Küçücük bir çocuğun yokuş aşşağı koşması gibi onu düşünmek. Biraz heyecan,biraz da düşecekmiş korkusu. Salonda oturmuş tanımadığım bir kaç adamın salonumuzun ortasındaki kanları temizlemesini izliyordum.Film gibiydi hayatım, fragman verilmişti.Geriye sadece filmin sonunun iyi mi ? kötü mü? olacağı sürpriz olacaktı. Korkuyordum.Korkmakmıydı insanı güçlendiren yoksa korkmamakmı?
İşte onu filmin sonunda görecektik.
" Yenge , seni istersen Ahmet abiye bırakalım.Abim gelmeyecek bu akşam " Fevzi karşımda durmuş benden cevap bekliyordu.
" Ne işi varmış ki seni mi aradı?" Konuşurken oturduğum yerden kalkmış Fevzinin karşısında dikilmiştim.
" Evet yenge "
" tamam hazırlanıp geliyorum " yukarı yavaş adımlarla çıkmaya başladım. Odaya girdiğimde üzerime hırkamı giyip çantamı alarak aşşağı indim. Fevzi beni bahçede bekliyordu. Arabanın kapısını açıp benim binmemi bekledi,ardındanda şoför koltuğuna geçip arabayı çalıştırdı.
Ahmet abigile geleli çok olmamıştı. Ahmet abi Elifi okula bırakacağını söyleyip gitmişti. Bende okul konusunu bu akşam Ardayla konuşacaktım.Tabi kendileri gelebilirlerse. Koltuğa uzanıp gözlerimi kapattım. Onlar gelene kadar uyuyabilirdim.
Gözlerimi gelen tanıdık kokuyla açtım. Ardanın kolları arasındaydım.
Güldüm.Hatta kahkaha attım. Arda anlamaz gözlerle bana bakıyordu.
" neden güldün?" Kahkahalarım yerini gülümsemeye bıraktı.
"üzerinde tişört var, sen normalde tişörtle uyumaktan nefret edersin şimdi seni böyle görünce komiğime gitti." O da burukça tebessüm etti.
" Ee yani evimizde değiliz , bide şimdi sen kızıyorsun ben çıplak yatınca seni kızdırmayayım dedim." Gözlerimi yumdum, ve arkamı döndüm.
" iyi yapmışsın, şimdi biraz daha uyuyalım "
Yaklaşık olarak yirmi bir dakikadır sessizce uzanıyorduk.Sessizliği bölen yine ben oldum.
"Ben okumak istiyorum" ne tepki verdiğini göremediğim için önümü ona döndüm. Koltukta yattığımız için şuan tamamen onun üzerindeydim. Aldırış etmedim,ve vereceği cevabı bekledim.
" tamam bu iyi birşey yarın gideriz birlikte kaydın için " ne yani bu kadar kolay mıydı? yerimden kıpırdanarak ona sarıldım.
" teşekkür ederim" yanağına küçük bir öpücük kondurdum.Ama bir türlü rahat yatamamıştım.Biraz daha kıpırdanarak rahat bir pozisyon aramaya çalıştım.
"Kız biraz rahat dur kıpırdama artık" dişleri arasından zorlukla konuşan kocama çevirdim bakışlarımı.
"Ne ? kocaman cüssenle kapladın koltuğu rahat edemedim." Bacağımı bacaklarının arasına koydum.
" ben sana demiştim ya sana senin rızan dışında dokunmam diye " kafamı evet der gibi salladım. Konuşmaya devam etti.
" onu unut çünkü sen biraz daha kıpırdarsan kendimi tutamam,zaten beni tahrik ediyorsun" şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırdım.Kafamı kaldırıp gözlerinin içine bakarak konuşmaya başladım.
" ben mi seni tahrik ediyorum? Sen en ufak hareketimde tahrik oluyorsan ne diyeyim ben sana " diyerek tekrardan kafamı göğsüne koydum.
" Karıcığım, bu akşam evimizde olacağız ve sana laflarını yedireceğim" elimi gelişi güzel aynen öyledir der gibi salladım.
" ben sen miyim canım en ufak şeyde tahrik olayım " güldü. Birden ayağa kalkınca düştüm.
" sen salak mısın be " diyerek salaklık etmiştim sanırım. Çünkü kocam mafyaydı ve şuan beni öldürecekmiş gibi bakıyordu.
" ne öyle öldürecekmişsin gibi bakıyorsun? kalkmasaydın birdenbire bende düşüp sana salak demezdim" ah şu dilimi tutabilseydim keşke. Yerden kalkarak koltuğa oturdum.
" İlayda , sen benim sabrımı sınıyorsun " güldüm. Ve iyice sinirlenmiş olacakki üzerime yürümeye başladı. Kıpırdamadan öylece oturup onun yanıma gelmesini bekledim.Yanıma yaklaşıp üzerime doğru eğildi. Bende bunu fırsat bilip tişörtünün yakalarından tutup kendime çektim ve dudaklarına bakarak konuşmaya başladım.
" Tamam kocacım sen salak değilsin ağzımdan bir anda öyle çıkıverdi " derin derin nefes alıyordu ve gözleri dudaklarıma kayıyordu. Dudaklarına eğildim iyice eğildim öpeceğimi sanıp gözlerini kapattı ama ben onu yanımdaki koltuğa iterek ayağa kalktım .Hızlıca salondan çıkıp mutfağa girdim.Bir işi çıksa da gitseydi bari yoksa gerçekten benim için kötü olacaktı. Keşke öpseymişim en azından içimde kalmazdı. Bardağa su doldurup içmeye başladım. Neden onu bu kadar öpmek istiyordum ? Düşüncelerimi bölen Ahmet abinin beni içeri çağırmasıydı.Koşar adım mutfaktan çıkıp salona geçtim. Arda , Ahmet abi , Elif oturmuş sanırım benim gelmemi bekliyorlardı. Ardaya bakmadan geçip Elifin yanına oturdum. Bakışlarını üzerimde hissediyordum.Aldırış etmeden Ahmet abinin konuşmasını dinledim.
" Bana sizden başkası yardım edemez diye düşündüm. " Derin nefes alarak ve tane tane konuşuyordu.
" Benim bir çocuğum var " şok olmuş bir şekilde yüzüne bakmaya başladım. En azından sadece ben değil hepimiz ona bakmaya başlamıştık.
" Bir kadınla birkaç kez beraber olmuştum daha doğrusu bir ilişkimiz vardı. Hamile kalmış .Çocuk doğmuş bile 4 aylık bir kızım var , annesi bakamayacağını söyledi bugün çocuğu bana bırakıp gitti." Söylediklerinin şokunu üzerimden atamazken içeriye bebekle bir adam geldi. Sanırım korumalardan biriydi.Çocuk ağlıyordu. Yerimden kalkarak çocuğu kucağıma aldım ve sevmeye başladım.Ahmet abiye dönerek " adı ne " dedim.Arda ve Elif beni izliyorlardı. Ahmet abi ayağa kalkarak yanıma geldi. Çocuğu kucağımdan aldı ve sevmeye başladı.
" adı Derin " dedi.Gözlerim ister istemez Ardaya kaydı.Ahmet abinin konuşmasıyla tekrar ona döndüm.
" senden birşey isteyebilirmiyim daha doğrusu ikinizden " sanırım Ardayla beni kasdediyordu.
Arda " tabi abi " dedi.
" Derin biraz sizinle kalsa çünkü ona ben bakamam çok küçük başka birine de güvenemem en azından ben çözüm yolu bulana kadar " dedi.Bakışlarımı Ardaya çevirdim. Yalvaran gözlerle ona bakmaya başladım.Lütfen kabul etsindi.Kafasını tamam anlamıyla salladığında ona gülümseyerek öpücük attım. Gülerek bana bakmaya devam etti.
" anlaşıldı.Derin size emanet .Özelliklede sana İlayda " .
" ona gözüm gibi bakacağımdan emin olabilirsin" diyerek güven vermek istedim. Arda ayağa kalktı ve yanımıza geldi .Derini kucağına alarak kapıya doğru yürümeye başladı. Benim gelmediğini görünce durdu ve bana döndü.
" Detaylarını seninle ayrı konuşacağız abi yeğenim bana ve yengesine emanet" diyerek abisine göz kırptı.Ahmet abi Ardanın yanına gelerek elini omzuna koydu.
" onun benim çocuğum olduğumu bilmesinler . Bırak senin kızın sansınlar " lafa atlamamalıydım. Ama artık çok geçti.
" iyide biz daha evleneli 1 ay olmadı" dedim.Arda güldü.
" o iş bende abi sen rahat bırak şimdi söyle bana kızım ne kadar kalacak bizimle ona göre hazırlık yapalım " şaşkınlıkla onları izliyordum.Ne yani artık müstakbel annemi olmuştum.Ahmet abi tereddütle konuştu.
" 1 ay belkide daha fazla , annemgile söyledim. O konuda için rahat olsun" Elif hiç yorum yapmadan bizi izliyordu.Ahmet abi Ardanın kucağında olan Derini öptü.Arda bana dönerek elini uzattı. Elini tuttum.Ve üç kişi olarak evden çıktık. Yol boyu sessizdim.Kucağımda uyuyan Derini izleyerek gözlerimi kapattım.
