SadeceAşçıMı? || MİNSUNG

4

Selamlar
İlk önce bir açıklama yapmak için geldim
Arkadaşlar okuma sayısı ve oylar düşüyor
Ve bu beni çok üzüyor gerçekten
Sizden ricam ficimi arkadaşlarınızla paylaşın ya da ne bileyim bir fic pov sayfanız varsa orda paylaşın bu ficin gerçekten tutmasını istiyorum.
1. bölümün okunma sayısı 112 iken
3. bölümün okunma sayısı 39
lütfen devam edin
oy ve yorum paylaşma eksik etmeyin gerçekten
Bu sabah kalktığımda direk wattpade girdim tutmuş mu diye ve bildirimlere baktığımda 35 bildirim vardı o kadar mutlu oldum ki çok teşekkürler.
Çok uzatmışım.
Fakat lütfen oy ve yorum bırakın paylaşın olur mu?
💞

🤍

Onun evine mi gidiyoruz?

"Ne?"

"Az kaldı"

"Minho..."

"hm?"

"Minho benim annem gerçekten çok baskıcı.Eve geç gelirsem ben biterim öldürür beni.Aşçı olduğumu duyarsa da çok kötü şeyler olur cidden.Lütfen evime bırak beni.."

"O kadar mı baskıcı?"

"Evet..Lütfen beni evime bırak..."

"Ben hallederim Jisung.Aşçı olmana izin vermiyor mu gerçekten?"

"Nasıl halledeceksin Minho? Kafayı mı yedin?"

"Jisung, annen bu kadar baskıcıysa o evden neden ayrılmıyorsun? Şuan da hiçbir şey düşünmeni istemiyorum. Benim evimde kal, yanlış anlama tabiki fakat aşçı olma hayalin..Hepsi batacak elinde sonunda.Anlıyor musun beni? Hem bak evime gittiğimizde aşçılığını geliştirmek için yemek yaparız...Rahat uyursun veya ne bileyim.Aile baskısından kurtulursun.Fena değil,öyle değil mi?"

"Ben...Aşçı olduğumu bilmiyor.Ona hiçbir şey anlatmıyorum artık. Küçükken hep anlatmıştım. Bana bağırıp çağırmıştı sadece.Yapabildiği tek şey buydu.Babam ise anneme uymak zorundaydı.Babam alkol aldığı zaman beni dövüyordu.Annem ise nerdeyse her gün.Okula gittiğimde sürekli zorbalığa uğruyordum.Fakat o okulda canımdan çok sevdiğim arkadaşlarımı buldum.Kimliğimi getiren çocukta onlardan birisi mesela.Ben hep aşçı olmak istedim.Bu hayalim hiç değişmedi.Annem ve babam beni dövsede...Okulda yemediğim zorbalık kalmasa da...Ben hayalimden vazgeçmedim Minho.Şuan da o kadar mutluyum ki.Arkadaşlarım var..Aşçı oluyorum...
Herşey için mutluyum Minho.Annem ve babam beni hala dövsede...Bana kötü davransalarda
En azından şuan mutluyum.
Bu imkanları,bu mutluluğumu bana hatırlattığın ve beni düşündüğün için çok teşekkür ederim gerçekten.Artık sorun değil.Size sahibim,bilmem anlatabildim mi?"

Kendimi tutamayıp sesim titremeye başladığında sustum. Minhoya bakmıştım,beni ciddi bir şekilde dinliyordu. Ağlamaya başladığımı görünce kemerini çıkardı ve kollarını kollarımın altına sardı.Sımsıkı sarılıyordu bana.
Bana sarıldığı için şaşırmıştım tabii.
Birde onun omuzlarında şiddetli bir şekilde ağladım tabii.Bir eliyle sırtımı sıvazlıyor,diğer eliyle saçlarımı okşuyordu.

"Sen çok güçlüsün Jisung..."

Kulağıma fısıldayarak söylemişti bu cümlesini.Ondan ayrıldım ve kırmızı sulu gözlerimle ona gülümsedim.Şuan da gerçekten ben mutluyum...