Vakantie ~ Flikken Maastricht

5.

Pov Eva

Nadat ik gedoucht had liep ik weer terug de kamer in. Ik had alleen mijn ondergoed aan en een handdoek om heen geslagen. Wolfs lag nog steeds op bed, te spelen met zijn telefoon. Hij keek op toen ik binnenliep, maar ik negeerde hem en opende de kast. Ik voelde Wolfs' ogen op mijn lichaam branden terwijl ik me aankleed.

'Kan je het zien' draai ik me quasi boos zijn richting uit. Hij zegt niks, maar lacht een beetje sullig. Na enkele seconde veranderd zijn gezichtsuitdrukking weer en kijkt me nu in mijn ogen aan.

'Zullen we nog een stukje langs het strand lopen. Ik kan voorlopig toch nog niet slapen. En ik denk jij ook niet' ik zie aan zijn vragende blik dat hij over deze vraag twijfelde of ie hem wel moest stellen. Om hem te plagen doe ik alsof ik er even over na moet denken. Maar eigenlijk wist ik het antwoord meteen.

'Ja ik vind het best' en liep meteen de kamer weer uit om mijn schoenen te gaan zoeken. Ik hoorde Wolfs met de nodige moeite van het bed afkomen. Ik grinnikte in mezelf. Hij werd oud. Maar hij was nog steeds knap en had een goed lichaam. Ja hoor, daar gingen mijn gedachten weer. Hij was mijn werkpartner het mocht niet. Maar toch voelde ik regelmatig de drang om hem te kussen en zijn hand te pakken als we samen langs de Maas liepen. Ook kreeg ik steeds vaker een kriebelig gevoel in mijn buik als hij iets liefs zei of even in mijn schouder kneep tijdens het werk. Als teken dat hij me begreep en er voor me is als het nodig is.

'Héy, waar zit je met je gedachten joh, kom.' werd ik door een zwaaiende hand weer bij werkelijkheid gebracht. 'Niks' zei ik simpel en liep langs hem heen naar de deur van onze suite.

'En, bevalt het je een beetje' vraagt Wolfs als we met onze blote voeten door de zee lopen. Ik genoot van de rust, het uitzicht en ongecontroleerd ook van Wolfs' aanwezigheid. 'Ja, ik denk dat het wel een leuke vakantie gaat worden.' Hij glimlachte naar me en pakte mijn hand. Alsof het zo hoorde vlocht ik mijn vingers om de zijne. 'Mooizo, ik denk het ook' gaf hij een kneepje in onze hand. Zo liepen we nog in stilte een uurtje over het strand. Maar het was een fijne stilte, waar we allebei in onze eigen gedachten zaten.

Pov Wolfs

Het was inmiddels al weer rond 12 uur toen we eindelijk weer terug in het hotel waren. Eva was meteen naar bed gegaan en ik volgde niet snel daarna. Ik deed zo zachtjes als ik kon, want ik dacht dat Eva al sliep. Maar toen ik met mijn voet tegen het bed aanliep, ontsnapte er toch een vloek uit mijn mond. Ik hoorde Eva grinniken, ze was dus gewoon nog wakker en had mijn onhandigheid gezien. 'Hé, je bent nog wakker' 'Ja, ik ben denk ik nog niet moe' ze draaide zich mijn richting op. Ik stapte in bed en ze schoof op om meer ruimte tussen ons in te maken. 'Als je wil kan ik ook wel op de bank slapen' stelde ik voor omdat ik dacht dat ze het niet fijn vond. 'Nee, het is goed, als je maar aan je eigen kant blijf en je handen thuis houd' zwaaide ze dreigend met haar vinger in mijn richting. Maar aan haar gezicht zag ik dat ze er zelf ook om moest lachen. Alsof ik onschuldig was stak in mijn handen in de lucht en trok de dekens wat richting mijn kant. Eva rolde mee en ik moest lachen. 'Dan moet jij ook aan je eigen kant blijven, he Eef' deed ik er nog een schepje bovenop om haar te plagen. 'Nou Wolfs, niet zo flauw!' Ze sloeg me speels op mijn borst en draaide haar rug naar me toe. 'Weltrusten, Eef' zei ik nog voordat ik mijn ogen sloot. 'Slaaplekker, Flo' gaapte ze terug. Ik glimlachte en viel al snel in slaap, dromend over Eva.

Ik werd wakker van een hoopje mens dat tegen me aan lag. Mijn arm had ik in mijn slaap om haar middel gelegd en haar hoofd lag op mijn borst. Zo wilde ik elke ochtend wel wakker worden. Ik keek de prachtige vrouw die vredig tegen me aan lag te slapen. Het was wel eens anders geweest. Sinds dat gedoe met David of als we een zware zaak hadden, werd ze nog wel eens midden in de nacht gillend wakker. Dan had ze een nachtmerrie. Langzaam werd ze wakker. Ik zag dat ze schrok toen ze zag hoe we erbij lagen. 'Goedemorgen' zei ik met een schorre stem. Ze rolde van me af en rekte zich uit. 'Ik dacht dat wij iets afgesproken hadden' keek ze me quasi boos aan. Een goedemorgen terug hoefde ik dus niet te verwachten. 'Ja, hallo. Jij lag op mijn helft hoor' kon ik er wel om lachen. Ik zag dat ze bloosde. 'Het is goed met je' stapte ze het bed uit. Ze liet zich niet kennen, maar aan haar rode wangen kon ik zien dat ze wist dat ik gelijk had. En ook kon ik zien dat ze het eigenlijk helemaal niet erg vond. Ik kende Eva al wat langer dan vandaag...