Bir fincan çay aldım,bizimkileri uyandırmamaya çalışarak gitarımla dışarı çıktım.Bir ağacın gövdesinde gökyünüzü izleyip,aklıma bir eserin gelmesini ve onun notalarını çalmak istedim.
Uzun beklemenin ardından 'o' eser gelmedi.Durumı kabullenip ay ışığının,ağaçları nasıl da güzel aydınlattığını gördüm.Doğa büyüleyiciydi.
Bir şey fark ettim.Zaten karşımda mükemmel bir sanat eseri vardı,ne diye tanrıdan beklemiştim ki?
sadece gözümün önündekini görememiştim
.İnsanlar böyle değil midir zaten? Gözlerinin önündekini göremeyecek kadar aptal.Ancak o gidince görebilirlerdi.
gözlerimi kapatıp,şarkı söylemek üzere notaların ritme uymasını sağladım.Elim perdelere alışınca,güzel gökyüzünü şiddetli bir yağmur kaptrımıştı.Şimşek de geldi aralarına,ayın parıldısını kıskanmıştı belki de.
ne kadar uyumluydular birbirlerine.
Yağmur mükemmellikle yağıyordu kalıp izlemek isterdim.Fakat hasta olmaktan nefret ederdim.
İçeri geçmek üzere ayağa kalktığım sırada benim aksime 3 kişinin yağmurda ne kadar mutlu bir şekilde eğlenip dans ettiklerini gördüm.
Mutlu bir şekilde baktım onlara,ta ki yanındaki ackerman'ı görene kadar.
Mutluluğum bir anda silindi yüzümünden yerine nefret ve kin katıldı.Ailemi öldüren,boktan insanlardı ackermanlar.Sonları ben olmak istiyordum.
Fakat,hayat bana adil davranmamış,bir değil,iki tane ackermanın olduğu bir takıma vermişti.
Mikasa veledini yenmek basitti.3-4 vuruşumda yerdeydi ama
Levi Ackerman...
Çok zorlu bir rakipti benim için,
şuana kadar hiç dövüşmemişlerdi aslında ama Miwa,genede onun dövüş şeklini izliyordu ve kendini hazırlıyordu.Boktan develerle işini bitirip tüm ackermanları öldürmekti hedefi.
Acımadan..
Aynı ailesini katleden 'o' ackerman gibii.
