His Touch

8

"Good morning Ms. Satore." Bati ni Bernardo sa naunang pumasok. "It's nice to see you here Mr. Roben. Nakauwi ka na pala." Bati niya naman sa sumunod. Pinaghila muna ng upuan ni CK si Tintin bago umupo sa tabi nito at itinuon ang atensyon sa may-ari.

"Yeah. It's kinda good to be back." Inilibot ni CK ang paningin sa loob ng conference room. Si Rod, kasama 'yong lalaki na nag-imporma sa kaniya kanina, ang may-ari ng BMG, apat na kalalakihan at dalawang babae, si Tintin at siya. Sila lang ang nasa loob kaya nagtatakang ibinalik niya ang paningin sa kausap.

"How's Paris by the way?" Bernardo ask not minding his expression.

"Well....it still have its Eiffel Tower."

"That's nice to hear then. I'm just curious. Did you happen to meet our legendary director there?" Tanong ni Bernardo pero ang paningin ay nakatuon sa walang ekspresyong Rod na nakaupo sa kabilang panig ng lamesa kaharap niya.

"Oo naman. We're in the same place after all." Sagot nito na nakatingin na rin sa kaharap.

"So do yo—"

"I am not expecting a question and answer portion from the both of you. If you dont mind Bernardo, we can excuse our presence so that you guys can have a private conversation about your life happenings." Putol ni Rod kay Bernardo.

His pissed because he had an ugly start of the day. Sinabayan pa ng pagsasagutan nila kanina ni CK at ang mga kondisyon na narinig niya sa naunang meeting galing kay Bernardo.

Bernardo just chuckled and sit comfortably facing the people inside the conference room. "You really has a bad temper, direk. You should work with that some times." Puna niya pa na inirapan lang ng direktor.

"Anyway! Let's get to work. Nandito kaya lahat dahil sa proyektong isang beses ko lang aaprubahan." Panimula niya. Isinalaysay niya ang mga kondisyon at kailangan para sa proyekto. Kahit paminsan-minsan ay tutol si Tintin sa mga kondisyong inilatag ni Bernardo, sa huli, wala rin siyang nagawa kundi ang pumayag na lang.
Pagkatapos ng meeting, naunang lumabas si Rod kasunod ng PA niya bago sumunod si Bernardo. Nagpakilala pa muna ang mga naiwan sa loob sa isa't isa bago nagdesisyong maghiwalay para magkanya-kanyang handa para sa manuscript reading pagsapit ng hapon.

"Hay! Miss ko na 'yong kama ko." Saad ni CK pagkatapos ibinagsak ang katawan sa sofa sa loob ng opisina ni Tintin.

"Get up moron. Wala ka sa bahay mo para gawing kwarto ang opisina ko." Pangaral naman ng huli na hindi pinansin ni CK. "CK binabalaan kita. Hindi mo kwarto 'tong opisina ko."

"But I'm tired Tin. Kadarating ko pa lang tapos trabaho agad. Hindi mo man lang ba ako pagpapahingahin?" Maktol nito bago umupo ng maayos.

Tiningnan naman siya ni Tintin ng nakataas ang kilay bago sinupalpal ng katotohanan. "Noong isang araw ka pa dapat umuwi kaso gusto mo pang makipaglampungan sa mga babaeng gawa sa Paris. Kaninong kasalanan ngayon na hindi ka man lang makakuha ng pahinga?"

"Ito naman. Akala mo hindi nagpapabili ng pasalubong." Mahinang sagot nalang nito bago naghikab. At dahil nga kaibigan siya ni Tintin, at halatang pagod siya galing sa byahe ay pinapasok niya na lang ito sa kwarto niya sa opisina para patulugin.

"You better wake up at five. You're going to have a script reading." Paalala niya pa.

"Pwedeng bukas na lang?" Singit pa ni CK pero isang masamang tingin lang galing kay Tintin ay agad na itong nag thumbs up para ipahiwatig na payag siya. Well, wala siyang magagawa, Bernardo's condition really is pressing all the casts and directors para maging masipag sa mga susunod na araw. The deadline is somehow approaching.

Pagod na napaupo na lamang si Tintin sa swivel chair niya ng iwan ang kaibigan na magpahinga. Inaasahan niya ng magiging mahigpit si Bernardo sa kanila dahil sa umpisa pa lang, wala na talaga itong interes sa proyekto nila. Ang pride lang nito ang nagiging kapit nila para matuloy ang proyekto pero ang hindi niya inaasahan ay ang mga binitawang salita ni Bernardo. How come Rod didn't argue with him? Or is Rod can't do anything to lessen Bernardo's conditions?
Stress na stress si Tintin habang iniisip ang mga dapat at pwedeng mangyari maliban sa nangyari kanina. Masarap ang tulog niya nitong mga nagdaang araw pero ng marinig ang mga kondisyon kanina, parang isang linggo siyang walang sapat na tulog.

Taimtim na nakapikit ang mga mata ni Tintin ng biglang bumukas ang pintuan at pumasok ang dalawang naunang lumabas kanina. "Saan kayo galing?"

"I'm tired. I'm tired. I'm tired." Tanging sambit na lang ni Rod bago walang paalam na pumasok sa kwarto ni Tintin.

Ibinaling na lang ni Tintin ang paningin sa PA nito na ngiti lang din ang isinagot.

"For you." Abot nito sa dala-dala niyang supot.
Agad na lumiwanag ang mukha ni Tintin ng makita ang laman ng supot. "Thank you! I really need something like this right now. Thank you so much!" Tintin beamed at him thanking with all her heart that made the giver blushed in silent.

"It's nothing." Saad na lang ni Ricky bago tinalikuran ang babae.

Hindi naman mawala sa mukha ni Tintin ang ngiti na ikinasiya ng lalaki ng palihim. "You think of me that much ha. Naalala mo pa talaga akong bilhan ng ice cream."

Nanigas naman ang lalaki sa sinambit ni Tintin. Totoong si Tintin nga ang naalala nito ng mapadaan sila sa convenience store pero nunkang aamin siyang totoo ang hinala ng dalaga. "Of course not. Nagpabili si direk kanina. Kaso isa lang inubos niya. Wala naman ako sa mood para kumain n'yan kaya sayo na lang."

"Ay ganun?" Napalitan ang ekspresyon sa mukha ni Tintin dahil sa sinabi niya na naging dahilan para gumulo ang damdamin at pag-iisip niya ngunit agad ring naibsan ng makitang masayang inuubos ni Tintin ang laman ng ibinigay niya.

She doesn't really need to know the truth right? I don't want her to be aloof with me if she knows the truth. 'Yan lang ang nasa isip ni Ricky habang kontentong tinitingnan ang masiglang kumakain na Tintin.

Hours had passed mula ng makabalik sila sa opisina. Ricky helps Tintin by running all her errands while the director and the male protagonist of the project they're working on are both sleeping soundly inside Tintin's room. The AC had been turned lower making the room cooler than the usual, reason why the two really has a comfortable sleep but much to their previlege, five minutes before five in the afternoon strikes, the alarm clock Tintin set woke the director first.

Bago ibinuka ang mga mata, nakaugalian na ni Rod na mag-inat-inat muna kaya wala sa sariling nasipa niya ang natutulog pa na CK. CK only wakes up when he feel like he fell to a hard thing kaya ng makitang isang dangkal na lang ang layo ng mukha niya sa sahig ay wala sa wisyo siyang dali-daling bumangon.

"What are you doing here?" Nag-aalburutong tanong ni Rod sa gulat na gulat na CK na nakasalampak sa sahig.

"Bakit ka nandyan?" Tanong naman ng huli na may kunot-noo.

"Ako dapat ang nagtatanong. Bakit ka tumabi sa akin?" Bakas sa boses nito na hindi niya nagustuhan ang nangyari. He doesn't want to have someone with him on the bed afterall. His privacy is the first thing he's most concerned of.

"Anong ikaw? Why am I on the floor?"

"Hindi ba halata? Edi sinipa kita kasi tumatabi ka ng hindi nagpapaalam."

"What? Anong hindi nagpapaalam? E sa pagkakatanda ko, nauna akong pumasok at natulog dito. Bakit naman ako magpapaalam sayo?"

That make Rod speechless. His mind is busy thinking kung anong ginawa niya bago siya natulog at bakit hindi niya namalayang may nauna pala sa kaniya.

"You should've told me earlier." Pagsalba pa nito sa sarili.

"Sige nga. Paano ako magpapaliwanag kung nauna kang gumising at talagang sinipa ako paalis sa kama." Sagot naman ng isa habang nakahawak sa balakang niya na siyang nakipagbeso-beso sa sahig. "Shit. It really hurts."

Labag man sa loob ni Rod, alam niyang kasalanan niya kaya may iniindang sakit ang binata. Napasalampak na nga ito sa sahig kaninang umaga, nasipa niya pa ito paalis sa kama. He shouldn't feel sorry sa nangyari this morning right? Kasi kasalanan naman 'yon ni CK, but looking at CK's face, he surely feel guiltier than he ever felt.