Bazen Kelimeler Yetersiz Gelir, Cümle Yarım Kalır Hayaller Yarım Kalır Düşünceler Yarım Kalır Yaşam Yarım Kalır...
Ben Işık Uysal 17 yaşındayım 17 yılda hayatı ve hayatın zorluklarını en yakından öğrendim mesela neyi öğrendim biliyor musunuz Bence bu hayatta açıklamaları en çok hak eden insanlar kendinizsiniz. Korkularımızı göz ardı etmemeliyiz ki her zaman kazanalım kazanmak korku ile yüzleşmektir bazen...
Küçük bir kız çocuğunun hayatta en kötü günü barbiesinin kırılmasıdır dimi benim annem beni her zaman güçlü olarak yetiştirdi her şeye her zorluğa rağmen dimdik durdum ki insanlar Işık kaybetti demesin
Ben 17 Mayıs 2013'te Kaybettim Büyük Bir Kayıp Hemde Güleryüzlü ismini taşıyan bir kızdım.Her Zaman Kendi Işığımdım ama Işığımı yani kendimi kaybettim çünkü...
17 Mayıs 2013
-Işık annecim beslenmeni ye yerli malı haftası için kek yaptım dün çok hastaydım yandı ama mahçup olmayalım diye koydum öğretmenine söyleyeceğim merak etme
-Tamam anne
-Keki kalıba koydum biliyorsun en sevdiğim kalıp çeyizimden
-Bilmez olur muyum her gün bahsediyorsun ne varsa
-Amaan ışık abartma sadece 1-2 kere bahsettim.Neyse heh işte altına ismini yazdım unutma bozuşuruz
-Tamam Görüşürüz
-Görüşürüz dikkat et kendine ~ışığını kaybetme~ 👋🏻
İşte benim annem kalbi temiz bir melekti adının hakkını veren meleğimdi ama şimdide bir melek oldu gerçek bir melek...
O gün telaşla okul çıkışı yanmış ama annemin binbir emekle yaptığı keki ben yedim eve gidince anneme çok beğenildi annen yaktığında bu kadar güzelse bir kerede yapsın yiyelim dedileri diyecektim eve geç kalmıştım can havliyle koşturdum en son annem koştuğumu anlamasın diye nefes alıp veriyordum panik atak hastasıyım annem hep tetiklendiğimde ışığını kaybetme der sakinleşirdim kapıyı çalmak için zile basarken içerden silah sesi gelmesiyle yerimden zıpladım.Neyseki aklıma kötü şeyler gelmiyordu babam Polis'ti mermi doldururken yanlışlıkla olmuştur dedim...
Melekler gerçek miydi? Yada biz bir rüyada mıydık ? Ben her zaman kendi sessizliğim ile sakinleşen bir kızım.Kapıyı çalmaya tenezzül edemedim ruhum el vermedi.Ailem Her Geçen Gün Kavga Ediyorlardı
13 Mayıs 2013
Yine bir okul günüydü eve geldim annem ağlıyor babam bağırıyor evde bir tane gereksiz bir çocuk varmış ikinciye ne gerek varmış küçüktüm anlamadım.Yıllar Sonra Yani 7 yıl sonra mezarı açıldı tahliller yapıldı ve...
17 Mayıs 2013
Evet kapıyı çalamadım ve komşular toplandı bir teyze beni evine aldı herkes ağlıyor polisler ambulanslar ve olay yeri incelemeler geldi.İlk benim yanıma gelip babamın nerde olduğunu sordular bende okuldan yeni geldiğimi söyleyemedim içerde her zaman maç izler oraya bakın dedim...
Dedim ya küçüktüm Evet Işıktım Ben Gökyüzündeki Yıldızlar Gibiyim Yüz Binlerce Trilyonlarca Yıldız Var Ve Kimse Beni Görmüyor Yıllardır Yanıyorum Ama Kimse Farketmiyor...
Babamın annemi 5 dakika aralarla vurmasıymış Küçük Bir Kızdım Nerden Bilirdim Yıllarca Kendimi Suçladım Ama Artık Küçük Değilim Işığım Büyüdü Göz Alıcı Şekilde Büyüdü Babamı Bulucam Ve Cezası Neyse Çekicek Adalet Yerini Bulacak...
Nerde Kalmıştık Bitirelim...
13 Mayıs 2013
Annem Hamileymiş Ve O Silah Bebeğimize Gelmemiş Farkedilmemiş Annem İle Gömülmüş Aynı Kaderi Yaşıyorduk Evet Belki O Hiç Farkedilmeden Ölmüştü Ama Ben Burdaydım Ve Hâlâ Farkedilmiyordum
İşte Benim Hayat Hikayem Böyle 17 Mayıs'ta Annemi Ve Kardeşimi Kaybettim
Ama Hayatıma Bir Mucize Girdi
Emir TAŞKIRAN O Çok Ünlü Polis Bir Babanın Çocuğuydu Yani Her Zaman Soyadı Büyük Harflerle Yazılır.Peki Ya Nasıl?
Lise 3'te Otel Ve Turizmcilik Mezunu Olup Hostes Olacaktım Son Senemdi Fakat Dondurmak Zorunda Kaldım Yeni Bir İş Buldum Annem Babam Kimsem Yoktu Babamı En Son 2 Kişi Öldürmeden Önce Yani 7 Yıl Önce Görmüştüm.Geçimimi Kasiyerlik Ve Garsonluk İle Yapıyordum Oldukça Zordu Bir Kalem Dahi Ayda Yılda Bir Alan Güçlü Bir KADIN olmuştum.Ayrıca Çokta Akıllıydım En Düşük Notum 70'ti sınıf birincisiydim.İl Birincisiydim herkes bana doktor olmam gerektiğini söylüyordu annemi kurtaramadıktan sonra doktor olmak ne fayda
1 Ocak 2020'de Instagram'da Emir'i Gördüm.Manisa'da Doğmuş İtalya'da yaşayan zengin bir çocuktu bir kaç gün sonra hikayeme yanıt verdi şunu yazmıştım; Ruhumuzdan Gerçekleri Saklamamalıyız Geçicek Gelicek Diyince Geçmiyor Her Zaman Bunlar Yaşanıyor Ama Zamana Bağlı Demeliyiz...
Oda bana cevap olarak bir Bataklıktan çıkarken çırpınmak yerine sakin kalmak gibi bir şeydir geçicek demek çok haklısın aynı kafadayız.
Açıkçası İtalya'da büyümüş villarda yaşayan bir çocuğun Manisa'da doğmuş annesi babası tarafından öldürülmüş kasiyerlik,garsonluk yapan bir kıza yazması şaşırtıcıydı.Sizce Nasıl Hayat ?
Adil Mi?
Bence değil benim neyim eksikti mutlu bir ailede yaşayan kızlardan
Ben cevap veremedim anın şokuyla emirde bana "Davet bekliyorsun sanırsam" dedi panikle hemen sıra sıra yok yani evet aslında şaşırdım diyiverdim.Telefona yeni sahip olmuştum Instagram'da nasıl geri çekiliyor bilmiyordum.Ama Emir sadece güldü ilk başlarda yalan yok ukala geldi.
-Belkide bizim de sonumuz gelmiştir.Belki bu bir masal sonu gibi mutlu bitmez ne demiştim en başta hayaller yarım kalır...
1 Ocak 2020 (02:30)
(Saatler Sonra Bol Gülüşmeli Konuşma Sonu)
-Benimde üvey babam var ama 7 yıl falan oldu o yüzden çok alıştık genelde üvey babam demiyorum.İyi biri annemi mutlu ediyor yeter (e)
-Ne Kadar Güzel
-E Sen Ailenden Bahsetsene Işık ?
O an bir sonsuzluğa bir dalgaya kapılıp gittim sanki dalga beni alıp sona doğru götürüyordu ama yol sonu uçurum muydu kimse bilmiyordu...
-Benim annem sarı saçlı 28 Yaşında Babamda Polis 35 yaşında
-Aa babanın ismi ney belki tanışıyorlardır aynı yaştalar babamda Manisa'da polislik yaptı
Dalga alıp götürdü beni ve bir ormana bıraktı gitti döndüm dolaştım aynı yere geldim çünkü zaman aynı devam ediyordu dalga çok hızlıydı.Keşke hayatta dalga gibi su gibi akıp gitse hızlı ve net.
-Babam Manisa'da yapmıyor Ankara'da yapıyor dedim Emirde üstünde durmadı dalga beni ormana bırakmıştı dimii ormanda ne kadar yürüsem de aynı noktaya döndüğümde ceylan karşıladı beni.Herkesin bir ceylanı vardır aslında benimkisi Emire görüyormuş...
