heyecan basardı. Her neyse. Bu kisi ben degilim tatlim=)
Neyse görüşmek üzere,hoşçakal!

Çok saçma bir konusmanın ardından normal hayatima normal bir biçimde devam ettim. Hic bir sey olmamis gibi Ceylin ile konuşuyorduk. Birden babam ile annem odama girdiler. Şaşkin bir ifadeyle yuzlerine baktım. Babam üzgün görünüyordu annem ise her zaman ki gibi sınırlı tavrını takınıyordu.

Annem:
Adel ailevi bir konu bu ama Ceylin'in duymasinda bir sakınca gormedim.
Babam:
Adel... Annen ile ben boşanıyoruz.
Adel:
Ney?!

Birden gözüm doldu ağlamak istemedim. Yutkundum. Konusmaya basladim.

Adel:
Ne demek boşanıyoruz? Alay mi ediyorsunuz benimle ya? Üstelik bu normalmis gibi söylüyorsunuz. Beni deli etmeyin. Nereden çıktı bu?
Annem:
İkinizden de nefret ediyorum.

Annem tiksinerek bana bakti ve tekrar konustu.

Annem:
Bu zamana kadar senden hep nefret ettim. Artik midemi bulandiriyorsunuz.

Birden annem cekip gitti...