Oop! sorry handsome สวย เริด เชิด ใส่คุณชายนักฆ่า

Chapter 7

Oop! Sorry handsome สวย เริด เชิด ใส่คุณชายนักฆ่า
:: กักขังครั้งที่ 7 ใครกัน?

❀ Lily's talk

สายลมยามเช้าพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดทิ้งไว้ มาพร้อมกับแสงแดดยามเช้าอันอบอุ่น ก็...

ยกเว้นใครบ้างคนน่ะ......

"อืมมมม~"

ฉันครางเบาๆ เมื่อแสงของพระอาทิตย์สาดใส่หน้าฉันเข้าเต็มๆ หน้า - -+ ฮี่ม! ที่อื่นไม่มีให้สาดรึไงย่ะ ถึงได้เลือกสาดตรงนี้

ฟึ่บ~

"โอ๊ย!!!"

ฉันตัดบทด้วยการพลิกตัวหลบแสงแดดแต่ก็ต้องแหกปากร้องโอดโอยทันที ความเจ็บแปล๊บเสียดแทงเข้ามาที่เอวดังโฉ๊ะ(?) โคตรบรมเจ็บเลย เจ็บอ่ะ! ฮรื่อ--

เดี๋ยว!! O-O

เจ็บที่เอวหรือว่า.....

ฉันกระเด้งตัวออกมาจากเตียงเมื่อจับต้นชนปลายเกี่ยวกับความเจ็บได้ ก็รีบติดสปีดวิ่งไปทางห้องน้ำที่อยู่ซ้ายมือทันที ( ถ้าหันหน้าไปทางประตู ) โดยที่ลืมความเจ็บจี๊ดเป็นมะนาวเมื่อกี้ไปซะสนิท

ตึกๆๆๆๆ ครืดดด!

ฉันกระชากประตูห้องน้ำให้เปิดออกแล้วรีบแทรกตัวเข้าไปข้างใน

ฉันยืนหอบหายใจอยู่หน้ากระจกสักพัก ก็ดีงขอเสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวที่ถูกสวมอยู่ออก ( ใส่ตอนในก็ไม่รู้ -_-;; )

"!!!!!"

ตึง!

ฉันทรุดลงไปนั่งกับพื้นห้องน้ำเมื่อเห็นภาพตัวเองในกระจก ตามซอกคอ เนินอก เต็มไปด้วยรอยแดงๆ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ารอยอะไร

"ฮึก! ฮือออ--"

น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมาไม่ยอมหยุดหย่อน

ทั้งที่ฉันตั้งใจจะเก็บครั้งแรกไว้กับคนที่รักแท้ๆ ฮึก! ทำไมหมอนั่นถึงได้ทำลายความฝันเล็กๆ ของฉันไปหมด!!

ฉันไปทำอะไรให้เขางั้นหรอ ฉันไม่เข้าใจ! เขาจองล้างจองผลาญอะไรฉันนักน่าถึงได้ทำกันแบบนี้!!

ถ้านายอยากให้ฉันตายทั้งเป็น นี้ไงล่ะ!! สมความปรารถนานายแล้ว หึ! เดินมาหาฉันสิ เดินมาสมเพชฉันแล้วพูดว่า

'หึ! สมควรแล้วยัยคุณหนู'

อะไรก็ได้ เอาให้ฉันตายทั้งเป็นยิ่งกว่านี้สิ นายทำมันสำเร็จแล้วนิ

"ฮือๆๆๆๆ นายฆ่าฉันก็ได้นิ ฮึก ฮืออออ ซิกนัส! ออกมาสิ!!!!!"

...........

.........

............

.......

....
...........

.......

.....

........

หลังจากที่ฉันคร่ำครวญกับตัวเองได้สักพักก็ลุกขึ้นมานั่งที่เตียงเหมือนเดิม เช็ดคราบน้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุดออกไปเรื่อยๆ

ฉันไม่อยากยอมรับว่าตัวเองอ่อนแอ แค่น้ำตาหยดเดียว ทุกคนก็จะสมเพชฉันได้ ฉันเกลียดความอ่อนแอ ฉันจะไม่อ่อนแออีกแล้ว!

ฉันแหงนหน้ามองประตูไม้เก่าๆ รอการกลับมาของผู้ชายคนนั้น ผู้ชายที่ฉันจะเกลียดไปตลอด ถ้าเขายอมคุกเข่าแล้วรับผิดชอบฉัน ฉันจะให้อภัยเข้าก็ได้

โผล่หัวมาสิ!! เร็วๆ เข้า ลิลลี่ วู รออยู่น้าา~~!

"หืมมม?"

ฉันยกยิ้มเมื่อเริ่มรู้สึกถึงเสียงฝีเท้าหนึ่งคู่ที่เสียงมันค่อยๆ เข้าประตูมาเรื่อยๆ

มาแล้วหรอ--

"!!!"

โครม!!!!!!!!

ประตูถูกผลักอย่างแรกจนแรงโน้มถ่วงของโลกผลักดันให้มันนอนจมแบะอยู่กับพื้นปูนซีเมนท์ที่มันวาวเนื่องจากถูกขัดเมื่อไม่กี่วันมานี้

คะ คะ ใครกัน?

#See Next Part ♥