Sabahın sekizinde çalan kapımın tek nedeni vardı tabiki. Üniversite tercihlerimizin açıklanıyor oluşu.
Buse erkenden bizim evin yolunu tutmuş üşenmeden kalkıp gelmişti.
Kapıyı annem açmıştı ve içeriye girer girmez annemle dedikoduya başlamışlardı. Bazen kıskanıyordum açıkçası ama şuan uyku sersemi çkk takamayacaktım.
Gözlerimi kapatıp tekrar uykuya dalacakken birisi benim uykumun içine daldı.
"GÜÜ NAYY DINN"
Busenin Seda Sayan'ı aratmayan açılışıyla günüm artık aymıştı.
"Güno güno"
"Nesli şu umursamazlığın beni öldürecek. Kızım belki hayalin olan sehirde hayalindeki üniversiteyi kazandın kalksana bakalım"
"Ayrı şehirleri kazandıysak bok seviniriz"
"Kötü düşünme. Felaket tellalığı yapma bana"
Kendj evlerinden getirdiği laptopu önüne itti o da gidip dolaptan benimkini aldı. Yatakta yanına oturdu ve siteye giriş yapma mücadelesi verdik.
Evet siteye girene kadar harptan çıkmışa dönmüştük. Bir de sonuçların yüklenmesini bekliyorduk.
"Hay ebesini sikeyim ya"
Dakikada ettiğim yüzüncü küfürdü bu.
"Ay Nesli açıldı ben bakamam buna al sen bak"
Önüme ittiği laptopa baktığım an bir çığlık kopardım.
"Kızım kazanmışsın lan vallahi billahi İzmir "
Bir çığlıkta ondan geldiğinde sarılmıştık. Annemle babam bağırışlarımıza olsa gerek odaya girmişlerdi.
"Ne oldu kızlar açıklandı mı"
"Baba Buse kazanmış İzmir'de okuyacak"
"Seninki belli değil mi kızım"
"Yok baba ama çok stresliymiş bunu beklemek"
Yatakta oturmaktan sıkılıp ayaklandım annem ve babam da Buseye sarılmış tebrik etmişlerdi.
İzmir benim hayalimin şehriydi kurduğum hayaller hep bu yöndeydi. Buse de hayallerime ortak olmuştu ve onun içinde bir hedef haline gelmişti bu şehir.
"Nesli açıldı"
"Tamam dur sakin bakayım mı"
Yüzü laptopa dönük Busenin ifadesiz ama birşeyler anlatmaya çalışan suratıyla bakıştım bir an. Hayallerimin gerçekleşemeyecek oluşunu düşünmek dahi istemiyordum.
Ama bakışları donuktu sanki aynı şehri kazanacağımıza emindi ve şuan bir hayal kırıldığına uğramış gibi bakıyordu.
Yada sevinçten şok geçiriyor olabilir miydi acaba.
"Nesli"
"Efendim yavrum"
Sesimin tirrediğini hissetmiştim annemle babam da Busenin birşey söylemesini bekliyordu.
Gelip bir anda sarıldı ve ağlamaya başlsdı.
"Kazanmışsın lan İzmir'e gidiyoruz"
Sevinç göz yaşları sarılmalar tebrikler derken karmaşık bir ruh haline girmiştik.
Sudeyle annemin hazırladığı kahvaltıya oturduk şimdiden İzmir'den ev bakamaya başlamıştık.
Ailemden ayrılacak olmak beni biraz üzse de bu Buse için büyük bir kurtuluştu. Ailesi dışardan çok iyi bireyler gibi görünseler de Busenin neler yaşadığını ben biliyordum ve o evde kalmasını asıl ben istemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PİÇ KURUSU (+18)
Teen Fiction"Furkan" "Efendim" Aklımdan geçenleri dilime dökmekte o kadar kararsızdım ki. Ama aklımdakileri susturmakta istemiyordum. "Hani bana demiştin ya o akşam" "Ne demiştim" "Sana yatağım açık ama kalbim değil demiştin" "Yani?" "Kalbine alma o zaman beni...
