İnsanın hayatında ki tek değişmez olay cumartesi günü olan psikolog randevusu olunca, her şey daha boğucu geliyor. Bu sadece bir eziyet olarak kalmıyor bazı şeyleri çoktan kaybetmiş gibi hissettiriyor. Ama bu sadece bir betimleme olarak kalabilir onu hissetmem pek imkansız. Bana söyledikleri anlamsız, verdiği öğütler aptalca, çünkü beni anlayamazlar.
Ama bu aralar biraz daha sakinim, yakında Noel var. Diğer senelerden tek farkı bu sene bir dileğim var, belki de bir umut ışığım. Ruhum yavaşça bedenimden ayrılırken ne kadar umutlu olabilirim? Ya da gerçekten safım veya sadece birisi tarafından anlaşılmak istenen bir kimsesiz.
"Yılbaşı çekilişi tamamlandığında çam ağcının orda toplanın çocuklar"
Çekilişler bana göre değil ben böyle sosyal etkinlikleri kaldıramam. Şu an çam ağacının orda olmak tek tercihim olucak herhalde. Ağaç için bir ton çaba sarfetmişlerdi gerçekten onlarında Noel Baba'dan istedikleri şey bu kadar değerli miydi? Arkamdaki bir ton aptal bunu önemsemezdi onlar fazla doyumsuzlar.
"Jay burada ne işin var"
"Jung" Kalbimin atış düzeninde hararet hissetmem ne kadar doğal?
"Niye aynı ifade ama artık sorun değil, nedenini biliyorum"
"Anlayış gösteriyorsun"
"Elbette biz arkadaşız"
"Doğru. Daha önce hiç olmamıştı biraz ucubece gibi geliyor"
"Her neyse neden sınıfta değilsin?"
"Çekilişe katılmadım"
"Durumu iyi bir aileden gelmiyor muydun? Katılmaman biraz ilginç değil mi"
"Öyle ortamlar sadece benlik değil! Hem sende burada değil misin?"
"Hiç sordun mu başka seçeneğin var mı diye?" Bunu o kadar soğuk kanlı sormuştu ki zihnim beni rahat bırakmadı, bu kadar kaba mıydım? Ya da sadece onu üzmek beni geren şey miydi?
"Yok mu?"
"Yok" ona verecek bir cevabım yok. Sonuçta her hecemde onu daha çok kıracağım. Gerçekten durumları zor muydu? Sandığım kadar mutlu bir çocuk değildi sanırım.
"Zihni dağılmış olan tek sen değilsin Jay Park" Bir anlık düşündüm, onu tanıyor muyum? Hiç tanıyamamış mıyım? Oldukça tatlı bir çocuk cidden. Öyle değil mi?
"Ne demek istiyorsun"
"Bana demiştin ya "seninleyken hep mutluyum beni mutlu ediyorsun" sanırım benimde artık beni mutlu edicek birine ihtiyacım var çünkü bu hayat oldukça acımasız"
O an onun mutlu olsun istedim, ona verecek duygularım olmasa bile onu iyi hissettirmek istedim. Kaba çocuk ne yapabilir ki? Yanlıştan başka.
