Oop! sorry handsome สวย เริด เชิด ใส่คุณชายนักฆ่า
:: กักขั้งครั้งที่ 9 Thanks for everything ♥# คฤหาสน์ตระกูลเฟียร์
09.47 น.
"......"
หลังจากที่ฉันหนีออกมาจากสถานที่แห่งนั้น พวกเราสองคนก็เรียกคุณไฟนอลมารับหลังจากวิ่งกันไปที่ถนนใหญ่กันได้แล้ว
ในที่สุดฉันก็ตื่นจากฝันร้ายสักที จะไม่ได้เจอคนเลวๆ พรรณนั้นอีกเป็นครั้งที่สอง
จะไม่ได้เจอ จะไม่ได้เจออีกแล้ว!!!!
"อึก!"
"บ้าจริง จะมาร้องไห้ทำไมกันน่ะ?"
ฉันพยายามเช็ดน้ำตาทิ้ง แต่พยายามสักเท่าไรมันก็ยิ่งไหลหนักมากกว่าเดิมอีก
แค่คิด---
ฉันสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงฝีเท้าดังอยู่ข้างนอกห้อง
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงฝีเท้าสม่ำเสมอดังอยู่นอกห้องนอนของเชอร์รี่แล้วเสียงก็ค่อยๆ เบาลง
ฉันรีบปาดน้ำตาทิ้ง พยายามเสแสร้งยิ้มตอบคนสำคัญของฉันไม่ให้เป็นห่วง ให้รู้ว่าฉันนะ....แข็งแกร่งยังไงล่ะ
แอ๊ดดดดด~
ประตูไม้แกะสลักอย่างประณีตเปิดออกพร้อมกับร่างสุดเซ็กซี่ หน้าอกบิ๊กๆ แทรกตัวเข้ามาในห้อง
"เอานี้ กินนี้ซะสิ เธอโดนไอ้นั่นมาไม่ใช่รึไง?"
"อะ..อืม...."
ฉันตอบอ้ำๆ อึ้งๆ พร้อมกับกินมันลงคอช้าๆ รับน้ำที่เชอร์รี่ยืนมาให้ยกขึ้นดื่มอึกใหญ่
"ไอ้นี้เข้าเรียกว่ายาอะไรน่ะ? ยาคึก(?)"
วอท!!?
"=O=^^ เธอว่ายาอะไรน่ะ"
"ยาคึก"
ฉันรู้สึกว่าจะมีฉากหลังพวกเราเป็นตัวจุดๆๆ เพิ่มขึ้นมาทีละตัวด้วยการนำทางของอีกาซะแล้วล่ะ
"ยาคุมย่ะ! ยาคุม ไม่ใช่ยาคึก เอาสมองส่วนไหนมาคิดว่ามันคือยาคึก -_-"
"สมองตรงกลาง"
ยังๆ ยังจะมาทำหน้าแป้นแล้นใส่อีก เดี๋ยวแม่ตบเปรี้ยงให้ milk กระแทกหน้าเลย ชิ!
"เออ! จริงด้วย ฉันอยากรู้อ่ะว่าเธอตามหาฉันเจอได้ไง?"
ฉันถามเพราะตั้งแต่มาถึงที่นี้ก็ยังไม่ได้ถามถึงเรื่องนั้นเลย
"หึๆ ฟังแล้วจะสตั้น"
เชอร์รี่ยืนเท้าสะเอว เอามือทาบอกอย่างถือเกียรติ จนฉันหมั้นไส้ =_=+
"เธอจำสร้อยที่ฉันให้ตอนวันเกิดได้ไหม?"
"จำได้สิ ใส่อยู่ทุกวัน"
ฉันจับสร้อยโชว์ยัยเชอร์รี่ให้ดูเต็มเบ้าตา เป็นสร้อยธรรมดาไม่มีอะไรโดดเด่นมาก
ก็แค่สร้อยเพชร.....
( สำหรับคุณเธอเรียกธรรมดา แต่สำหรับลูกแมวน้อยอยากจะกระชากสร้อยแล้วเอาไปประมูลขาย : Little kitty )
"ที่ฉันรู้ได้ว่าเธออยู่ไหน ก็เพราะ...."
"เพราะ..."
"เพราะ......"
"เพราะ.."
"เพราะ...."
"- -+"
"เพราะฉันแอบติดเครื่องติดตามยังไงล่ะ!!!!!!"
ในที่สุดเชอร์รี่ก็ยอมเฉลยสักที มัวแต่เพราะอยู่ได้ มัวให้ลุ้นอยู่นั่นแหละ ก็แค่ติดเครื่ิอง--
"ห๊ะ!? เครื่องติดตาม"
"แหะๆ เด็ดเปล่าอ่ะแกร~~??"
"ไม่ว้อย!! เดี๋ยวนี้หัดทำตัวเป็นสโตรกเกอร์น่ะ ยัยมิลค์พลัส"
"ค่ะ! ไมคะยัยแซ่บ"
ยัยเชอร์รี่สวนกลับอย่างหน้าด้านมาก ชนะกาวหน้าด้านไปหลายขุมเลย แต่ว่าน่ะฉันยิ้มพลางมองเชอร์รี่ที่ยืนหัวเราะสบายใจเชิบอยู่คนเดียว
"ฮ่าๆๆ ฮิๆๆ คิกๆๆ"
"เชอร์รี่---"
"หืม?"
เชอร์รี่หันมาเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่า อะไร ฉันยิ้ม ขอบคุณมากน่ะ ขอบคุณที่ทำให้ฉันลืมฝันร้ายไปซะสนิท ขอบคุณที่ทำให้ฉันสดชื่นอีกครั้ง
ขอบคุณ...."ขอบคุณที่ช่วยน่ะ ^^"
"......"
เชอร์รี่ไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่ยิ้มตอบแล้วขยิบตาให้Thanks for everything. My dear friend ♥
#See Next Part ♥
ESTÁS LEYENDO
Oop! sorry handsome สวย เริด เชิด ใส่คุณชายนักฆ่า
Romanceดูเหมืิอนโชคชะตาจะเล่นตลกกับเธอซะแล้ว...เมื่อนักฆ่าฝีมือดีตามล่าเธอ!