Lee Soo Ho Eskileri hatırlar;
"Vefat eden kişi..."
"Geride kalanların uzun süre acı çekmesini istemezdi."
"O yüzden mutlu olun."
Ju Kyung eve gider;
Anne. Anne.
Ölsem daha iyi.
Anne! Anne, ölme!
Geldin mi?
Sizleri geride bırakmam mümkün değil.
Biz hep beraber ölelim.
Hep beraber.
Bir daha öyle bir şey demeyeceğim.
Ağlama.
Nasıl ağlamayayım? Nasıl?
Kara bahtım kör talihim!
Hepsi çirkin doğduğumun yüzünden.
Ablamla Ju Young babama çekmişler.
Ama ben değil. Hep bu yüzden.
- Ne?
- Gerçek bu.
Sana çektiğim için çirkinim.
Ne dedin?
Ağzından çıkanı kulağın duysun.
Ne olur, kes sesini.
Ölmeyeceğim, o yüzden bana estetik ameliyat yaptırın.
O zaman her şey çözülür.
Aklını mı kaçırdın kızım?
Ne estetik ameliyatı?
Evden mi atılmak istiyorsun?
Çirkin bir kızın olmasındansa çok güzel bir kızın olması daha iyidir.
İşleri daha da kötüleştirme. Sadece git. Gözümün önünden kaybol!
- Haydi.
- Estetik ameliyatı yaptırayım.
Senin görünüşüne çeken tek kişi benim.
- Estetik ameliyat yaptırayım.
- Lütfen sessiz olur musun?
