Herkese merhaba ben Efira, 16 yaşındayım ve tek çocuğum.
Sıcacık yatağımdan kalktım ve esnemeye başladım.Güzelce esnedikten sonra gri tonlu duvarlarında kardeşimle olan bebeklik fotoraflarımızın asılı olduğu koridorun sonundaki lavaboya girdim suyu açtım ve aynadaki yansımama acıyan bir şekilde baktım o kadar aptal o kadar acınası bir halim vardıki,ağlamaktan şişen gözlerim,dağınık saçlarım ve kendim...Herşeyim o kadar utanç verici kendime o kadar nefret doluydumki bunu cümlelere sığdıramazdım.Yüzümü yıkamak için doğrulduğum sırada annem ve babamın her sabahki gibi babam Amerikan tarzı mutfağımızın tezgahının önündeki sandalyelerde oturmuş annemin sıktığı taze portakal suyunu içiyor annem ise benim hakkımda babamı boş laflarıyla doldurup benden gıcık almasını ve bana bağırıp vurması için elinden gelen herşeyi yapıyordu.Tabiki annem ve babamı suçlamıyordum çünkü onlarda haklıydı. Gün boyu odamdan çıkmıyor müzik dinliyor,ders çalışmıyor,bütün paramı wattpad tarzı kitaplara harcayıp kendim için hiçbirşey yapmıyor, onlara hayırlı evlat olamıyordum. Ve bu beni kendimden nefret etmem , kendimi kötü ve yeterli olamadığım düşüncesine sürüklüyordu...Yeniden doğrulup onların yanına doğru yürümeye başladım. Birkaç adım sonra onların karşısındaydım, günaydın dediğim sırada ikiside bana dönmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALP TOKADI
TeenfikceBu kitapta kendi hayatımdanda alıntılar aldım.Ve bu kitabı yazarken her anımı yeniden yaşadım ve hayatın acımasızlıklarını yeniden ve yeniden tattım.İyi okumalar umarım kitabımı beğenirsiniz.
