Başlayalım mı?
Hadi başlayalım...
Jungkook~
Taehyung'un elini sıkıca kavradım ve onu arkamdan ilerleterek kırık kapıdan binaya girdik. Babam olacak kişi buraya iyi para yatırmış gibi gözüküyordu. Çeşmeler, fayanslar, kapılar, camların çerçeveleri ve birçok şey altın kaplamaydı. Daraldım resmen. Hayatımda hiç bu kadar altından nefret etmemiştim. Bir anda duymayı beklediğim sesin yankılanışı kulağımı doldurdu
- Oğlum, Geleceğini biliyordum, bakıyorumda yanında bir arkadaşın var
- Arkadaş? Çok yanlış tahmin
- Ah pardon Sevgilin
- Bak bu doğruydu işte
Ses yankılanmaya devam ederken Jungkook ekibine çoktan emrini vermişti bile. Ama sesin sahibine geç kalmamış olacak ki yanında birisi vardı. Kim Taeyang...
Taehyung arkama iyice sokulmuştu. Korkuyordu sanırım. Elini bırakmadan arkamda duran ve başını eğmiş bedene döndüm.
- Bebeğim? Korkma güzelim. Ben yanındayım
Sıkıca sarılmış ve kollarımla belini sarıp sarmalamıştım. Tek elimle saç tutamlarını okşarken diğeriyle de belini sıkıca sarmıştım. Duyduğum yankı sesiyle sarıldığım bedenin irkildiğini hissettim. Tir tir titriyordu miniğim. Bu onun ilk baskınıydı normaldi. Daha fazla beklemeden Sevgilimin saçlarından öpüp önüme tekrar döndüm. Sinirli bir şekilde sesin geldiği yere doğru tısladım. Karanlık olduğu için sadece sesin nereden geldiği algılanıyordu. Ama bu kural benim için geçerli değil. Görebiliyorum. Yanlış anlamayın doğa üstü varlık değilim. Sadece kendimi görmeye zorluyorum.
- Ne var yine!?
- Sevgi gösterisi izletmek için mi geldiniz? Hah!
Sesim sahibi babam olmadığını anlayınca Taehyung'un elini sıkıca tuttum.
- Gerekirse izletiriz ama şuan ki vaktimi size ayırdım. Mesela arkanızda duran ekibe emrimi vereyim. Bağlayın onları...
- Karanlıkta Nasıl görüyorsun sen!
Taeyang'ın sesi duyulduktan hemen sonra zincir sesleri gelmiş ve ışıklar açılmıştı. Taehyung dehşet içinde kurtulmak için kıpırdanan bedenlere bakıyordu. Ben ise yüzüme yan bir sırıtış ekleyip bedenlere doğru yürüdüm. Durup arkamı döndüm ve Taehyung'a baktın
- Gel
- Ne?
- Yanıma gel
Titreyerek yanıma geldi ve önünde duran bedene baktı. Bilerek kardeşinin önüne gelmesini istemiştim.
- Ne istiyorsan yap. Sana bırakıyorum.
- İşkence aleti getirdin mi?
- İşkence mi yapacaksın?
Gülümseyerek onaylarcasına mırıltılar çıkardı. Bende geç kalmadan sorusuna cevap verdim
- Getirdim merak etme. Parçalara ayırabilirsin
- HAYIR! YAPAMAZ!
Bir anda minik sohbetimize dalan yüksek sesle sinirli bir şekilde Taeyang'a döndüm.
- SUS YOKSA SENİ O DEĞİL BEN PARÇALARA AYIRIRIM!
- SEN KİM OLUYORSUN YA!? SANA BU GÜCÜ KİM VERİYOR!?
- Hah! Birinin vermesine gerek mi var? veriyorsa sevgilim veriyor! Bunuda o kıt kafana sok! Yoksa ben başka bir yerine sokmaktan kaçınmam! Anladın?
