"insanlar gider ama terk edişleri kalır daima."
Beş gün sonra.
Sadece acı hissediyordum. Sanki bedenim enkaz altından çıkmış ama ruhum hala enkazın altında gibiydi. Derin bir nefes almak ister insan, yüklerinden kurtulabilmek için ama içindeki yük daha da artar.
Bu okul kesinlikle normal değildi. Gitmemeliydim, annemi bir türlü ikna etmeye çalışıp o okula gitmemeliydim. hayatım mahvoldu, her şey ters gidiyor.
Yeni insanlar, yeni yüzler... Bu hikayenin sonu kesinlikle kötü bitecekti.
Ne yapacaktım? Başka okula nakil vermeliydim, böyle olmayacaktı. O okulda arkadaşım öldürülmüştü ama elimden hiçbir şey gelmiyordu. Artık bu okulda daha fazla kalmamım bir anlamı yoktu. Annemle konuşup bugün nakil işlemlerimi başlatacaktım. Ve naklim onaylanana kadar o okula adımımı bile atmayacaktım, buna emindim.
Telefonum çalmaya başlayınca aniden ürkmüştüm.
053***** arıyor...
buda kim? Cevap vermeyecektim. En son olan olaydan sonra annem ve babam harici kimsenin telefonunu açmamıştım. Yatağımdan kalkıp mutfağa doğru ilerlediğimde sesler geliyordu, gülme sesleri...
Eğer bir olay daha olsa bu sefer cidden kendim akıl hastanesine gidecektim. Mutfak kapısını dinlerken aniden kafama terlik yiyince donakaldım.
"Hey!" diye bağırıp arkamı döndüğümde, gördüğüm manzara ile susmuştum. Annem gelmişti.
Annem burdaysa mutfaktaki gülme sesleri?
Selamm! Ben geldim nasılsınız? Biliyorum bölüm çok kısa ama okul olduğu için elimden bu kadarı geliyor. Şöyle bir karar aldım bundan sonra bölümler cuma günü saat 21:00 da gelecek. Yeni bölümde görüşmek üzeree!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN SESSİZLİĞİ
Novela JuvenilOkula giden bir kız bodrum katına iner ve yere düşmesiyle birlikte yanında bir ceset görür. olay ceset bulmayla başlar. Olaylar devam eder ve okulda değişik olaylar olmaya devam eder.
