Bir Dilek Tut | Stiles Stilinski

17: Düello Kabul Edildi

☆

Uzun zaman oldu...

Yeniden burada olduğum için çok mutluyum, nasılsınız?

Kitap için playlist hazırlamamı ister misiniz?

Bölüme geçmeden oy verir misiniz?

Yorumlarınız benim için çok değerli<3

Keyifli okumalarr.

♪

Drown - Cameron Hayes

☆

Çantamı alarak anahtarımı içine atıp dışarı çıktım, hızlıca merdivenlerden inip beni bekleyen Jeep'e atladım.

"Günaydın!" Dedi Stiles.

"Günaydın." Karşılığını verdim aynı sevecen tonla.

"İlk gün için heyecanlı mısın?"

"Sayılır. Tanıdığım insanlara tanışmak garip duygu olacak. Sanki herkes beni unutmuş ama ben onlarla çok şey yaşamışım gibi."

Garip bir bakış attı. "Ama hiçbir şeyi hatırlamadığını sanıyordum."

Başımı sayılır dercesine salladım. Sıkıntılı bir nefes vererek akıp giden yola çevirdim bakışlarımı. İçimde yoğun bir heyecan olsa da pek takmıyordum. Garip bir histi.

"Stiles, bana inanıyor musun?"

Bana kaçamak bir bakış attı.

"Gördüğüm onca çılgın şeyden sonra, şaşırtıcı gelmiyor. Sana inanıyorum Diana. Diğerlerinin inandığını pek sanmıyorum, bu konuyu doğru düzgün kimse konuşmuyor bile; ancak ben senin hatırlamanın bir yolunu bulursak önümüzdeki tehlikelere karşı çok büyük bir silaha sahip olacağımızı düşünüyorum."

Ona bakarken bana inandığı için içimde bir sıcaklık dalgası hissettim.

"Yemin ederim, elimden geleni yapıyorum. Hatırlamak için çabalıyorum Stiles."

"Biliyorum, sorun değil. Sadece eve dönüş yolunu bulana kadar buraya uyum sağlamaya çalış."

Ufak bir sırıtış ile yolu izledim. "Kendi hayatımda babam için çalışan bir ajandım."

"Ne?"

Şaşkınlıkla büyüyen gözleri, gözlerime döndü.

"Babam asker ve uzun zamandır bir çeteyi çökertmeye çalışıyorlar. Küçük yaşta annemi kaybettim. Babam beni kendisi gibi yetiştirmeye başladı. 14 yaşında o ailenin evine hizmetçinin kızı gibi gösterilerek girdim. Annemi kaybedeli daha bir yıl olmasına rağmen, babama göre görev acıdan üstün gelirdi. Ailenin beni sevmesi için her şeyi yaptım, sonunda evlat edindiler çünkü hiç çocukları olmamıştı."

"Vay canına. Beni giderek şaşırtıyorsun."

Kahkaha atarak devam ettim.

"Yıllardır ağlamadım. Son zamanlarda çok ağlamamın sebebi bir bakıma bu zamana kadar hiç ağlamamış oluşum. Ama artık eski halima dönmem gerekli. Uzun zamandır dövüş antrenmanı yapmıyorum. Bildiğin bir yer var mı?"