David and Goliath (GL)

WALO

ALEXSANDREA

"You don't have to worry about me po, because I can take care of myself. Isa pa, It was a Marriage of Convenience; I don't love her, not even a bit. It was Dad who wanted us to get married."

'I don't love her, not even a bit.
It was Dad who wanted us to get married.'

'I don't love her, not even a bit.'

'I don't love her, not even a bit.'

I DON'T LOVE HER.

Paulit - ulit kong naririnig yan sa utak ko.
Matapos kong marinig ang mga salitang iyon ay nagmadali akong lumabas sa restaurant na iyon. Matinding kirot ang nangingibabaw sa dibdib ko, parang sinaksak ako ng kutsilyo.
Sobrang sakit.....Parang ang hirap bigla huminga.

Naglakad ako hanggang sa makakita ako ng taxi na sasakyan ko pauwi. Sunod - sunod ang naging pagtulo ng luha ko, hindi ko alintana ang taxi driver na mukhang nag - aalala sa ayos ko.

"M — ma'am a —ayos lang po kayo? S'an po tayo?"  nagda - dalawang isip pa nitong tanong sa akin.

Kahit hirap magsalita ay tinuro ko ang address ng apartment namin. Batid ko ang pag - aalala sa mukha ng driver base sa paulit - ulit nitong pag - tingin mula sa rearview mirror. Hinayaan ako nitong umiyak sa likod. Maya - maya ay namayani ang tunog ng cellphone ko.

Goliath Calling.....

Pilit ko na inayos ang sarili bago ko sinagot ang tawag.

"Hello."

("Where the hell are you?! Are you stupid enough to got lost or something?")
Halos pasigaw na tanong nito sa kabilang linya.

"S — sorry h — hindi na ko n — nakabalik kasi biglang sumama ang pakiramdam ko."
pinipigil ko ang huwag humikbi at mautal habang nagsasalita.

("You should've atleast told me....you idiot!")

WHAT FOR?

"Sorry talaga pakisabi nalang sa mga ka - meeting mo na nauna na 'ko umalis, masama na kasi talaga pakiramdam ko kaya nagmadali na akong umuwi."
paliwanag ko na mukhang pinaniwalaan naman niya.

("Fine. Just tell me where ar— ")