Paint with the colors of pain

1. Niech choć on będzie szczęśliwy

40 lat wcześniej

Przez większość swojego samotnego życia, myślałam że to uczucie zniknie. Bo to tak bardzo bolało, gdy przypominałam sobie te chwile, a każdy kawałek skóry, który dotknęły jego ręce, palił, mogłam bym to porównać jedynie do gaszenia papierosa na skórze, w każdym z tych miejsc w których czułam jego ręce i nieprzyjemnie odurzony oddech, czułam na swoim ciele żarzący się papieros.

To uczucie nie znikało po tym gdy jego już nie było, wręcz narastało z każdą sekundą, uświadamiania sobie jak bezbronna i beznadziejna byłam.

Zwlekłam się z łóżka, a kołdrę nałożyłam na ramiona. Przeszłam przez korytarz, spoglądając na smugi światła na ścianie. Słońce miało tak piękne barwy gdy wstawało razem z człowiekiem.

Uchyliłam lekko drzwi, na których widniały naklejki z dinozaurami i kosmonautami. Na łóżku leżał, zawinięty w kołdrę, Calvin. Dziewięciolatek, którym jako jedyna się zajmowałam. Po śmierci jego mamy, ja byłam jego jedynym oparciem.

Christina może i dla swojego syna była dobra, ale dla mnie nigdy w ich gronie nie było miejsca. Po czasie przyzwyczaiłam się do bycia odpychaną przez własną rodzinę. Gdy dostaliśmy telefon, że w jej pracy był wciekł gazu a budynek w którym była Chris spłoną, szkoda było mi jedynie małego Calvina, który w tedy jeszcze nie mógł zrozumieć co się działo.

Weszłam do kuchni, zgarniając czerwony notatnik leżący na komodzie pomiędzy salonem a kuchnią.

Postawiłam czajnik na gazie i otworzyłam na stronie ze szkicem. Gdy spojrzałam że twarz którą chciałam naszkicować ma krzywe proporcje, wydarłam kartkę i wyrzuciłam do kosza.

Przymknęłam powieki i wzięłam głęboki wdech. Ściągnęłam z siebie kołdrę i wzięłam się z przygotowanie śniadania.

Nie wiedziałam dlaczego, ale Cal kochał jajecznice, a co mi bardzo schlebiało, jego ulubioną robiłam ja. Więc by być najlepszą siostrą i zarazem kucharką, rozbiłam jajka na patelni i doprawiłam solą i pieprzem, a obok smażyłam bekon.

Wróciłam do pokoju brata i zaczęłam lekko go szturchać.

-Cal wstawaj, bo ci jajecznica stygnie.

-Jajecznica?- zdziwił się, podnosząc się do siadu. Uśmiech samo istnie wpłyną na moje usta.

-Tak masz na blacie, ja idę się przebrać i jak wrócę wszystko ma być zjedzone- powiedziałam, na co chłopak wstał.

-Tak jest- stanął na baczność.

-Odmaszerować- zasalutowałam.

Chłopiec szybko popędził do kuchni, a ja pokręciłam głową.

Popatrzyłam na szafę stojąca w rogu jego pokoju. Była duża, dwójka dorosłych ludzi zmieściłaby się w jej wnętrzu. Kiedyś sama się w niej chowałam.

Pokręciłam głową, nie mogę wracać do tych czasów, gdy muszę zająć się Calvinem.

Ubrałam czarna bluzkę, a na to przyduży sweter i luźne dżinsy. Upięłam blond włosy w koka, nie miałam siły ich dziś prostować, a w koku nie było widać tak bardzo moich loków.

Nałożyłam makijaż, tak szybki jak zawsze, dziesięć minut mi wystarczyło. Lekko przycieniona linia wodna, podkreślone rzęsy, korektora i puder.

Chwyciłam bordowy, lekko, przestarzały plecak, szybko wpakowałam wszystkie potrzebne książki i zeszytych.

Wróciłam do kuchni ,w której Cal pił herbatę, przeglądając mój notes.

No zabije gówniarza.

-Co mówiłam o dotykaniu moich rzeczy?- zapytałam, na co on podskoczył.